Προ ημερών, ο Οικουμενικός Ελληνισμός έχασε έναν άξιο εργάτη του, τον Στηβ Χριστόπουλο, δημιουργό των σχολείων «Ακαδημίας του Πλάτωνος» στην πολιτεία της Φλόριντα. Ο αείμνηστος έφυγε από πνιγμό, μετά από ατύχημα που του συνέβη στις οικογενειακές του διακοπές στην Κόστα Ρίκα, όπου παραθέριζε με τις τρεις κόρες του.
Στο δίκτυο της Ακαδημίας λειτουργούν εννέα σχολεία, τα οποία τελούσαν υπό την επίβλεψη του Χριστόπουλου. Αρκεί μία σύντομη επίσκεψη στον ιστότοπο του σχολικού δικτύου «Πλάτωνος» να διαπιστώσει κανείς την σημασία του έργου που προσφέρει.
Στην ξεχωριστή ενότητα για τον ρόλο της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία της Ακαδημίας, εξηγείται ότι «σε όλα τα σχολεία της “Ακαδημίας του Πλάτωνος” η 30λεπτη καθημερινή διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας είναι υποχρεωτική για τους μαθητές των τάξεων μεταξύ Νηπιαγωγείου και Ε΄ Δημοτικού, ενώ διαρκεί 50 λεπτά για τους μαθητές των τάξεων Στ΄ Δημοτικού έως Β΄ Γυμνασίου… Το ελληνικό τμήμα μας απαρτίζεται από εκπαιδευτικούς που έρχονται από την Ελλάδα και έχουν σταλεί από την ελληνική κυβέρνηση για να εργαστούν ειδικά στα σχολεία της “Ακαδημίας του Πλάτωνος”, παρέχοντας στους μαθητές σύγχρονες και γνήσιες γνώσεις γύρω από την ελληνική γλώσσα».
Η Ακαδημία συνεργάζεται με το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και οι μαθητές του μετέχουν των εξετάσεων για την πιστοποίηση ελληνομάθειας. Επίσης, οι δάσκαλοι της Ακαδημίας εμβυθίζουν τους μαθητές στην γλωσσομάθεια μέσα από διάφορες δραστηριότητες, όπως μουσική, ζωγραφική και δημιουργική δραστηριότητα, παραδοσιακούς χορούς, μαθητική Ολυμπιάδα, θεατρικά δρώμενα, κτλ.
Οι δυνατότητες προβολής του ελληνικού πολιτισμού μέσω των σχολείων των ΗΠΑ
Το σχολικό αυτό δίκτυο, που ανήκει στα λεγόμενα σχολεία τύπου «charter», είναι ανοικτό προς όλους τους ενδιαφερόμενους μαθητές και λειτουργεί άνευ διδάκτρων. Τα charter σχολεία χρηματοδοτούνται από την πολιτεία, αλλά οργανώνονται και διευθύνονται από εξωκυβερνητικούς παράγοντες. Η χρηματοδότηση τους ανανεώνεται υπό την προϋπόθεση ότι εξακολουθούν να υπερβαίνουν τον μέσο όρο επιδόσεων των δημοσίων σχολείων της περιοχής τους. Με την χρηματοδότηση τέτοιου είδους «πειραματικών» σχολείων, το σκεπτικό της πολιτείας, εν μέρει τουλάχιστον, αποσκοπεί στην ανάδειξη νέων και ρηξικέλευθων εκπαιδευτικών πρακτικών.
Όπως έχει επισημανθεί σε προηγούμενα άρθρα, οι Τούρκοι, μέσα από το τεράστιο δίκτυο του κ. Φετουλάχ Γκιουλέν, έχουν αξιοποιήσει στο έπακρο την ευκαιρία προβολής της γλώσσας και του πολιτισμού τους μέσα από την ίδρυση τέτοιου είδους σχολείων, τα οποία εγγίζουν σήμερα περί τα 200. Αντιθέτως, ο αριθμός των ελληνικών charter σχολείων στις ΗΠΑ δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τα 20. Αναμφίβολα, η οργανωμένη ομογένεια έχει μείνει πολύ πίσω στον τομέα αυτό, κυρίως λόγω της απουσίας μιας ενιαίας και μακρόπνοης εκπαιδευτικής και πολιτιστικής στρατηγικής.
Όμως, οι προσπάθειες πρωτεργατών όπως ο αείμνηστος Στηβ Χριστόπουλος πρέπει να εκτιμηθούν δεόντως από την Ελληνική Διασπορά και την Ελλάδα, και να αποτελέσουν το έναυσμα για περαιτέρω δράση. Σε δύσκολους καιρούς, όταν η υπόθεση της ελληνικής παιδείας δεν έχαιρε της οφειλόμενης προσοχής και σημασίας από τους βουληφόρους που χαράσσουν την εθνική στρατηγική σε αμφότερες πλευρές του Ατλαντικού, άνθρωποι σαν τον μακαρίτη Χριστόπουλο έδειξαν ότι η παραδοσιακή αιχμή του πολιτιστικού δόρατος του Ελληνισμού μπορεί και εξακολουθεί να κεντρίζει καρδιές και να χαρίζει στιγμές υπερηφάνειας όταν πάλλεται σε στιβαρά χέρια.
Πλέον πολλές εκπαιδευτικές περιφέρειες της Αμερικής αρχίζουν και υιοθετούν τα χρήσιμα συμπεράσματα προηγμένων γλωσσικά χωρών όπως ο Καναδάς, όπου η δεύτερη ή και ξένη γλώσσα διδάσκεται μέσα από την σχολική ύλη. Δηλαδή, αντί οι μαθητές να επιφορτίζονται με το σισύφειο έργο της αποστήθισης γραμματικών και συντακτικών κανόνων, της χρησιμότητας των οποίων δεν κατανοούν άμεσα, αποκτούν γνώσεις σε μαθήματα όπως ιστορία, βιολογία, τεχνολογία, μαθηματικά, κτλ. μέσα από την γλώσσα-στόχο. Έτσι, η νέα γλώσσα ταυτίζεται στις συνειδήσεις των μαθητών με όχημα μεταφοράς γνώσεων και καλλιέργειας σχέσεων, τροφοδοτώντας έναν ενάρετο κύκλο περαιτέρω εμβάθυνσης και δια βίου μαθήσεως.
Επιτακτική ανάγκη ένας επιτελικός σχεδιασμός για την γλώσσα και τον πολιτισμό
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν διαθέτει η ομογένεια την φιλοδοξία, την αποφασιστικότητα, τον επιτελικό σχεδιασμό και τις έμπρακτες γνώσεις για να αξιοποιήσει αυτή την πολύ σημαντική ευκαιρία που παρουσιάζεται. Η κατάσταση στα ιδιωτικά σχολεία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής δεν είναι καλή. Μέσα στην περασμένη δεκαετία, έκλεισαν σχεδόν τα μισά ημερήσια σχολεία στην Νέα Υόρκη. Όσα σχολεία εξακολουθούν να λειτουργούν δείχνουν τουλάχιστον ανέτοιμα να προβούν στις αναγκαίες εκσυγχρονιστικές τομές για να καταστεί η διδασκαλία των ελληνικών ουσιαστική και πάλι. Ακόμη χειρότερα, η Αρχιεπισκοπή Αμερικής, η οποία είναι θεσμικά υπεύθυνη για τα σχολεία αυτά, δείχνει να αδιαφορεί για τις μέχρι σήμερα δυσλειτουργίες που παρουσιάζονται στο εκπαιδευτικό σύστημα και να αναλάβει μιαν εκστρατεία για την ανάδειξη της σημασίας της πολιτιστικής διπλωματίας και ελληνομάθειας ως προτεραιότητα της συλλογικής ύπαρξης του Ελληνισμού της Διασποράς.
Απόδειξη τρανή και αποκαρδιωτική τα όσα διαμείβονται στην Κληρικολαϊκή Συνέλευση της Αρχιεπισκοπής που διεξάγεται αυτή την εβδομάδα στην Βοστώνη. Συγκεντρωμένοι οι εκπρόσωποι εκατοντάδων ενοριακών κοινοτήτων ανά την Αμερική στις εργασίες του κορυφαίου διοικητικού οργάνου της Αρχιεπισκοπής, θα αρκεστούν σε αναλύσεις και ευχολόγια σχετικά με την οικονομική κρίση που μαστίζει την τοπική Εκκλησία, τις σκανδαλώδεις καθυστερήσεις στην ανοικοδόμηση του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο του Μανχάταν και στην παρασκηνιακή διαδοχολογία γύρω από τον 90χρονο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο.
Όπως πάντα, το θέμα της ελληνικής παιδείας θα απασχολήσει ελάχιστους συνέδρους, ενώ οι συζητήσεις γύρω από το θέμα αυτό θα γίνουν στα περιθώρια της Συνέλευσης. Μάταια θα αναζητηθούν λύσεις στην πολυεπίπεδη κρίση που ταλανίζει την Εκκλησία της Αμερικής, αφού, όπως γράφει και η «Ακαδημία Πλάτωνος» που οραματίστηκε και δημιούργησε ο αείμνηστος Χριστόπουλος στον ιστότοπό της, αναδημοσιεύοντας ένα απόφθεγμα της γνωστής Αμερικανίδας Έλεν Κέλερ, «εάν το βιολί είναι το τελειότερο όργανο, η ελληνική γλώσσα είναι το όργανο της ανθρώπινης σκέψης».
Αν οι μελλοντικοί ηγέτες της Ελληνικής Διασποράς δεν ανακαλύψουν και πάλι την ένθερμη και ανυπόκριτη αγάπη για την ελληνική γλώσσα και εμβυθίσουν τους οργανωμένους θεσμούς στα ουσιαστικά του πολιτισμού, αυτή η κακοφωνία του «χαλκού ηχούντος» και «κυμβάλου αλαλάζοντος» θα αποτελέσει και τον επιθανάτιο ρόγχο οποιασδήποτε σοβαρής παρουσίας του Ελληνισμού στις ΗΠΑ.
Αυτό που προκλητικά αρνείται να κατανοήσει η ηγετική νομενκλατούρα της ελληνοαμερικανικής κοινότητας έδειξε να αντιλήφθηκε πλήρως ο Στηβ Χριστόπουλος. Ας είναι η μνήμη του αιωνία και είθε να βρεθούν μιμητές να συνεχίσουν το έργο του.
Originally posted 2018-07-02 08:57:15.
