Η είδηση ήταν αναμενόμενη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι προκλήθηκε λιγότερη ζημιά στο κύρος και γόητρο της Ομογένειας των ΗΠΑ από την δημοσίευσή της. Ο πρώην εκτελεστικός διευθυντής της Αρχιεπισκοπής Αμερικής κ. Τζέρι Δημητρίου συνελήφθη στις 25 Νοεμβρίου από τις αμερικανικές αρχές για υπεξαίρεση χρηματικών ποσών από την Αρχιεπισκοπή και κατάχρηση πιστωτικής κάρτας, κατηγορούμενος από τις ομοσπονδιακές αρχές ότι υπεξαίρεσε άνω των $500.000, ενώ σύμφωνα με τον βοηθό εισαγγελέα κ. Μάικλ Νεφ, το ποσό των χρημάτων που κατηγορείται ο κ. Δημητρίου ότι υπεξαίρεσε αναμένεται να αυξηθεί, «ενδεχομένως σημαντικά». Είχε προηγηθεί η ομολογία του πρώην οικονομικού διευθυντή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής κ. Γιώργου Παπαδάκου, ο οποίος προ τεσσάρων περίπου μηνών παραδέχτηκε την ενοχή του για υπεξαίρεση χρημάτων άνω του ποσού των $60.000 από την Αρχιεπισκοπή για προσωπικά έξοδα.
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στην θλιβερή ιστορία της χρεοκοπίας της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, η οποία οδήγησε, μεταξύ άλλων, στην μέχρι σήμερα αδυναμία ολοκλήρωσης της ανοικοδόμησης του ναού του Αγ. Νικολάου στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο, ο οποίος καταστράφηκε στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, την αναγκαστική λήψη δανείου για την εξυπηρέτηση του χρέους της Αρχιεπισκοπής, με αποτέλεσμα την υποθήκευση των ιδιόκτητων γραφείων της στην ομογενειακή τράπεζα Alma Bank και την γενικότερη δυσπιστία απέναντι στην διαχείριση των οικονομικών από την Εκκλησία της Αμερικής, την οποία ο ίδιος ο νέος Αρχιεπίσκοπος κ. Ελπιδοφόρος αναγκάστηκε να παραδεχθεί δημοσίως αρκετές φορές, υποσχόμενος διαφάνεια και κάθαρση.
Η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών και η ανάγκη αυτοκριτικής
Πλέον, η δικαιοσύνη θα αποφανθεί για την αθωότητα ή ενοχή του κ. Δημητρίου. Ενδιαφέρον πάντως παρατηρείται γύρω από την υπερασπιστική γραμμή που θα ακολουθήσει ο κατηγορούμενος, καθώς και αν θα επιχειρήσει να ελαφρύνει την θέση του κατονομάζοντας τρίτους. Διαβάζοντας την δικογραφία, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος δεν επιχείρησε να καλύψει την δράση του, αλλά αντιθέτως άφησε πίσω του πληθώρα αποδεικτικών εγγράφων σχετικά με τις ενέργειες για τις οποίες σήμερα εγκαλείται. Συνεπώς, τίθεται το ερώτημα εάν οι ενέργειες αυτές γινόταν με την ανοχή των προϊσταμένων αρχών ή απλώς εάν ο κατηγορούμενος βασιζόταν στην ανυπαρξία ή ανικανότητα σχετικών ελεγκτικών μηχανισμών.
Πέραν από τις κατηγορίες για υπεξαίρεση και κατάχρηση, οφείλει να προβληματίζει η γενικότερη βραδύτητα της ηγεσίας της Αρχιεπισκοπής να αντιδράσει και να λάβει μέτρα για την αυτοπροστασία της και την γενικότερη προστασία της ομογένειας. Εκτός από τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο και τους κατά τόπους μητροπολίτες (οι οποίοι, αν και δεν είναι υποχρεωμένοι να κατέχουν την τέχνη του επιχειρείν, οφείλουν ως καλοί ποιμένες να επαγρυπνούν και να προασπίζονται τα οικονομικά της Εκκλησίας), υπάρχει και το αρχιεπισκοπικό συμβούλιο, το οποίο απαρτίζεται από επιφανείς ομογενείς, που διακρίνονται στα επιμέρους επαγγέλματά τους. Ανάμεσά τους βρίσκονται μεγαλοεπιχειρηματίες και βιομήχανοι, δικηγόροι, σημαίνοντα στελέχη μεγάλων εταιρειών, κτλ.
Συνεπώς, απορεί κανείς πώς δεν μπόρεσαν κάποιοι εξ αυτών να εντοπίσουν την συστηματική επανάληψη της παράνομης δραστηριότητας για την οποία εγκαλείται ο κατηγορούμενος. Πρόκειται για παραλείψεις και ανωμαλίες που θα διαπίστωνε ο μέσος νοικοκύρης κάνοντας τον τακτικό ισολογισμό του, για να κανονίσει τις οικονομικές του υποθέσεις, για να μην αναφερθούμε στον μέσο μικροεπιχειρηματία – ιδιότητα στην οποία συμπεριλαμβάνονται πλείστοι όσοι Έλληνες, εντός και εκτός συνόρων.
Ποινικά κολάσιμη πράξη ή προϊόν υποβόσκουσας υλόφρονης νοοτροπίας;
Περισσότερο από την επερχόμενη δίκη του κατηγορούμενου, θα πρέπει να απασχολεί τον Ελληνισμό η νοοτροπία και η ανεπάρκεια που κατέστησαν την Αρχιεπισκοπή Αμερικής – την σημαντικότερη ίσως επαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου – τόσο ευάλωτη και ευεπίφορη στην εκμετάλλευση και έτρωσαν τον πυρήνα της οργανωτικής υπόστασής της ομογένειας. Φυσικά, η ύπαρξη ενός οικονομικού σκανδάλου δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο μέσα σε έναν οργανισμό, έστω και εκκλησιαστικό. Όπως μας προειδοποιεί ο Θουκυδίδης, τα φαινόμενα αυτά «γιγνόμενα μέν καί αἰεί ἐσόμενα, ἕως ἄν ἡ αὐτή φύσις ἀνθρώπων ᾖ».
Το ερώτημα, εν προκειμένω, είναι εάν πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο κακής διαχείρισης και ανεπαρκούς επίβλεψης ή εάν αντανακλά ένα βαθύτερο πρόβλημα στην ηγετική και επιτελική νοοτροπία της τοπικής Εκκλησίας, που θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στην συνοχή της ομογένειας.
Μήπως, για παράδειγμα, συμβαίνουν παρόμοιες καταχρήσεις στις κατά τόπους κοινότητες, με την ανοχή ή και συγκάλυψη της Αρχιεπισκοπής; Μήπως η ανοχή αυτή αποτελεί έναν από τους λόγους της γενικότερης κακοδαιμονίας που καταδιώκει την ελληνική παιδεία στις ΗΠΑ; Μήπως επηρεάζει την επιλογή και στελέχωση θέσεων ευθύνης στην κεντρική και κοινοτική διοίκηση, με αποτέλεσμα να έχει αλωθεί η ομογένεια από ένα κύκλωμα ανθρώπων, ένα διευθυντήριο, το οποίο έχει κάποιο συμφέρον να μην θίγει τα κακώς κείμενα και να αλλάζει το στάτους κβο;
Οι απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα δεν είναι εύκολες, αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί πια να δοθούν με λόγια. Πρέπει να δηλωθούν με έργα. Η απλή αλλαγή αρχιεπισκόπου, που έγινε τον περασμένο Μάιο, ενδεχομένως να μην αρκεί για να σηματοδοτηθεί νέα εποχή. Θα χρειαστεί μια εκ βάθρων αλλαγή της υπάρχουσας νοοτροπίας.
Διασπώντας τον κλοιό, αλλάζεις την ενδήμουσα κουλτούρα
Για να αποκατασταθεί η οικονομική και ηθική ζημία που προκλήθηκε από την κακοδιαχείριση των προηγουμένων ετών, πρέπει να συμβάλουν όλοι. Με την κατάσταση όπως είναι, όλο και λιγότεροι δωρητές και ενορίες θα είναι πρόθυμοι να δίνουν από το υστέρημά τους, για να ξοδεύονται ανεξέλεγκτα τα χρήματά τους από τους ιθύνοντες της Αρχιεπισκοπής κατά τρόπο νεοπλουτίστικο. Ας δώσουν το καλό παράδειγμα οι αρχιερείς πρώτοι, περιορίζοντας δραστικά τα έξοδά τους, συμμερίζοντας έτσι το βάρος των κοινοτήτων και σχολείων. Τόσο η τοπική Ιερά Σύνοδος όσο και το αρχιεπισκοπικό συμβούλιο οφείλουν να προβληματιστούν για το μέγεθος της σπατάλης που επέτρεψαν να συμβεί και να προχωρήσουν εμπράκτως στην εξυγίανση της κατάστασης.
Πέραν τούτου, όμως, θα πρέπει να γίνουν βήματα για να σπάσει ο κλοιός του κατεστημένου, που διαιωνίζει την επικρατούσα νοοτροπία. Να γίνουν ανοίγματα σε ανθρώπους εκτός του διευθυντηρίου, ώστε να αναμορφωθεί η ιεράρχηση των αξιών και να μπολιαστεί η διοικητική κουλτούρα με νέες αντιλήψεις, απαλλαγμένες από το υλικό φρόνημα, τον νεοπλουτισμό, αλλά και τα συμπλέγματα του μετανάστη, που οδήγησαν στην απεμπόληση της αρχοντιάς του παραδοσιακού ελληνικού κοσμοπολιτισμού και την φραγκολεβαντίνικη υπόκλιση στο οθνείο.
Προς το παρόν, αντί να προβάλλεται ο ελληνικός πολιτισμός και να ασκείται πολιτιστική διπλωματία, η Εκκλησία και η ομογένεια λούζονται την ρετσινιά και χλεύη που συνήθως συνοδεύουν τέτοιου είδους σκάνδαλα, αφού το θέμα καλύφθηκε από το παναμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων Associated Press και εμφανίστηκε σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες της χώρας. Αργά ή γρήγορα, τα δολάρια της «άρχουσας τάξης» και των αυτόκλητων παραγόντων δεν θα αρκούν για να αποκαθιστούν τις ζημιές που προκαλούν με την αβελτηρία τους, και ίσως τότε στραφούμε σε παραδοσιακές λύσεις, δοκιμασμένες στο πέρασμα των αιώνων και πάντα σωτήριες για τον λαό μας.
Originally posted 2019-12-02 08:34:54.
