Η κατάσταση με την Τουρκία κλιμακώνεται συνεχώς εξαιτίας της ραγδαία αυξανόμενης προκλητικότητας της Άγκυρας. Τόσο σε επίπεδο ρητορικής, όπου οι απόγονοι των γενοκτόνων των Χριστιανών της Εγγύς Ανατολής απειλούν ανοικτά να συνεχίσουν το βάρβαρο έργο των προγόνων τους, όσο και επιχειρησιακά, με σωρεία καθημερινών παραβιάσεων του εθνικού εναερίου και θαλασσίου χώρου, εργαλειοποίηση της λαθρομετανάστευσης και συντονισμένη απόπειρα σφετερισμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την παράνομη και ανυπόστατη τουρκολιβυκή συμφωνία για εκμετάλλευση της δήθεν ΑΟΖ της δευτέρας.
Μολονότι ο επαγγελματισμός και το αξιόμαχο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων δεν αμφισβητείται (ίσα-ίσα, θεωρείται ένας από τους βασικούς παράγοντες αποτροπής της Τουρκίας, η οποία φοβάται μην αποδειχθεί «χάρτινος τίγρης» ή καλύτερα «τσάμπα μάγκας» για να χρησιμοποιήσουμε οικείες εκφράσεις), ο χειρισμός της κατάστασης από την πολιτική ηγεσία δεν εμπνέει πάντα την ίδια σιγουριά. Κατά καιρούς, οι αποφάσεις των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων έχουν προκαλέσει ερωτηματικά.
Ημαρτημένα και παραλείψεις πολιτικών
Μαζί με τις λανθασμένες και εθνικά επικίνδυνες κινήσεις τους (π.χ. Συμφωνίες Πρεσπών, Ελσινκίου, Μαδρίτης), που δύσκολα δικαιολογούνται, εξίσου μεγάλο προβληματισμό προκαλούν και τα όσα δεν έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια…
Ανάμεσα στις πιο επίκαιρες και κραυγαλέες παραλείψεις αυτές συγκαταλέγονται η εισέτι ανολοκλήρωτη κατάθεση όλων των συντεταγμένων της ελληνικής ΑΟΖ στον ΟΗΕ, η προβληματική μεταναστευτική πολιτική που ακολουθεί η Ελλάδα, η οποία όχι μόνο δεν αποτρέπει επίδοξους λαθρομετανάστες από το να παραβιάσουν τα σύνορα της χώρας, αλλά σχεδόν τους ενθαρρύνει, και η απαράδεκτη ανοχή που επιδεικνύεται για περίεργες ΜΚΟ, μερικές εκ των οποίων δρουν ως «πέμπτη φάλαγγα» της Τουρκίας και των δουλεμπόρων, θέτοντας την εθνική ασφάλεια, αλλά και τις ζωές αυτών τούτων των μεταναστών για των οποίων υποτίθεται ότι κόπτονται, σε κίνδυνο.
Η απειλή που προέκυψε με την ψευτοσυμφωνία Τουρκίας και Λιβύης για την ενοικίαση μέρος της ΑΟΖ της δεύτερης αποδεικνύει περίτρανα την ανάγκη κατοχύρωσης των νομίμων δικαιωμάτων της Ελλάδας, πριν προλάβει να τα σφετεριστεί η Τουρκία. Η απροθυμία διακήρυξης της ΑΟΖ που αναλογεί στην Ελλάδα με βάση το διεθνώς αναγνωρισμένο δίκαιο της θάλασσας μπορεί να παρερμηνευθεί ως παραίτηση από των κυριαρχικών αυτών δικαιωμάτων. Άλλωστε, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, είναι γνωστή η δυναμική της χρησικτησίας να ανατρέπει το στάτους κβο.
Άμεση ανάγκη να αποβληθεί η νοοτροπία του «προτεκτοράτου»
Προφανώς, η άσκηση των δικαιωμάτων αυτών προϋποθέτει και την ανάγκη επίδειξης αποτρεπτικής ισχύος για να εμποδιστεί η δημιουργία τετελεσμένου από την Άγκυρα. Το πιθανότερο είναι ότι η Ελλάδα, μαθημένη τόσες δεκαετίες τώρα στην νοοτροπία του προτεκτοράτου, περίμενε έως τώρα το «πράσινο φως» από τις δυνάμεις που πρόκειται να εγγυηθούν (γράφε εκμεταλλευθούν) τα «δικαιώματα» αυτά. Δυστυχώς, όμως, στην ζωή δεν μπορείς να περιμένεις πάντα να καθορίζουν οι άλλοι την μοίρα σου. «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», και στην δύσκολή στιγμή, κατά πάσα πιθανότητα θα κληθείς να τα βγάλεις πέρα μόνος σου. Καιρός να το εμπεδώσει τόσο η πολιτική ηγεσία, όσο και ο λαός.
Η στάση των εταίρων της Ελλάδας στο θέμα της τουρκολιβυκής συμφωνίας δείχνει ότι αναγνωρίζουν το δίκιο της Ελλάδας ή μάλλον ότι ενδιαφέρονται να προστατέψουν τα συμφέροντά τους από μια Τουρκία που λοξοκοιτάει αλλού. Καιρός λοιπόν να διακηρύξει η Ελλάδα και επισήμως τα όσα δικαιούται στο θαλάσσιο υπέδαφος που της ανήκει και να μην κλωτσήσει την ευκαιρία που της προσφέρει η ενεργειακή κρίση και η γεωπολιτική αστάθεια της περιοχής.
Όσο για την λαθρομετανάστευση και την δράση των ΜΚΟ, η κατάσταση είναι ίσως ακόμη πιο κρίσιμη, διότι αφορά στο εσωτερικό της χώρας, όπου ακόμη και τα «προτεκτοράτα» δικαιούνται να έχουν μια σχετική αυτονομία. Αν η διακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ σχετίζεται με τα συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων και πολυεθνικών ενεργειακών κολοσσών, το ίδιο δεν ισχύει, στον ίδιο βαθμό τουλάχιστον, με την διαχείριση της λαθρομετανάστευσης.
Αυτονόητες κινήσεις για την αντιμετώπιση του λαθρομεταναστευτικού
Χώρες πιο μικρές και θεωρητικά αδύναμες από την Ελλάδα δεν έχουν διστάσει να δράσουν άμεσα κατά του ανεξέλεγκτου εποικισμού και να τα βάλουν ακόμη και με τις Βρυξέλλες ή άλλα κέντρα που προωθούν τις αυτοκτονικές πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η «δημοκρατικότατη» Δανία, η σοσιαλιστική κυβέρνηση της οποίας μεταφέρει τους παράτυπους μετανάστες σε αφρικανικό έδαφος, στην Ρουάντα, ώσπου να εξεταστεί η αίτησή τους. Παράλληλα, διεξάγει σχετικές συνομιλίες και με άλλες αφρικανικές χώρες. Αντιθέτως, στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν απελαύνονται οι λαθρομετανάστες εκείνοι που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για χορήγηση ασύλου, αλλά με απόφαση του υπουργού μετανάστευσης κ. Μηταράκη, τους παρέχεται η δυνατότητα αυτόματης άσκησης έφεσης (επ’ αόριστον;), ώστε ο νομικά επιβεβλημένος επαναπατρισμός τους να παραπέμπεται στις καλένδες!
Η απροθυμία της Ελλάδας να υιοθετήσει πολύ συγκεκριμένα κριτήρια χορήγησης ασύλου και να δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στον κάθε επίδοξο παράτυπο μετανάστη που θα επιχειρήσει να παραβιάσει τα σύνορα της χώρας χωρίς να είναι πράγματι πρόσφυγας (εκτοπισμένος από πόλεμο, όπου η Ελλάδα αποτελεί την πλέον εγγύς ασφαλή χώρα), ότι θα χάσει τα χρήματά του και εν τέλει θα επαναπατριστεί, αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας. Στην Άγκυρα ανθεί ολόκληρη βιομηχανία που θησαυρίζει από την λαθροδιακίνηση. Παράλληλα, η κατάσταση εργαλειοποιείται από τις τουρκικές αρχές σε πολλαπλά επίπεδα ως μέρος του υβριδικού πολέμου που διεξάγεται κατά της Ελλάδος.
Ζητείται εισαγγελέας για τις ΜΚΟ που πρακτορεύουν ξένα συμφέροντα
Στον πόλεμο αυτό, η Τουρκία σίγουρα έχει ως σύμμαχούς της και κάποιες ΜΚΟ που δρουν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα, ως κράτος εν κράτει. Μετά το παραλίγο θερμό επεισόδιο που κόντεψε να προκαλέσει μια ΜΚΟ μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας το περασμένο καλοκαίρι με την παραπληροφόρηση που διέδιδε διεθνώς, διασύροντας παράλληλα την Ελλάδα με τις ανεύθυνες δηλώσεις της, σειρά είχε μια άλλη, η οποία δημοσιοποίησε φωτογραφικό υλικό από τουρκικά μη επανδρωμένα εναέρια σκάφη που πραγματοποιούσαν κατασκοπεία πάνω από ελληνικά νησιά! Μαζί με το παράνομο φωτογραφικό υλικό, η ΜΚΟ υιοθετεί την απαράδεκτη και παραπλανητική ρητορική της Τουρκίας περί στρατικοποίησης των ελληνικών νησιών!
Από πότε επιτρέπεται η διακίνηση ευαίσθητου φωτογραφικού υλικού που απεικονίζει τις θέσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων; Οι πινακίδες που προειδοποιούν ρητά περί απαγόρευσης λήψης φωτογραφιών κοντά σε ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις αφορούν μόνο σε πολίτες της χώρας; Μήπως εξαιρούνται οι ΜΚΟ;
Κανονικά, θα έπρεπε ήδη να έχει επιληφθεί την υπόθεση εισαγγελέας και να ανασταλεί η λειτουργία της συγκεκριμένης ΜΚΟ μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση.
Οι ΜΚΟ που εδρεύουν στην Ελλάδα έχουν εξελιχθεί σε ένα είδος βιομηχανίας. Πολλές έχουν πλέον μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που επιβάλλουν να συνεχίζεται αμείωτα η ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών στην Ελλάδα. Τα συμφέροντά αυτά οδηγούν πολλές φορές τις ΜΚΟ αυτές να υιοθετούν πολιτικές και στάσεις που βρίσκονται ενάντια στο εθνικό συμφέρον της Ελλάδας. Ο βαθμός στον οποίο απηχούν τις θέσεις της Τουρκίας είναι πραγματικά σοκαριστικός! Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συνεχιστεί, ειδικά εν μέσω υβριδικού πολέμου.
Η γνωστή ελλαδική γραφειοκρατία και η πολυνομία δεν μπορεί να ταλαιπωρεί μόνο τους πολίτες και υποψήφιους επενδυτές. Στην ανάγκη, εάν κάποια κυβέρνηση δεν έχει την τόλμη να αποκεφαλίσει αποφασιστικά κάποιες ΜΚΟ που εξελίσσονται σε Λερναίες Ύδρες με εισαγγελική παρέμβαση και αναστολή λειτουργίας, ας χρησιμοποιήσουν τουλάχιστον την πολυνομία να περιορίσουν την επικίνδυνη δράση τους.
Με όλες τις ενδείξεις να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση με την Τουρκία θα γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη, το κρίσιμο ερώτημα δεν πρέπει να είναι εάν οι ένοπλες δυνάμεις θα ανταπεξέλθουν στο καθήκον τους (γι’ αυτό δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία), αλλά εάν ο πολιτικός κόσμος θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα τις αφήσει να υπερασπιστούν την χώρα, όπως γνωρίζουν να κάνουν πολύ καλά.
