Ο άκαιρος θάνατος του Κωνσταντίνου Κατσίφα, που προκλήθηκε από τις αλβανικές αστυνομικές δυνάμεις ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, υπήρξε όχι μόνο ένα τραγικό γεγονός για την οικογένειά του και τον Ελληνισμό της Βορείας Ηπείρου, αλλά και αιτία προβληματισμού για τον συντονισμό των κρατικών υπηρεσιών της Ελλάδας και της γενικότερης στρατηγικής που διέπει των σχέσεων Αθήνας-Τιράνων. Επειδή οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη η μοιραία συμπλοκή δεν είναι ακόμη απόλυτα ξεκάθαρες, δεν υπάρχει ανάγκη να επαναληφθούν επίμαχες δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών ή παρουσιαστών που το μόνο που αποδεικνύουν είναι έλλειψη σεβασμού για τους νεκρούς.
Το βέβαιο είναι ότι στην συμπλοκή του αδικοχαμένου Κωνσταντίνου Κατσίφα με τις αλβανικές αρχές, η μάχη ήταν άνιση. Υπήρξαν πολλοί εναντίον ενός, με τεράστια διαφορά στην δύναμη πυρός και των βοηθητικών μέσων. Συνεπώς, το ερώτημα εάν, ακόμη και αμυνόμενοι (το οποίοι μένει να αποδειχθεί), οι δυνάμεις της Αλβανίας έδειξαν υπερβολική χρήση ισχύος ή εάν εξάντλησαν όλες τις δυνατότητες ώστε να αποφευχθούν οι θανατηφόροι πυροβολισμοί οφείλει να τεθεί από τις ελληνικές αρχές (και τις αλβανικές) αν η Αλβανία πράγματι επιθυμεί να υιοθετήσει τις νόρμες των κρατών-μελών της ΕΕ, στην οποία επιζητεί να ενταχθεί.
Το υπουργείο Εξωτερικών, έστω και ουσιαστικά ακέφαλο, έπραξε ορθά, ζητώντας εξηγήσεις από τις αλβανικές αρχές, αλλά μένει να φανεί εάν θα επιμείνει να παρασχεθούν οι απαραίτητες πληροφορίες για την διαλεύκανση της απόφασης ή εάν θα προχωρήσει όντως στην επιβολή μέτρων εναντίον της Αλβανίας σε περίπτωση που διαπιστωθεί κρατική ευθύνη ή απροθυμία συνεργασίας.
Αστοχίες από την ελληνική αστυνομία
Δυστυχώς, δηλώσεις που διέρρευσαν από την ελληνική αστυνομία κινήθηκαν σε εντελώς λάθος κατεύθυνση, εκθέτοντας τόσο την κυβέρνηση, που μοιάζει ασυντόνιστη, αλλά και την υπόληψη του αστυνομικού σώματος ή τουλάχιστον κάποιων αξιωματικών της. Είναι απορίας άξιο γιατί μια αστυνομία που δεν προβαίνει σε συλλήψεις ταραξιών και κακοποιών στοιχείων επί ελληνικού εδάφους, μολονότι ταυτόχρονα ψεκάζει γυναικόπαιδα και δέρνει γέροντες σε ειρηνικά συλλαλητήρια, μια αστυνομία που δεν αποκαλύπτει τα στοιχεία πολιτών(;) ή αλλοδαπών(;) που έχουν προξενήσει χιλιάδες ευρώ ζημιά κατά συρροή καίγοντας και καταστρέφοντας δημόσια περιουσία ένοιωσε την ανάγκη να αναφέρει άσχετα στοιχεία από το ποινικό μητρώο του θύματος. Προφανώς, ούτε οι πολιτικοί προϊστάμενοι της αστυνομίας ένοιωσαν την υποχρέωση να απολογηθούν στην οικογένεια του θύματος για την μικρονοϊκή και καιροσκοπική τήρηση δύο μέτρων και δύο σταθμών εκ μέρους του «πληροφοριοδότη» στην περίπτωση αυτή.
Η τραγική κατάληξη του Κωνσταντίνου Κατσίφα αφήνει έκθετη την ελληνική πολιτεία σε πολλά σημεία σχετικά με την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Βόρεια Ήπειρο. Άλλωστε, ο άτυχος 35χρονος δεν ήταν το πρώτο θύμα της βίας από Αλβανούς εθνικιστές, ούτε, προδήλως, το τελευταίο, όσο η Ελλάδα θα δίνει την εντύπωση στους γείτονές της ότι οι εχθρικές πράξεις εις βάρος των πολιτών της θα αφήνονται ατιμώρητες.
Η δυσμορφία των θεσμών, αιτία τρόμου
Το χειρότερο απ’ όλα, ίσως, είναι ότι συνηθίζουμε πια στο θράσος και την δυσμορφία των θεσμών μας. Υπουργοί που τους προκαλεί «αηδία» σημαία, αστυνόμοι που αγνοούν τον κλέφτη αλλά τιμωρούν τον νοικοκύρη, κάτι άτομα απίστευτα που βγαίνουν στα κανάλια και υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τον μέσο Έλληνα… «Δεν εκπέμπουν καμία ευγένεια, μόρφωση ή ήθος. Εξέλιπεν η αρχοντιά και η καλή παιδεία που εξομάλυνε κάπως τις διαφορές των πληβείων και των αρχόντων», σημείωνε κάποτε ο Μάνος Χατζηδάκης, για να προσθέσει αλλού το εξής καίριο: «Η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε».
