Το γύρο του κόσμου, προκαλώντας και πάλι αποτροπιασμό, έκαναν οι ειδήσεις από το πεδίο ερευνών της μεγαλύτερης γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας φαίνεται να μελετήθηκαν σε ανθρώπους – θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους – οι επιπτώσεις που προκαλούν στην ανθρώπινη υγεία οι ρύποι των νέου τύπου πετρελαιοκινητήρων της Volkswagen, Daimler και BMW.
Οι αποκαλύψεις έρχονται σχεδόν δύο χρόνια μετά το άλλο μεγάλο σκάνδαλο Volkswagen, που όπως αποδείχθηκε αλλοίωνε με ειδικό λογισμικό τα αποτελέσματα της μέτρησης των ρύπων των αυτοκινήτων, ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις των περιβαλλοντικών νόμων των κρατών.
Οι αποκαλύψεις – που θα οδηγήσουν σε νέες δικαστικές περιπέτειες τον γερμανικό κολοσσό – αναμένεται να συζητηθούν στο Ευρωκοινοβούλιο, ύστερα από πρόταση των Σοσιαλδημοκρατικών και των Αριστερών κοινοβουλευτικών ομάδων.
Το ερώτημα που εγείρεται μία ακόμη φορά είναι κατά πόσο η κοινωνία μπορεί να αισθάνεται ασφαλής όταν η τύχη της βρίσκεται στα χέρια της αγοράς. Αρκεί η “εταιρική ευθύνη” ως δικλείδα ασφαλείας για την προστασία του ανθρώπου;
Τα τελευταία χρόνια και με αφορμή το ρόλο που διαδραμάτισαν και συνεχίζουν να διαδραματίζουν οι αγορές βιώσαμε ένα κρεσέντο νεοφιλελευθερισμού. Η πιο γνωστή ατάκα που πλημμύριζε το στόμα των επαγγελματιών δημοσιολόγων – διαμορφωτών της κοινής γνώμης ήταν πως όλα θα τα ρυθμίσει η αγορά.
Βεβαίως κανείς δεν μπορεί να μην παραδεχθεί τα οφέλη και την αναγκαιότητα της ελεύθερης αγοράς. Εξάλλου είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως τα κράτη είναι οι χειρότεροι επιχειρηματίες και σε ολοκληρωτικές καταστάσεις εξελίσσονται σε δυνάστες. Ως πού όμως μπορεί να φτάσει η ελευθερία των αγορών και κατ’ επέκτασιν των εταιριών; Είναι τα κράτη αρκετά ισχυρά για να βάλουν τα όρια που χρειάζεται η κοινωνία; Η θέση του πολίτη πόσο ισχυρή παραμένει όταν τα κράτη άγονται και φέρονται από τις επιχειρήσεις και όχι από τους πολίτες τους; Οι επιχειρήσεις ενισχύουν ή αποδυναμώνουν τελικά τη δημοκρατία;
Όλα αυτά θα έλεγε κανείς πως είναι ζητήματα που έχουν λυθεί και πως οι παθογένειες εντοπίζονται στα λιγότερο ανεπτυγμένα κράτη. Κι όμως τα πιο ειδεχθή εγκλήματα αποκαλύπτονται στις χώρες που είναι εύρωστες οικονομικά και ιδιαιτέρως ανεπτυγμένες. Σε εκείνες που εδρεύουν οι οίκοι αξιολόγησης, οι οποίοι εποπτεύουν τις κυβερνήσεις μας και μας κουνάν το δάχτυλο.
Ο ρόλος του πολίτη είναι περισσότερο από ποτέ αποδυναμωμένος, εξάλλου φαίνεται και από το πρόσφατο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης πως η άποψη των πολιτών δεν λαμβάνεται υπόψιν. Ωστόσο, όσο περισσότερο αντιδρούμε και συμμετέχουμε είτε ως πολίτες, είτε ως καταναλωτές μπορούμε να διαμορφώνουμε το μέλλον, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.
Originally posted 2018-01-31 11:42:41.
