Με τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα να έχουν περάσει, η Ελλάδα ακόμη προσπαθεί να ολοκληρώσει την διαδικασία σχηματισμού εθνικού κτηματολογίου, πασχίζοντας να μειώσει την απόσταση που την χωρίζει όχι μόνο τους εταίρους της στην ΕΕ, αλλά και του Βαλκάνιους γείτονές της στο θέμα αυτό. Φυσικά, η ιδιάζουσα γεωγραφία και ιστορία της πατρίδας μας, ιδίως των νησιών του αρχιπελάγους του Αιγαίου, συντελεί στις δυσκολίες που συνεπάγονται του εγχειρήματος. Όμως, παράλληλα με τα εγγενή προβλήματα, υπάρχει και ο ανασταλτικός παράγοντας του ελλαδικού κράτους, το οποίο δεν διευκολύνει διόλου την κατάσταση, πέρα από να δίνει παρατάσεις για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Οι πολίτες που κάνουν την καταγραφή της περιουσίας τους στο κτηματολόγιο – ειδικά οι νησιώτες του Αιγαίου – είναι απόγονοι γηγενών κατοίκων των πανάρχαιων αυτών κοιτίδων του Ελληνισμού. Οι πρόγονοί τους έδωσαν μάχη με την άγονη γη, τους βράχους και τα βουνά, τους δύσβατους και άνυδρους τόπους, για να εξημερώσουν την όμορφη αλλά συνάμα άγρια φύση και να το κάνουν την περιοχή κατοικήσιμη, αναδεικνύοντάς την σε μεγάλο τουριστικό προορισμό. Μια γρήγορη ματιά στις αναρίθμητες πεζούλες, τα αμπέλια και τις περιπατίνες, τους κήπους και τα παραδοσιακά κτίσματα, τα οποία βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με την φύση, δίνουν στον θεατή να καταλάβει τους άθλους και τον ατέλειωτο ιδρώτα που χρειάστηκαν για να αναδειχθούν οι ομορφιές του τόπου και να αξιοποιηθεί η δημιουργική ενέργεια του ανθρώπου.
Οι εν λόγω πολίτες, οι οποίοι μάλιστα αδικούνται φορολογικά διότι δεν συνυπολογίζονται πλέον τα επιπλέον έξοδα που συνοδεύουν την νησιωτικότητα, καλούνται να δηλώσουν τα περιουσιακά στοιχεία τους εντός συγκεκριμένης προθεσμίας. Πλείστοι όσοι εξ αυτών θα υποβάλλουν έγγραφα και συμφωνητικά που συντάχθηκαν και επικυρώθηκαν επί τουρκοκρατίας, με την περίμετρο της περιουσίας τους να καθορίζεται από ορόσημα και άλλα σημεία αναφοράς που σήμερα δεν υπάρχουν πια.
Εθνικό κτηματολόγιο και επιλεκτική μνήμη εκ μέρους του κράτους
Η ανάγκη εκσυγχρονισμού και επικαιροποίησης των στοιχείων είναι αδήριτη και κατανοητή. Για πρακτικούς λόγους, απαιτείται επανακαθορισμός των περιουσιών με ακριβείς συντεταγμένες, όπερ σημαίνει ότι οι έχοντες περιουσιακά στοιχεία και καταβάλλοντες ΕΝΦΙΑ θα υποστούν νέες χρεώσεις και έξοδα, όπως αυτά μηχανικών και τοπογράφων που θα κάνουν τις απαραίτητες νέες μετρήσεις. Σε πολλές περιπτώσεις, οι περιουσίες αυτές είχαν ήδη μετρηθεί σχετικά πρόσφατα, πλην όμως το κράτος δεν δέχεται τις παλιότερες – προ GPS – μετρήσεις για το κτηματολόγιο, μολονότι ίσχυαν και ισχύουν για άλλους κρατικούς φορείς και για την φορολογική υποχρέωση του ΕΝΦΙΑ.
Καθώς φαίνεται, «συνέχεια του κράτους» υπάρχει μόνο για την τήρηση ετεροβαρών συνθηκών τύπου Πρεσπών. Δυστυχώς, για τους πολίτες, το κράτος δεν τηρεί την ίδια στάση όσον αφορά στις σχέσεις του με αυτούς. Κόβει συντάξεις κατά το δοκούν, καταργεί εφάπαξ αυθαίρετα, δεν αναγνωρίζει τίτλους κατοχής που αναγνώριζε μέχρι χθες, κτλ.
Έστω ότι η συγκεκριμένη διαδικασία με το κτηματολόγιο, για την μη ολοκλήρωση του οποίου η Ελλάδα έχει ελεγχθεί εξαιτίας αναποτελεσματικής διαχείρισης σχετικών ευρωπαϊκών κονδυλίων, κτλ., ήταν αναπόφευκτη. Αναρωτιέται, όμως, κανείς γιατί το κράτος δεν αποφάσισε να ακολουθήσει την κοινή λογική και να θεσπίσει μέτρα που να αντισταθμίζουν τα σχετικά έξοδα στα οποία υποβάλλονται οι φορολογούμενοι, βοηθώντας, στο μέτρο του δυνατού, τους ταλαιπωρημένους φορολογούμενους νοικοκύρηδες.
Τα αυξημένα έξοδα πρέπει να αντισταθμίζονται με φορολογικές εκπτώσεις
Το κράτος όφειλε να αντισταθμίσει την ζημιά που υφίστανται όσοι υποχρεούνται να πληρώσουν εκ νέου για υπηρεσίες που σχετίζονται με το κτηματολόγιο, προσφέροντάς τους σχετική φορολογική έκπτωση, η οποία θα τίθεται σε ισχύ με την υποβολή σχετικών αποδείξεων για την παροχή υπηρεσιών. Τα απολεσθέντα φορολογικά έσοδα από τις εκπτώσεις θα μπορούσαν να καλυφθούν (ίσως και να υπερκαλυφθούν) από τα αυξημένα έσοδα που θα κέρδιζε από τα φορολογηθέντα εισοδήματα μηχανικών, συμβολαιογράφων, κτλ., χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να γίνει η εγγραφή στο κτηματολόγιο. Με λίγα λόγια, η φορολογική έκπτωση προς ένα ευρύ στρώμα της κοινωνίας θα συντελούσε στην καθιέρωση έκδοσης και παραλαβής αποδείξεων από διαφόρους επαγγελματίες, παρουσιάζοντας μια πιο πραγματική εικόνα του ελληνικού φορολογικού χάρτη.
Παράλληλα, θα αποδείκνυε ευελιξία εκ μέρος του κράτους και ένα νέο πνεύμα συνέργειας με τους πολίτες. Θα καλλιεργούσε μια νέα αντίληψη για την συνέπεια και συνέχεια του κράτους, όπου τα λάθη και οι αστοχίες του χθες δεν επιβαρύνουν αποκλειστικά τους πολίτες, όπως έγινε με τα αλλεπάλληλα μνημόνια και τόσα άλλα νομοθετήματα, τα οποία δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ενισχύουν την δυσπιστία των πολιτών απέναντι στο κράτος και να υποθάλπουν την παραβατικότητα, διότι όλες οι διαδοχικές κυβερνήσεις καταπατούν συστηματικά τα όποια de facto άλλά και de jure κοινωνικά συμβόλαια με τους πολίτες.
Η ολοκλήρωση του μνημονίου προσέφερε και προσφέρει ακόμη την ευκαιρία να αλλάξει αυτή η φαύλη εικόνα που ευθύνεται, εν πολλοίς, για την αναξιοπιστία των κρατικών αρχών στα μάτια των πολιτών. Το ερώτημα είναι εάν η σημερινή κυβέρνηση, που επαγγέλλεται μεταρρυθμίσεις και δηλώνει ότι δίνει ιδιαίτερη σημασάι στην δίκαιη μείωση των φορολογικών βαρών, θα αξιοποιήσει την ευκαιρία;
Originally posted 2019-08-21 10:44:45.
