Ο Χέλμουτ Σμίτ υπήρξε – αναμφίβολα – μεγάλος φίλος της Ελλάδας. Είτε ως καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Δυτική Γερμανία) είτε ως απλός πολίτης. Στο βιβλίο του «Η Γερμανία μετά τον Ψυχρό πόλεμο και η Ευρώπη» καταφέρεται σε πολιτικά λάθη και χειρισμούς σχετικά με την επιχείρηση «ενσωμάτωσης» της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Ανατολική Γερμανία) από την Δυτική Γερμανία του Χέλμουτ Κολ. Θεωρεί ότι ο ορθός δρόμος είναι η σταδιακή συνένωση με διάλογο και αξιοκρατία και επ’ ουδενί η δημιουργία μιας Τρόικας (Τρόιχαντ) με την αρμοδιότητα να προβαίνει σε αναστολές των επιχειρήσεων, την μεταμόρφωση του επιχειρηματικού τοπίου, και την de facto λειτουργία εταιριών για την δήμευση περιουσιών κατά το δοκούν. Οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια όλων των ανατολικών κρατιδίων ελέγχονταν πλήρως από μια ισχυρή παρακυβέρνηση επιφορτισμένη με μεγάλες αρμοδιότητες και χρηματοοικονομικά μέσα και εξαρτώνται μόνον από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας (της κατεχόμενης χώρας). «Είναι αναμφίβολα ορθό να αυτονομήσουμε τις επιχειρήσεις και να τις εμπιστευτούμε στα χέρια έμπειρων, αναδεδειγμένων ανθρώπων που προεξάρχουν στην ιδιωτική οικονομία και στο εμπόριο. Η αποστολή και η συγκρότηση της Τρόιχαντ αποτέλεσαν μέγιστο πολιτικό σφάλμα». Τάδε έφη Χέλμουτ Σμίτ. Ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της κατεχόμενης χώρας αναφέρεται στον Υπουργό Εσωτερικών του κατακτητή. Ποιος άραγε να ήταν ο Υπουργός Εσωτερικών των κατακτητών; Όχι, δεν είναι αστείο.
Αυτή ήταν η κληρονομία της διακυβέρνησης Κολ. Τρόιχαντ (Τρόικα/θεσμοί), Μέρκελ, Σόιμπλε, Μπροιέλ. Ένα πείραμα που οδήγησε στην καταστροφή της βαριάς βιομηχανίας της Ανατολικής Γερμανίας και την πλήρη οικονομική εξαθλίωση των ανατολικογερμανών πολιτών. 8,500 χιλιάδες υγιείς ιδιωτικές εταιρίες καταστράφηκαν και 4 εκατομμύρια ανατολικογερμανοί αφανίστηκαν. Η Τρόιχαντ ζήτησε και έλαβε από τους φορολογούμενους της Δυτικής Γερμανίας περίπου 300 δις μάρκα (200 δις δολάρια) περί το τέλος του 1994. Γερμανοί εναντίον Γερμανών διότι δεν έχει σημασία η φυλή αλλά το ποιος «κόβει» και κατέχει το χρήμα. Τρόιχαντ τότε, Euro group και δόσεις σήμερα. Άλλαξε τα ρούχα του ο Μανωλιός και τα έβαλε αλλιώς. Την ίδια εποχή, στην Ελλάδα, ζούσαμε τις παρενέργειες της σκανδαλώδους διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ιδρύθηκε ο «Συνασπισμός» υπό την αιγίδα του Χαρίλαου Φλωράκη. Μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους: πτώση κυβέρνησης Μητσοτάκη λόγω ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ από του Κινέζους (σήμερα ανήκει στην Deutsche Telecom), ανάληψη εξουσίας από τους «εκσυγχρονιστές» των Ιμίων και της αναδιανομής πλούτου και ασφαλιστικών ταμείων δια μέσω χρηματιστηρίου, Νομισματική Ένωση, Ολυμπιακοί Αγώνες, Κωνσταντίνος Καραμανλής junior, Καστελόριζο (συμβολική σημασίας ακριτικό νησί λόγω του σχεδίου Άτσεσον για την λύση του Κυπριακού), και Τρόιχαντ (Τρόικα). Τα χειρότερα όμως δεν τα έχουμε δει ακόμα. Είναι μπροστά μας και ακούν στο όνομα «απλή αναλογική» και το επίκαιρο και διαχρονικό «πολιτειακό». Ο γόρδιος δεσμός της σύγχρονης εποχής που αναζητεί έναν νέο αντισυμβατικό Αλέξανδρο για τον κόψει.
Originally posted 2018-02-25 21:37:34.
