Οι άνθρωποι σήμερα αναζητούν την ταχύτητα και την ευκολία στο κάθε τι, από τις σχέσεις και την διασκέδαση τους μέχρι την υγεία τους, αρνούμενοι να προσπαθήσουν και να κοπιάσουν. Σε αυτό το κλίμα, δεν έχει μείνει ανεπηρέαστη ούτε η σύγχρονη ιατρική πρακτική και θεώρηση. Άνθρωποι που «χτίζουν» καθημερινά και για χρόνια την παθολογία τους, στρέφονται στην ιατρική αναζητώντας το θαυματουργό χάπι που θα αντιστρέψει δεκαετίες παθολογικών επιλογών και θα τους οδηγήσει άμεσα στη ίαση. Παράλληλα, αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε απαραίτητη και ουσιαστική αλλαγή στη ζωή τους.
Η άγνοια, το πρωταρχικό επιχείρημα πολλών ετών, έχει πλέον πάψει να υφίσταται. Σήμερα γνωρίζουμε με ακρίβεια και βεβαιότητα τις επιπτώσεις πολλών συνηθειών και λεπτομερώς τον τρόπο που οδηγούν στη νόσο. Οι καπνιστές είναι πλήρως ενήμεροι για τους κινδύνους που ελοχεύουν όσον αφορά στην καρκινογένεση και τα καρδιαγγειακά. Η κακή διατροφή και η απουσία τακτικής άσκησης κατέχουν τις πρώτες θέσεις στην παθογένεση των συχνότερων ασθενειών, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, η κατάθλιψη και πολλών άλλων. Αν και η γνώση υπάρχει, προτιμούμε να θάβουμε το κεφάλι μας στην άμμο.
Σε αυτόν τον κυκεώνα του YOLO έχει παρασυρθεί και η ιατρική έρευνα, η οποία στοχεύει στην κερδοφορία και συνεπώς στη μεγαλύτερη δυνατή απεύθυνση. Τα φάρμακα, παραδείγματος χάριν, για τη θεραπεία της υπερλιπιδαιμίας δεν σταματούν να εξελίσσονται με απορρόφηση τεράστιων κεφαλαίων, αν και βρίσκονται ήδη σε ικανοποιητικό επίπεδο αντίθετα με άλλες κατηγορίες, όπως τα αντιβιωτικά. Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε φορά που σε κάποιον ασθενή που έχει τη δυνατότητα τίθεται το δίλημμα της φαρμακευτικής αγωγής ή της συμπεριφορικής αλλαγής, η απάντηση είναι άμεση. Ενώ, δηλαδή, η τροποποίηση της καθημερινής διατροφής με διακοπή των λιπαρών και η καθιέρωση τακτικής άσκησης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αντιμετώπισης του παραπάνω προβλήματος, προτιμάται η ευκολία: μπέργκερ και στατίνες. Οι ασθενείς, ακόμα και τελικού σταδίου πνευμονοπάθειας, προτιμούν να λαμβάνουν περισσότερα φάρμακα με αυξημένη συχνότητα, παρά να διακόψουν το κάπνισμα. Οι παχύσαρκοι με διαβήτη θα προτιμήσουν τα γλυκά και θα αυξήσουν τις μονάδες ινσουλίνης. Οι υπερτασικοί δεν θα κόψουν τα αλμυρά, αλλά θα προσθέσουν ένα χάπι.
Σήμερα, με την ιατρική στο απόγειο της από κάθε άποψη, οι πόροι σπαταλώνται ακατάσχετα σε λάθος κατεύθυνση. Κατέληξαν οι γιατροί να προσπαθούν να αναιρέσουν τα χρόνια ατοπήματα των ασθενών, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις της επιφανειακότητας της εποχής μας. Το ευ ζην απαιτεί κόπο και χρόνο και δεν κρύβεται ούτε σε ένα ούτε σε δύο χάπια. Με αυτούς τους ρυθμούς, ο ριζικός εκφυλισμός του ιατρικού λειτουργήματος δεν απέχει πολύ. Η υγεία ανήκει σε όλους, αλλά πολύ περισσότερο σε όσους στάθηκαν άτυχοι και την στερήθηκαν και σε όσους είναι πρόθυμοι να την κατακτήσουν με έμπρακτες θυσίες. Οι πόροι είναι περιορισμένοι και η διαχείριση τους προϋποθέτει σύνεση και ξεκάθαρη στοχοθεσία, όχι μόνο βάσει κερδοφορίας.
Originally posted 2018-04-26 16:01:11.
