Ο Παναγιότατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος είναι μια εμβληματική μορφή της ελληνικής εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Η εκκλησιαστική του διακονία διατρέχει όλη την σύγχρονη ελληνική ιστορία. Έζησε βασιλιάδες και δικτάτορες, πρωθυπουργούς και προέδρους, πατριώτες και κλέφτες. Έζησε επίσης με τους Έλληνες νοικοκύρηδες και με τους Έλληνες προδομένους και φτωχούς. Όταν ανέλαβε την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ενθρονίστηκε σε θέση όπου και πριν απ’ αυτόν κάθονταν γίγαντες. Το εκκλησιαστικό του έργο στην πάλαι ποτέ συμβασιλεύουσα είναι τεράστιο και αναγνωρίζεται από την τοπική εκκλησία και κοινωνία. Η πόλις η ελληνίς ανέδειξε τον κ. Άνθιμο σε μεγάλο ιεράρχη.
Η Θεσσαλονίκη δεν είναι τυχαία από εκκλησιαστικής άποψης. Δεν έχουν όλοι την αγαθή τύχη να λειτουργούν στον Άγιο Δημήτριο, στην Αγία Σοφία ή στην Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου. Στην Θεσσαλονίκη, θα δει κανείς αρκετά συχνά εκθαμβωτικές και καθηλωτικές εικόνες μιας για πολλούς χαμένης εποχής. Το επιτρέπουν οι πρωτοβυζαντινοί χριστιανικοί ναοί με την μνημειακή τους αρχιτεκτονική. Το ευλογούν τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου και το εγκαίνιον του Αγίου Γεωργίου. Πνευματικά υπάγεται απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και μνημονεύει τον Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Η εκκλησία της Θεσσαλονίκης είναι ο κρίκος της συνέχειάς μας σε πνευματικό και πολιτειακό επίπεδο, όπου το “αρχαίον κάλλος” ατενίζει την κοσμοπολίτικη, αλεξανδρινή οικουμένη.
Πρόσφατα, με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη κ. Ανθίμου, μια τελετή που όμοιά της γίνεται μια φορά στα χίλια χρόνια έλαβε χώρα στο εκκλησιαστικό μνημείο του Αγίου Γεωργίου Ροτόντας. Όσοι ταξίδεψαν στην Ρώμη, θα έχουν δει εκεί μνημείο που όμοιό του αποτελεί αυτό της Θεσσαλονίκης. Το δικό μας είχε κτιστεί στο πλαίσιο της ανοικοδόμησης της πόλεως ώστε να γίνει πρωτεύουσα της τότε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κάτι που είναι εμφανές όχι μόνον από την όψη, αλλά και την αίσθηση που αποπνέει. Στην Ροτόντα, έλαβε χώρα η τελετή επανατοποθέτησης του εγκαινίου του Αγίου Γεωργίου: τμήματος από το ύφασμα το ματωμένο με το αίμα του, που βρισκόταν παλαιότερα τοποθετημένο σε ειδική κρύπτη, υπό την Αγία Τράπεζα. Είχε αφαιρεθεί και σταλεί πριν δεκαετίες στο εξωτερικό από τον τότε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, όπου και επιβεβαιώθηκε η χρονολόγησή του από την εποχή του μεγάλου Αγίου της παγκόσμιας χριστιανοσύνης. Και εντοπίστηκαν τα σημεία που το καθαγιασμένο ύφασμα φέρει στίγματα αίματος ανθρωπίνου… Με την ολοκλήρωση της ερευνητικής διαδικασίας, τύχη αγαθή έδοξε ο Παναγιότατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης να είναι αυτός που θα το επέστρεφε στην θέση του. Η τελετή συγκλόνισε τους παρισταμένους πιστούς και άφησε μνήμες που θα ζουν για πάντα στην ψυχή τους.
Εδώ και καιρό, ο γέρων της Θεσσαλονίκης προετοιμάζει την ανοικοδόμηση Νοσοκομείου εξειδικευμένου στους χρονίως πάσχοντες, έχοντας τάξει για τον ιερό αυτό σκοπό μεγάλο ποσό χρημάτων στο ύψος των εκατομμυρίων ευρώ. Τα χρήματα μαζεύτηκαν λεπτό με λεπτό από τους “δίσκους” που περιφέρονται στις εκκλησιές και από το υστέρημα των φτωχών πιστών Ελληνίδων και Ελλήνων. Επίσης, στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης εμπιστεύονται πολλοί εύποροι συμπολίτες μας τις κληρονομιές τους: όλοι τους ήταν αρκετά ικανοί στο να μπορούν να δημιουργήσουν περιουσίες πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ή εκατομμυρίων – και είναι εξίσου διαυγείς στο πού αξίζει να εμπιστευτούν την τεράστια δωρεά τους. Οι Θεσσαλονικείς έχουν έναν άξιο ιεράρχη.
Η Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης προσφέρει στέγη, φαγητό, εκπαίδευση και αξιοπρέπεια σε χιλιάδες συνανθρώπους μας από τα τέσσερα σημεία της γης και της μικρής μας Ελλάδος. Οι υποδομές των ιδρυμάτων της είναι αξιοζήλευτες και το έργο τους γίνεται χωρίς να εξεταστεί η εθνικότητα ή η θρησκεία των ωφελουμένων. Παιδιά από τα Σκόπια, την Βουλγαρία, την Συρία ή την Αφρική, μαζί με Ελληνόπουλα, βρίσκουν μια ζεστή αγκαλιά για να μπορέσουν να συνεχίσουν στην ζωή. Πρόσφατα, η Ιερά Μητρόπολις αναδέχθηκε το δύσκολο έργο να αγκαλιάσει τα ασυνόδευτα ανήλικα των εξαθλιωμένων καραβανιών ανθρώπων από την Συρία.
Κανείς απ’ όσους βρίσκονται κοντά στην Εκκλησία δεν είναι τόσο αφελής ώστε να κάνει τον συνήγορο της ιεραρχίας, προσώπων ή θεσμών: η Εκκλησία δεν χρειάζεται υπεράσπιση ή συνηγόρους. Όπως ακριβώς δεν διαφημίζει το έργο της. Στα κανάλια, ακούμε συχνά για τις μεγάλες πρωτοβουλίες που λαμβάνονται από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αστέρες της επιχειρηματικότητας ή τηλεοπτικούς σταθμούς. Όλα είναι καλά, ακόμα και αν γίνονται για δέκα λεπτά δημοσιότητας και για διαφήμιση μέσω της φιλανθρωπίας ή της δήθεν εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Απλώς θα πρέπει να αναλογιστούμε ποιόν και γιατί εμπιστεύονται οι άνθρωποι. Η Εκκλησία αναδέχεται το συντριπτικό ποσοστό των δωρεών των ανθρώπων στη χώρα. Ούτε κατά διάνοιαν δεν μπορούν να συγκριθούν οι ΜΚΟ ή το κράτος με την εμπιστοσύνη και την οικονομική στήριξη που οι πολίτες επιδεικνύουν προς την Εκκλησία. Γνωρίζουν πως η Εκκλησία και ο κάθε ταπεινός Μητροπολίτης υπεράσπισαν, συντήρησαν και αυγάτισαν την περιουσία που φτιάχθηκε με το συλλογικό υστέρημα και την ελεύθερη βούληση των πιστών εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι ιεράρχες δεν πτώχευσαν την Εκκλησία, δεν έκλεψαν τον οβολό της χήρας και δεν παρέδωσαν τους πιστούς τους οικονομικούς σκλάβους και προδομένους.
Δεν υπάρχει πρωτοβουλία του Παναγιοτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου που να μην διαβάλλεται από μια διακριτή συμμαχία περιθωριακών συμφερόντων. “Βοήθα με να σε βοηθώ”: ξένες πρεσβείες, κομματικά στελέχη που εκφράζουν το 0,5 τοις εκατό του πληθυσμού, μικρόνοες και αναξιόπιστοι πολιτικοί υπο-τοπικού βεληνεκούς και οργανωμένοι υστερικοί με την εμμονή να επιβάλουν τον τρόπο ζωής τους – προσθέστε σ’ αυτούς και όσους μισούν κάθε τι εκκλησιαστικό. Το αξιοσημείωτο είναι η ψυχιατρικού τύπου εμμονή, η επένδυση σε χρόνο και χρήμα και τα μέσα που τάσσονται στην πολεμική αυτή: ιστότοποι, εφημερίδες που δεν διαβάζει κανείς, αναρτήσεις στο Facebook και ένας επικοινωνιακός οχετός που στο τέλος καταλήγει περίγελος.
Κάνοντας μηνύσεις για να μην γίνει το Νοσοκομείο ή για να μην επανατοποθετηθεί ο Σταυρός από εκεί που αφαιρέθηκε για να γίνουν αναστηλωτικές επισκευές. Κατηγορώντας τον Μητροπολίτη για κακοψυχία απέναντι σε ομάδες του πληθυσμού ή τους εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες και πρόσφυγες από τις χώρες του πολέμου, που σχεδόν μόνον αυτός περιθάλπει όταν φύγουν οι κάμερες. Χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για την προστασία των αρχαίων μνημείων που θα τα καταστρέψουν οι δονήσεις από τις ψαλμωδίες, ο καπνός των κεριών και του θυμιάματος ή οι πατημασιές των πιστών – των πιστών για τους οποίους κτίστηκαν και από τους οποίους αφαιρέθηκαν από τους κατακτητές της Ελλάδος…
Η μεγάλη κοινωνία τους παρακαλουθεί με λύπηση και απορία.
Originally posted 2017-11-27 10:31:24.
