Ένας γεωργός εκεί που έσκαβε κατα τύχη βρήκε χρυσάφι. Χάρηκε φυσικά, κ κάθε μέρα έφτιαχνε ένα στεφάνι απο λουλούδια κ το πρόσφερε στη γή δώρο, έστεφε τη γή με αυτό, γιατί σκεφτόταν “απο τη Γή ευεργετήθηκα”.
Κάποια στιγμή του εμφανίστηκε η Τύχη προσωποποιημένη κ του είπε: “άνθρωπέ μου, γιατί ευχαριστείς τη γή για δώρο που εγώ σου έδωσα; Άν υποθέσουμε οτι με κάποιον τρόπο χάσεις αυτό το χρυσάφι, θα λές: ‘απο την κακιά μου τύχη το έχασα, η τύχη μου φταίει’. Τώρα που σου το χάρισα, γιατί δέν λές ‘η Τύχη μου το χάρισε’;”.
Παρόμοια είναι πολλοί άνθρωποι που όταν τους συμβαίνει κάτι κακό μέμφονται τον Θεό, ενώ όταν αποκτούν κάτι καλό ευγνωμονούν μόνο την υλική κ ορατή προέλευση του καλού, δέν σκέφτονται οτι μέσω της ύλης ο Θεός είναι που χαρίζει κάθε καλό.
Γεωργός και τύχη | Αισώπου Μύθοι. NEWSFEED. Εφημερίδα ΑΡΙΣΤΕΙΑ.
Originally posted 2019-04-22 16:00:11.
