Τα αυτοάνοσα νοσήματα, η πλέον πρόσφατη μεγάλη ανακάλυψη στον τομέα της Παθολογίας, επηρεάζουν ένα σημαντικά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, ξεπερνώντας μάλιστα τον καρκίνο και τα καρδιαγγειακά. Σήμερα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Crohn, η ψωρίαση, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και πολλές ακόμη ασθένειες που αφορούν όλα τα συστήματα ανεξαιρέτως, διαγιγνώσκονται και αντιμετωπίζονται όλο και συχνότερα. Κοινό τους χαρακτηριστικό αποτελεί η καταστροφή της λεπτής ισορροπίας του οργανισμού και η κινητοποίηση των μηχανισμών άμυνας εναντίον του ίδιο του εαυτού, με αποτέλεσμα, ουσιαστικά, την εμμένουσα αυτοκαταστροφή.
Το ανοσοποιητικό σύστημα, φυσιολογικά, χρησιμεύει στον εντοπισμό και την εξολόθρευση των εξωτερικών βλαπτικών παραγόντων. Πρωταρχικά, διαχωρίζεται το ίδιο από το ξένο και, στη συνέχεια, το ξένο σε επικίνδυνο ή μη. Με την αναγνώριση οποιουδήποτε κινδύνου κινητοποιούνται τα στοιχεία της άμυνας, περιχαρακώνεται το εκάστοτε αντιγόνο και, τελικά, εξουδετερώνεται. Τα γνωστότερα επιβλαβή αντιγόνα είναι οι μικροοργανισμοί, αλλά τον ίδιο ρόλο μπορεί να παίξει και οποιοδήποτε μόριο με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή. Στη νόσο κοιλιοκάκη, παραδείγματος χάριν, η γλουτενη είναι που ενεργοποιεί την υπέρμετρη και λανθασμένη απάντηση. Ο αιτιολογικός παράγοντας των περισσότερων αυτοάνοσων παραμένει ακόμα άγνωστος.
Η αποτυχία του ανοσοποιητικού συστήματος στην αναγνώριση και προστασία των κυττάρων του ίδιου του οργανισμού, μπορεί να οδηγήσει στην οργανωμένη «επίθεση» εναντίον αυτού. Η απώλεια της συντονισμένης λειτουργικότητας του σώματος, εκκινεί έναν φαύλο κύκλο εξαιρετικά ζημιογόνο για την υγεία. Η αναγνώριση σε κάθε νόσο και άλλου ιστού ως στόχου για καταστροφή, οδηγεί στην εκάστοτε συμπτωματολογία. Ο θυροειδής φλεγμαίνει και παύει να ρυθμίζει την ομοιόσταση, το γαστρεντερικό σύστημα αδυνατεί να απορροφήσει θρεπτικά στοιχεία οδηγώντας σε αβιταμινώσεις, το δέρμα αποτυγχάνει ως φραγμός, ο εγκέφαλος δεν αποδίδει επαρκώς σε κίνηση και σκέψη, το πάγκρεας δεν ρυθμίζει τη γλυκόζη, και, γενικά, ο ασθενής υπολειτουργεί.
Η κύρια αναγνωρισμένη αιτία όλων των προαναφερόμενων ασθενειών διαφαίνεται να είναι η συνολικότερη επικράτηση του τεχνητού επί του φυσικού κόσμου. Η, κατά μερικούς σκοπούμενη, έλλειψη ακριβούς ταυτοποίησης συμφέρει. Η εξέλιξη της βιομηχανίας και της τεχνολογίας φέρνει σε επαφή το σώμα με άγνωστες μέχρι σήμερα ουσίες και πρωτόγνωρα ερεθίσματα. Αν και χαρακτηριζόμαστε ως είδος από ιδιαίτερη προσαρμοστικότητα, απαιτείται πολύς χρόνος για να επιτευχθεί αυτή, κάτι που οι ραγδαίες αλλαγές του αιώνα μας δεν επιτρέπουν ούτε στο ελάχιστο.
Το σύγχρονο περιβάλλον που μας φιλοξενεί σήμερα έχει εμπλουτιστεί, ή μάλλον φτωχοποιηθεί ακραία, από χιλιάδες προσμίξεων. Ο αέρας που αναπνέουμε περιέχει ουσίες που το σώμα μας δεν συνάντησε ποτέ στο ιστορικό του παρελθόν. Οι τροφές μας εμπλουτίζονται με σκοπό να είναι πιο αρεστές, κάποιες και εθιστικές. Τα φρούτα και τα λαχανικά καλλιεργούνται με μόνο κριτήριο το μέγεθος και όχι την θρεπτικότητα. Η εξέλιξη της φαρμακολογίας, τα νέα ζιζανιοκτόνα, ο καφές, το τσιγάρο, το αλκοόλ, όλα μαζί αποτελούν πρωτόγνωρα ερεθίσματα. Είναι ακριβώς αυτά τα ερεθίσματα, μεμονωμένα και στο σύνολό τους, που επιδρούν στην απορρύθμιση του ανοσοποιητικού μας συστήματος και γεννούν τη νόσο.
Η εξέλιξη του πολιτισμού μας, οδηγεί με ακρίβεια στην εξέλιξη της παθολογίας των σωμάτων. Η εξέλιξη της φαρμακολογίας, από την άλλη φέρεται να δίνει απαντήσεις στα νεοεμαφανιζόμενα προβλήματα. Η πραγματικότητα είναι πικρή. Η θεραπεία, ή μάλλον, η καταστολή των συμπτωμάτων και η αναστολή της πορείας των παραπάνω νόσων έχει αποτελέσει πηγή πλουτισμού για τις φαρμακευτικές. Οι πολλά υποσχόμενες και πρόσφατα ανακαλυφθείσες ουσίες, οι οποίες δρουν καταστέλλοντας τους μηχανισμούς άμυνας, αν και φέρουν αποδεκτά αποτελέσματα, χαρακτηρίζονται από αρρύθμιστο κόστος. Ενδεικτικά, αγγίζουν κατά μέσο όρο τα 2.000 ευρώ μηνιαίως ανά πάσχοντα. Ο χαρακτηρισμός τους ως χρόνιων ή ανίατων δικαιολογεί την μακροχρόνια ανάγκη για αντιμετώπιση. Μεγάλες εταιρείες καρπώνονται τα κέρδη, και από την πίσω πόρτα στηρίζουν την εμφάνιση και διάγνωσή τους, και εμποδίζουν την ουσιαστική σχετική έρευνα. Η πλέον αδίστακτη πρόσφατη συγχώνευση της μεγαλύτερης παγκόσμιας φαρμακευτικής, με την αντίστοιχης φήμης και δύναμης εταιρείας παραγωγής σπόρων και ζιζανιοκτόνων γεννά ερωτήματα. Τελικά, τα δισεκατομμύρια πηγαίνουν στην υγεία ή την παθολογία; Στην εποχή που οι ασθενείς είναι πελάτες υψηλού κέρδους, οφείλουμε να διατηρούμε επιφυλάξεις πριν δώσουμε απαντήσεις.
Originally posted 2018-02-14 10:20:06.
