Με την επιστροφή του πρωθυπουργού από τις ΗΠΑ και την επικείμενη ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου, μπήκαμε πλέον στην τελική ευθεία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός, επιβεβαιώνοντας τα σενάρια που τον ήθελαν να δίνει η κυβέρνησή του το χρίσμα στην πρώτη γυναίκα υποψήφια για την ανώτατη πολιτειακή θέση της χώρας, ανακοίνωσε ότι προτείνει την νυν Πρόεδρο του ΣτΕ κα Αικατερίνη Σακελλαροπούλου για το αξίωμα. Μετά από την αναγγελία της «ιστορικής» αυτής απόφασης, τις φανφάρες και τις πανηγυρικές δηλώσεις για την δήθεν πρόοδο και ισότητα που προοιωνίζεται η απόφαση της κυβέρνησης, μία είναι η αρμόζουσα ερώτηση: …ε, και τι έγινε;
Μετά από την υπογραφή της Συνθήκ(ολογησ)ης των Πρεσπών από τον απερχόμενο ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο, χωρίς καν να προβεί σε μια συμβολική αναπομπή του ψηφίσματος εις ένδειξη διαμαρτυρίας για τα όσα αήθως συνέβησαν, ο θεσμός του ΠτΔ απαξιώθηκε εντελώς. Είχαν προηγηθεί οι κυρώσεις των διαδοχικών μνημονίων και οι απανωτές εκδόσεις πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, τα οποία οδήγησαν τον κοινοβουλευτισμό στο μεταπολιτευτικό του ναδίρ και στέρησαν από τον άλλοτε «ανώτατο άρχοντα» της Πολιτείας έστω και το συμβολικό δικαίωμα ελέγχου των κυβερνητικών πεπραγμένων.
Η απαξίωση του θεσμού του ΠτΔ
Τώρα, με την αποσύνδεση της εκλογής του ΠτΔ από την κυβερνησιμότητα του κράτους και την δυνατότητα εκλογής Προέδρου ακόμη και με απλή πλειοψηφία, η αποψίλωση του θεσμού από κάθε τι ουσιαστικό που σχετίζεται με το πολίτευμα ολοκληρώθηκε. Ο πάλαι ποτέ «πρώτος πολίτης» της χώρας δεν αποτελεί πια παρά ένα «μπιμπελό» του πρωθυπουργικοκεντρικού συστήματος, μια «σημαία» από την οποία θα παίρνουν άδεια οι φαντάροι των βουλευτικών εδράνων, όχι απλά για αθώες εξόδους από τον στρατώνα, αλλά για μια διαρκώς αποθρασυνόμενη ανεξαρτητοποίηση των εκλεγμένων αντιπροσώπων από τους εκλέκτορες-πολίτες.
Με αυτά τα δεδομένα, τι σημασία έχει πραγματικά ποιος ή ποια εκλεγεί για το δήθεν ανώτατο αξίωμα του πολιτεύματος; Είτε δεξιός, είτε αριστερός, είτε άνδρας, είτε γυναίκα, είτε πολιτικό πρόσωπο, είτε προσωπικότητα, είτε επώνυμος, είτε ανώνυμος, δεν εκλέγεται για να μετέχει κρίσεως και αρχής (προνόμια τα οποία απολάμβανε ο κάθε Αθηναίος πολίτης του «χρυσού αιώνα», αλλά και ο απλός χωρικός των κοινοτήτων στην νεώτερη ιστορία της Ελλάδας), ούτε καν για τις ιδέες και το ταλέντο του, αλλά για να παριστάνει ένα «άβουλο ον», που θα πειθαρχεί άκριτα και θα επισημοποιεί τις εκάστοτε αποφάσεις του πρωθυπουργού – ακόμη και αν η κυβέρνηση του δεν διαθέτει πλέον την πλειοψηφία της Βουλής ή εάν οι αποφάσεις των υπουργών του βαρύνονται από κατηγορίες που χρήζουν εισαγγελικής έρευνας.
Οι ΠτΔ παραλαμβάνουν κράτος, αλλά τι παραδίδουν;
Άλλωστε, μέσα από το δικαστικό έργο της, η μέλλουσα ΠτΔ έχει ήδη δώσει δείγματα της προσέγγισής της απέναντι σε μείζονα εθνικά ζητήματα, όπως την Συμφωνία των Πρεσπών και τα μνημόνια, υπερασπιζόμενη την συνταγματικότητά τους. Συνεπώς, η επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναμένεται να βαδίσει στα χνάρια των προκατόχων της, διευκολύνοντας τις εκάστοτε κυβερνήσεις να προσβάλλουν το κοινό περί του δικαίου αίσθημα της πλειοψηφίας των πολιτών και τα περί δημοκρατίας φρονήματά τους. Δυστυχώς, ακόμη και τώρα, όταν όλες οι πομφόλυγες του πολιτικού κατεστημένου διαψεύδονται και ξεσκεπάζεται η γύμνια των επιχειρημάτων τους μέρα με την μέρα, η Ελλάς δεν μοιάζει να διαθέτει τον πολιτικό ηγέτη εκείνο που θα τους χάριζε την τύχη των Ισλανδών, οι οποίοι ευτύχησαν να έχουν για πρόεδρο τους κάποιον που δεν δίστασε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με αυτοθυσία και να υπερασπιστεί το συμφέρον του έθνους και των πολιτών του όταν χρειάστηκε, στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, όταν το νησιωτικό κράτος αυτό αντιμετώπισε την δική του οικονομική κρίση.
Μέρες σαν τούτες, αναπόφευκτα έρχεται στην μνήμη ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας πολιτικός ηγέτης, ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος, με το φοβερό εκείνο διάγγελμα την Μεγάλη Τετάρτη του 2004, στάθηκε ανάχωμα στο δόλιο Σχέδιο Ανάν και απέκρουσε την τρίτη φάση του «Αττίλα», τονίζοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα». Κρίμα που οι τελευταίοι πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν δείχνουν να διακατέχονται από παρόμοια αισθήματα… Σε τελική ανάλυση, και της τελευταίας επαρχιώτικης κοινότητας να προήδρευαν, περισσότερη εξουσία θα ασκούσαν.
Originally posted 2020-01-20 06:40:55.
