23 Σεπτεμβρίου του 1928, υπογράφηκε στην Ρώμη από τους Ελευθέριο Βενιζέλο και Μπενίτο Μουσολίνι Ελληνο-Ιταλικό Σύμφωνο «φιλίας, συνδιαλλαγής και δικαστικού διακανονισμού».
Βασική του συνέπεια ήταν να τεθεί το Δωδεκανησιακό Ζήτημα στο περιθώριο και τα ελληνικά Δωδεκάνησα να εγκαταλειφθούν στην σκληρότερη κατοχή του Ντε Βέκι.
Μεταξύ των δύο ηγετών συμφωνήθηκε η στήριξη για την διατήρηση τής παγιωμένης καταστάσεως («Status Quo»), ουδετερότητα σε ζητήματα τρίτων χωρών και στενότερη διπλωματική επαφή.
Ο Βενιζέλος δεν δίστασε να δηλώσει: «….Δωδεκανησιακό Ζήτημα μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας δεν υφίσταται….», ότι, «μετά την υπογραφήν τής Συνθήκης τής Λωζάννης, το ζήτημα τούτο υφίσταται μόνον μεταξύ των Δωδεκανησίων και τής Ιταλίας, ως ακριβώς το Κυπριακόν είναι ζήτημα όχι μεταξύ Ελλάδος και Αγγλίας, αλλά μεταξύ Αγγλίας και τού Κυπριακού λαού» (!..).
Δήλωσε επιπλέον, χωρίς ίχνος, ενδοιασμού: «….Δεν δύναται και δεν πρέπει η Δωδεκάνησος να εμποδίσει την ανάπτυξιν και εμπέδωσιν των σχέσεων φιλίας και εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας….».
Παράλληλα, ως ένδειξη φιλίας προς την Βρετανία, αποθάρρυνε τις πρωτοβουλίες των Κυπρίων για Ένωση με την μητέρα Ελλάδα οι οποίες επί δεκαετίες ήταν έντονες και φορτικές.
Εγγραφείτε στο Newsletter μας!
Originally posted 2020-09-23 22:51:10.
