Η πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με το προσύμφωνο των Πρεσπών και ειδικά την εκχώρηση «μακεδονικής» εθνότητας και γλώσσας στους Σκοπιανούς δημιούργησε αναστάτωση στην Ομογένεια των ΗΠΑ κατά την άφιξη του πρωθυπουργού και υπουργού εξωτερικών στην Νέα Υόρκη για να μετάσχουν στις ετήσιες διεργασίες της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η Παμμακεδονική Ένωση Αμερικής, που πρωτοστάτησε στο δυναμικό συλλαλητήριο κατά της καταπάτησης των διαχρονικών κόκκινων γραμμών της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια και συμμετείχε ενεργά στα μεγάλα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, έπαιξε και πάλι πρωτεύοντα ρόλο, χαρακτηρίζοντας, με καταγγελτικό ψήφισμά της, τους κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά ανεπιθύμητα πρόσωπα στις ΗΠΑ.
Παράλληλα, λίγο μετά την έλευση του κ. Τσίπρα και της συνοδείας του στην Νέα Υόρκη, εμφανίστηκαν σε κεντρικά σημεία της ελληνοκρατούμενης Αστόριας αφίσες αναρτημένες σε τοίχους, κολώνες και σε τηλεφωνικούς θαλάμους εναντίον του κ. Τσίπρα. Συγκεκριμένα, στις αφίσες υπάρχει η φωτογραφία του πρωθυπουργού και η επιγραφή, «Ανεπιθύμητος» και από κάτω η εξήγηση, «για την προδοσία της Μακεδονίας». Σε παράλληλη αφίσα υπάρχει φωτογραφία με στιγμιότυπο από την υπογραφή του προσυμφώνου των Πρεσπών και το αγγλικό κείμενο: «You can’t change history. We don’t forget. Macedonia is Greece» (Η ιστορία δεν αλλάζει. Δεν ξεχνάμε. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα).
Γεγονός είναι ότι η εκδήλωση τέτοιας εχθρικής διάθεσης και έντασης αποτελεί κάτι το ασυνήθιστο στους κόλπους της Ομογένειας, όπου η παρουσία πολιτικών είθισται να προσλαμβάνει περισσότερο εθιμοτυπική παρά πολιτική χροιά. Ακόμη και κατά την περίοδο των μνημονίων, όπου οι φραστικές επιθέσεις και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί προς πολιτικά πρόσωπα είχε αυξηθεί κατακόρυφα στην Ελλάδα, η «θερμοκρασία» στην Ομογένεια είχε παραμείνει σχετικά χαμηλή.
Ενδεικτική της κατάστασης, η μετατόπιση της κατακραυγής πέραν της Ελλάδας
Ο δημόσιος χαρακτηρισμός πολιτικών προσώπων ως ανεπιθύμητους και το ανοικτό μποϊκοτάζ εκδηλώσεων όπου πρόκειται να παραστούν ή η διοργάνωση συλλαλητηρίων εναντίον τους έχει να απασχολήσει σοβαρά την Ομογένεια από την περίοδο της χούντας. Η θλιβερή αυτή ταύτιση και η ύπαρξη τέτοιας έντασης σε παροικία παραδοσιακά φιλική προς τους κυβερνητικούς αξιωματούχους αποτελεί άλλη μια ένδειξη του αυξημένου επιπέδου κυβερνητικού αυταρχισμού στην Ελλάδα.
Όπως και στην Θεσσαλονίκη, ο πρωθυπουργός, σε αντίθεση με παλιότερες εποχές όπου κυκλοφορούσε με άνεση μέσα στο πλήθος, επέλεξε να προστατεύσει την εικόνα του, αποκλείοντας τους διαφωνούντες με τεχνητά μέσα. Ένδειξη αυτής της στρατηγικής θεωρείται και η αλλαγή που ανακοινώθηκε την τελευταία στιγμή για τον τόπο της δεξίωσης που παρατίθεται προς τιμήν του πρωθυπουργού παρουσία παραγόντων της Ομογένειας. Τέτοιου είδους εκδηλώσεων συνηθίζονται όποτε επισκεφθεί Έλληνας πρωθυπουργός ή άλλο υψηλό πολιτικό πρόσωπο την Αμερική.
Έλλειμμα δημοκρατίας, πλεόνασμα πολιτικού αυταρχισμού
Στην προκειμένη περίπτωση, το τιμητικό δείπνο μεταφέρθηκε ξαφνικά από το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Νέα Υόρκη στο ξενοδοχείο όπου διαμένει ο πρωθυπουργός, απέναντι από τα Ηνωμένα Έθνη. Η «περίεργη» αυτή αλλαγή αποδίδεται πιθανώς στο γεγονός ότι το πρωθυπουργικό επιτελείο ήθελε να εξουδετερώσει μεγάλη ομάδα ομογενών, οι οποίοι ετοίμαζαν εκδήλωση διαμαρτυρίας πλησίον του Προξενείου, ενώ στο ξενοδοχείο, κάτι τέτοιο θα είναι αδύνατον, διότι βρίσκεται μέσα στο δακτύλιο προστασίας της αστυνομίας γύρω από το κτήριο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σύμφωνα με τους κανονισμούς ασφαλείας, δεν θα υπάρχει πρόσβαση στον χώρο χωρίς διαπίστευση και επίσημη πρόσκληση.
Είτε από ιδεοληψία είτε από διατεταγμένη υπηρεσία, η εμμονή της σημερινής κυβέρνησης ΣυριζΑνελ – μαζί με κάποιους μεμονωμένους βουλευτές «ελευθέρας βοσκής» που φιλοδοξούν να γίνουν εκείνοι που θα ανοίξουν και επισήμως την κερκόπορτα στην αναγνώριση του σκοπιανού αλυτρωτισμού – να προωθήσει μια συμφωνία στην οποία αντιτίθεται η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αυξάνει επικίνδυνα το δημοκρατικό έλλειμμα του σημερινού πολιτεύματος.
Μάταια διδάσκει ο μεγάλος Σταγειρίτης ότι «ου γαρ ο δικαστής, ουδ’ ο βουλευτής, ουδ’ ο εκκλησιαστής άρχων εστί, αλλά το δικαστήριον, η βουλή και ο δήμος». Όσο η μειοψηφία κυβερνάει επί του συνόλου με τις παραποιήσεις και διαστρεβλώσεις του εκλογικού συστήματος, τόσο το θράσος των κυβερνόντων θα αυξάνεται.
