Η συζήτηση για την μεγάλη μάστιγα των ναρκωτικών είναι πάντα επίκαιρη και σημαντική. Τις τελευταίες ημέρες με την ψήφιση του νομοσχεδίου, μετά το ευρύτατο “ναι” της Βουλής ώστε να αποποινικοποιηθεί η χρήση της κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς, κατά πολλούς συντελείται το πρώτο βήμα για την απελευθέρωση της ουσίας και για ψυχαγωγικούς σκοπούς.
Η αποποινικοποίηση της χρήσης της ινδικής κάνναβης, που αποτέλεσε προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, εντάσσεται σε ένα ευρύτερο προωθούμενο σκεπτικό όπου οι ουσίες χωρίζονται σε “σκληρές” και “μαλακές”. Βέβαια, αυτός ο διαχωρισμός αποτελεί μία σημαντική υποενότητα του ζητήματος της απελευθέρωσης της ινδικής κάνναβης, για το οποίο έχουν κατατεθεί κατά καιρούς σημαντικά επιχειρήματα, τόσο από την πλευρά όσων πιστεύουν πως πρέπει να απελευθερωθεί, όσο και από την πλευρά εκείνων που διαφωνούν. Πολλές φωνές τόσο από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από το πρώην ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, σύμφωνα και με τις πρόσφατες δηλώσεις των κυρίων Παπανδρέου και Θεοδωράκη, τάσσονται υπέρ της απελευθέρωσης της κάνναβης ακόμη και για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Η πραγματικότητα είναι πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να αργήσει, αφού η συνταγογράφηση της κάνναβης θα ανοίξει το δρόμο για νομιμοποίηση της χρήσης της, όχι μόνο από ασθενείς αλλά και από χρήστες.
Υπάρχουν πολλές επιστημονικές έρευνες οι οποίες καταδεικνύουν πως ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών που πάσχουν από περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές ασθένειες μπορούν να ανακουφιστούν από τη χρήση της ινδικής κάνναβης. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων στα σκευάσματα με βάση την ινδική κάνναβη απουσιάζει το στοιχείο που την καθιστά ψυχότροπη ουσία, το στοιχείο δηλαδή που ωθεί τους χρήστες ινδικής κάνναβης να τη χρησιμοποιούν διασκεδάζοντας.
Από την άλλη πλευρά πολλές στατιστικές μελέτες αποδεικνύουν πως η χρήση της ινδικής κάνναβης, ιδιαίτερα σε νεαρές ηλικίες, αποτελεί προθάλαμο για την είσοδο στον κόσμο των ναρκωτικών και τη χρήση κι άλλων ουσιών, όπως τα ναρκωτικά χάπια, η κοκαΐνη και η ηρωίνη. Πολλοί άνθρωποι καταρτισμένοι επιστημονικά στα ζητήματα εθισμών αναφέρουν πως το μεγάλο πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην νομιμοποίηση των ναρκωτικών ουσιών, αλλά ευρύτερα στη στάση της κοινωνίας και της πολιτείας απέναντι στη λεγόμενη ναρκοκουλτούρα. Σύμφωνα με αυτή, η χρήση ουσιών όχι απλά είναι αποδεκτή, αλλά συνάμα αποτελεί στοιχείο ψυχαγωγίας, διασκέδασης και ενίοτε ένδειξη υψηλού επιπέδου, ενώ αντιμετωπίζεται και ως δικαίωμα. Εξάλλου, είναι γνωστό πως η χρήση των ναρκωτικών ουσιών κάμπτει τις αντιστάσεις, μειώνει την οξυδέρκεια και με απλά λόγια αποβλακώνει τους χρήστες, κάτι που μάλλον ακούγεται ιδιαίτερα ελκυστικό σε όσους κερδίζουν από τη χειραγώγηση των κοινωνιών.
Η ναρκοκουλτούρα συνεχίζει να προωθείται από διαύλους επηρεασμού της κοινής γνώμης, όπως είναι ο κινηματογράφος και η μουσική βιομηχανία. Πολλές φορές επίσης αποτελεί μέρος ιδεολογιών που έχουν ως επίκεντρο την άνευ όρων ελευθερία που συχνά ταυτίζεται με την ασυδοσία.
Βέβαια στο βωμό της ψηφοθηρίας και με δεδομένο ότι ένα σημαντικό ποσοστό χρηστών – που ξεπερνάει το 10% – κάνει χρήση της ινδικής κάνναβης όχι για ιατρικούς λόγους, είναι λογικό να προωθείται η αποποινικοποίηση, χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν όλες οι παράμετροι, παρά μόνον εκείνες που συμφωνούν με την αποποινικοποίηση των ουσιών.
Είναι ανάγκη έστω και την ύστατη στιγμή η επιστημονική κοινότητα να παρέμβει και να αναδείξει όλες τις παραμέτρους και τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Είναι προφανές ότι η νομιμοποίηση της ινδικής κάνναβης και η προώθησή της για ιατρικούς και θεραπευτικούς σκοπούς είναι πράγματι αναγκαία, αφού ένας μεγάλος αριθμός ασθενών τη χρειάζεται πραγματικά, ωστόσο απουσιάζει το πλαίσιο που θα ορίσει τα στεγανά που δεν θα επιτρέψουν η κάλυψη αυτής της ανάγκης να εξελιχθεί σε ευκαιρία για εκείνους που προωθούν την ναρκοκουλτούρα και κερδίζουν ποικιλοτρόπως από τη διαιώνιση της μάστιγας των ναρκωτικών.
Originally posted 2018-03-02 17:50:11.
