Με το βλέμμα της κοινωνίας στραμμένο εναγωνίως στις επικείμενες διαπραγματεύσεις γύρω από το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων, τα αποδέλοιπα των μισητών μνημονιακών μέτρων, που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς κατοικιών και το πέρασμα του εναπομείναντος εθνικού κεφαλαίου στο κατοχικό ταμείο, υπερψηφίστηκαν ανώδυνα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αυτή την εβδομάδα. Το κατά πόσον η συγκυρία αυτή μεθοδεύτηκε δεν είναι γνωστό. Εδώ που φτάσαμε, όμως, η διαρροή της είδησης ότι η κυβέρνηση φέρεται να συζητά απαράδεκτα παράγωγα για την ονομασία του βορεινού γείτονά μας ώστε να στρέψει την προσοχή των πολιτών μακριά από τα νέα καταστροφικά νομοθετήματά της αποτελεί… την ευκταία εκδοχή των πραγμάτων. Στην δε χειρότερη περίπτωση, η απόφαση της κυβέρνησης να δρομολογήσει τη λύση της πολύχρονης διένεξης γύρω από το όνομα των Σκοπίων, παραχωρώντας στους πλαστογράφους της ιστορίας δικαιώματα επί του ονόματος «Μακεδονία», θα εισαγάγει καινά γιαλαντζί-αριστερά δαιμόνια που θα στοιχειώνουν τον Ελληνισμό για το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον, απειλώντας την εδαφική και πολιτισμική ακεραιότητα της έθνους μας.
Η αποκλειστική ελληνικότητα της Μακεδονίας έχει καταδειχθεί πάλιν και πολλάκις από αδιάψευστες ιστορικές πηγές, σπουδαίους ανθρώπους του πνεύματος, λαμπρές προσωπικότητες τους διεθνούς στερεώματος και πραγματικούς εθνικούς ηγέτες. Εάν δεν αρκεί το γεγονός ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες είχαν ως μητρική γλώσσα την ελληνική και συμμετείχαν ισότιμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, εάν δεν αρκεί ότι συγγραφείς όπως ο Όμηρος, ο Ησίοδος, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Πολύβιος, κ.α. αναφέρονται ρητά στην ελληνική καταγωγή των Μακεδόνων, εάν δεν αρκεί η παραδοχή της ελληνικότητας της γεωγραφικής αυτής περιοχής από πλήθος ξένων (μέχρι και ο πρώτος πρόεδρος των Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόρωφ ομολόγησε ότι ο λαός του δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον αρχαίο πολιτισμό της Μακεδονίας), εάν δεν αρκεί το πλήθος των Μακεδονομάχων που αγωνίστηκαν στον Μακεδονικό Αγώνα, με εθελοντές από την ελεύθερη Ελλάδα, την Κρήτη, τη Μάνη, την Ήπειρο, τη Στερεά, τα νησιά του Αιγαίου, ακόμη και από την Κύπρο, εάν δεν αρκούν οι τοποθετήσεις ευπατρίδων και μεγάλων ανδρών του Γένους όπως ο μακαριστός Χριστούδουλος, ο αείμνηστος Νικόλαος Μάρτης ή ο μεγάλος μας Μίκης Θεοδωράκης για να πείσουν τους αρνητές της ιστορικής αλήθειας, τότε ακόμη και αν ξαναζωντάνευε ο Μέγας Αλέξανδρος και έψαλλε τον εθνικό μας ύμνο, δεν θα έπειθε όσους επιμένουν στην προώθηση της χυδαίας αυτής κλοπής της ταυτότητάς μας, που αναμφίβολα αποβλέπει στην υφαρπαγή ελληνικού εδάφους.
Πλην όμως, ουαί στους πολιτικούς εκείνους που θα ψηφίσουν και νομιμοποιήσουν την απάτη αυτή. Θα φέρουν το ανεξίτηλο στίγμα της προδοσίας επάνω τους ως άλλοι «νενέκοι» και σύγχρονοι «Εφιάλτες». Και το χειρότερο, θα ανοίξουν την κερκόπορτα στους υπόλοιπους γείτονές μας να προβάλουν την κάθε παράλογη διεκδίκηση που θα γεννά ο άκρατος εθνικισμός τους, αφού θα καταστεί πασιφανές ότι όσον αφορά στην άσκηση διπλωματίας, η Ελλάδα πάντα «ψωνίζει από σβέρκο».
Το επιτύμβιο επίγραμμα του Ευριπίδη
Παράλληλα με τα τόσα γνωστά και αδιαμφισβήτητα τεκμήρια που κατοχυρώνουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας, ας εξετάσουμε μια λεπτομέρεια λιγότερο γνωστή, αλλά αρκετά συμβολική. Πρόκειται για την επιτύμβια επιγραφή στον τάφο του Ευριπίδη, ο οποίος ευρίσκεται στη Μακεδονική γη:
«Μνήμα μεν Ελλάς άπασ’ Ευριπίδου, οστέα δ’ ίσχει
γη Μακεδών, ήπερ δέξατο τέρμα βίου.
Πάτρη δ’ Ελλάδος Ελλάς, Αθήναι. Μούσας
τέρψας, εκ πολλών και τον έπαινον έχει».
Εξορισμένος από την Αθηναϊκή φαυλοκρατία, ο Ευριπίδης βρίσκει καταφύγιο στην αυλή του Μακεδόνα βασιλιά Αρχελάου. Ανάμεσα σε άλλους επιφανείς εξόριστους Αθηναίους, ο Ευριπίδης συναντά στην Πέλλα τον συμπατριώτη του Θουκυδίδη. Όταν θα πεθάνει λίγους μήνες αργότερα, ο Θουκυδίδης, παίρνοντας παράδειγμα από τον Αισχύλο, θα φροντίσει να στιλιτεύσει τους Αθηναίους για την κακουργία τους κατά του Ποιητή, μέσα από το επιτύμβιο κείμενο.
Όπως παρατηρεί ο αείμνηστος συγγραφέας, δημοσιογράφος και θεατρικός σκηνοθέτης Δημήτρης Μηλιάδης, «Το συγγραφικό χέρι του Θουκυδίδη εικάζεται από τους δύο πρώτους στίχους: Τάφος μεν του Ευριπίδη ολόκληρη η Ἑλλάδα, τα οστά του δε φυλάσσει η Μακεδονική γη, στην οποία ετελείωσε η ζωή του. Αναμφίβολα, εκείνο το “Τάφος ολόκληρη η Ελλάδα” παραπέμπει στο (Β΄ Βιβλίο §43, 15) της Ιστορίας του, “ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος”! Ο Ιστορικός δέχεται ολόκληρη την Ελλάδα ως τάφο του Ποιητή και ως κέντρο της, τη Μακεδονική οστεοθήκη! Αμέσως δε μετά την αναφορά στη Μακεδονική οστεοθήκη, συμπληρώνει τον στιγματισμό των Αθηναίων με το ν’ αναφέρει την ελληνική του καταγωγή, από την ελληνική πόλη των Αθηνών. Ο δε κόλαφος ολοκληρούται με τη διαβεβαίωση ότι το Έργο του ψυχαγώγησε τις Μούσες και από πολλούς (όχι απ’ όλους, κρατά τους Αθηναίους εκτός) έλαβε επαίνους»!
Η μέθη της εξουσίας και η αρνησιπατρία
Μετά τον θάνατό του, οι Αθηναίοι ζήτησαν τα οστά του, προκειμένου να τα ενταφιάσουν στην πατρική του γη! Οι Μακεδόνες, όμως, απέρριψαν τό αίτημα! Και έτσι, κάπου κοντά στην Αμφίπολη, η ευλογημένη Μακεδονική γη δέχθηκε σαν δικό της έναν εκ των επιφανεστέρων Ελλήνων που έζησε ποτέ: τον, κατ’ Αριστοτέλην, «τραγικώτατον των ποιητών», ο οποίος βρέθηκε εξορισμένος από τον νεαρό οιηματία και ασύδοτο Αλκιβιάδη. Ο νεαρός εκείνος ηγέτης, που υπήρξε και εμπνευστής της σφαγής των Μηλίων, δεν λογάριασε τίποτε μπροστά στη δίψα του για εξουσία. Ούτε την πατρίδα του, ούτε τον λαό της, ούτε το πολίτευμά της.
Σήμερα, μαζί με τα κόκκαλα του Ευριπίδη, που θα τρίζουν για τα όσα φέρεται να συζητά το κράτος των Αθηνών περί εκχώρησης του ονόματος Μακεδονία, σείεται ολόκληρη η φιλόξενη Μακεδονική γη, η οποία απειλείται έμμεσα από τα ανήθικα καμώματα των νέων Αλκιβιάδιδων της πολιτικής σκηνής. Υπηρετώντας την εκάστοτε ξένη δύναμη για να διατηρηθούν στην εξουσία, δεν διστάζουν να πολεμήσουν την ίδια την πατρίδα τους προκειμένου να παραμείνουν εκείνοι και η παράταξή τους στην εξουσία.
Όμως τα όσα επιφύλαξε η μοίρα για την Αθήνα μετά τον Πελοππονησιακό Πόλεμο είναι γνωστά και η ανταπόδοση για την πολιτική αγυρτεία των ταγών της δεν άργησε να έλθει. Αντιθέτως, η Μακεδονία μεγαλούργησε και μετέδωσε τον ελληνισμό ανά την οικουμένη. Η ιστορία απαθανάτισε τους Αθηναίους πολίτες που αντιστάθηκαν στον εκφυλισμό των πολιτικών τους και ήλεγξαν τα κομματόσκυλα, ενώ οι δεύτεροι κατέστησαν αιώνια σύμβολα φαυλοκρατίας.
Ο λαός ως «από μηχανής θεός»
Ηχούν ακόμα τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη, ο οποίος γράφει προφητικά στο έργο του «Μαρτύρων και ηρώων αίμα»: Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από τη βρώμα όπου κυλιούμαστε, θα μας σώσει από την μετριότητα και την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε!
Υπάρχει, άλλωστε και ο «από μηχανής θεός» του Ευριπίδη, που ίσως προσφέρει την λύση στο δύσκολο αυτό πρόβλημα με την απρόσμενη παρέμβαση κάποιου παράγοντα που δεν τον υπολόγισαν οι συντελεστές της ύβρεως. Ο παράγοντας αυτός κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο ξησηκωμός ενός προδωμένο από τους πολιτικούς του λαού, που ανέχτηκε το ξεπούλημα των υλικών του αγαθών και την προδοσία του συντάγματός του, αλλά που αποφάσισε να υψώσει το ανάστημά του και να μην επιτρέψει το ξεπούλημα της ιστορίας και του πολιτισμού του.
Originally posted 2018-01-16 11:15:20.
