Η κυβέρνηση μοιάζει να ελπίζει ότι μέσα στο κλίμα αισιοδοξίας που προσπαθεί να καλλιεργήσει με τις εξαγγελίες της για φοροελαφρύνσεις και το επιτελικό κράτος (ομολογουμένως απαραιτήτως αναγκαία μέτρα), θα ξεπεραστεί η διάχυτη αγανάκτηση για την απαράδεκτη Συμφωνία των Πρεσπών που επέβαλε ετσιθελικά η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπικουρούμενη από κάποιους αποστάτες βολευτούληδες των ΑΝ.ΕΛ και μερικούς βατράχους του Ποταμιού. Όμως, η παραφωνία του διορισμού ενός εκ των 153 που υπερψήφισαν την κατάπτυστη συμφωνία σε επικεφαλής γενικής γραμματείας δύσκολα διαγράφεται από την συλλογική μνήμη. Για κάποιον λόγο που ο ίδιος γνωρίζει, ο νέος πρωθυπουργός αποφάσισε, ότι μια από τις πρώτες διοικητικές του πράξεις στα νέα του καθήκοντα, έπρεπε να αφορά στην τακτοποίηση του Γιώργου Μαυρωτά, πρώην βουλευτή και εισέτι ενεργού μέλους του Ποταμιού – ίσως του πιο νεφελώδους και απροσδιόριστου (γι᾿αυτό και επικίνδυνου) κόμματος που υπήρξε από την Μεταπολίτευση – ως γενικό γραμματέα αθλητισμού.
Ο συγκεκριμένος πολιτικός, καθηγητής και πρώην αθλητής μπορεί να διαθέτει ένα εντυπωσιακό βιογραφικό, όμως ο ίδιος έγινε ευρύτερα γνωστός με «ηροστράτειο» τρόπο, ως ένα από τα αναγκαία κομμάτια ετέρας κοινοβουλευτικής ομάδας που χρειάστηκε ο Αλέξης Τσίπρας για να συμπληρώσει το παζλ και να περάσει την εκτρωματική και ετεροβαρή συμφωνία, η οποία ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τον ελληνικό λαό. Μια συμφωνία που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύο μεγάλες εκλογικές ήττες σε διάστημα ελαχίστων εβδομάδων. Στις κρίσιμες ημέρες της ψηφοφορίας υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών, με τον ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζεται σε δεκανίκια ξένων κομμάτων που προφανώς αναζητούσαν κάποιο βόλεμα αφού το σκάφος του κ. Καμμένου είχε πέσει στα βράχια, τα εναπομείναντα στελέχη του Ποταμιού υπήρξαν εκείνοι που χάρισαν τον πολυπόθητο κρωγμό του «ναι». Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Μαυρωτάς χαρακτήρισε την Συμφωνία των Πρεσπών «το στύλωμα μιας νέας εποχής» και δήλωνε σε κάθε κατεύθυνση ότι «πρέπει να περάσει». Κατά τον ίδιο, το πλέον αρνητικό της συμφωνίας δεν βρίσκεται ούτε στην εκχώρηση του ονόματος, ούτε στην αναγνώριση «μακεδονικής» ιθαγένειας και γλώσσας, αλλά στην εργαλειοποίηση της συμφωνίας, η οποία έφερε κλίμα πόλωσης στην πολιτική σκηνή και την κοινωνία!
Ο διορισμός του κ. Μαυρωτά αποξενώνει την ΝΔ από τον λαό
Εν μέσω της συνεχούς εκροής ανθρωπίνου κεφαλαίου από την χώρας, γνωστής ως «brain drain», δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει ότι ο νέος πρωθυπουργός δεν μπορούσε να βρει κάποιο άλλο πρόσωπο που να πληρούσε τις προϋποθέσεις για την ανάληψη της θέσης του γενικού γραμματέα Αθλητισμού, ο οποίος δεν θα είχε τόσο προκλητικά καταπολεμήσει μια βασική πολιτική θέση που υιοθέτησε η ΝΔ, εξέφρασε την μεγάλη πλειονότητα τον Ελλήνων και οδήγησε, εν πολλοίς, στην ανάδειξη του κόμματος αυτού ως την πρώτη αυτοδύναμη κυβέρνηση της χώρας από την ένσκηψη του μνημονίου. Επαφίεται στον αναγνώστη να αποφασίσει εάν η στήριξη του κ. Μαυρωτά και των άλλων Ποταμίσιων στην Συμφωνία των Πρεσπών υπήρξε επιθυμία (μήπως και εντολή;) του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος ξεκαθάρισε εξ αρχής ότι δεν επρόκειτο να καταγγείλει την συμφωνία και ότι θα την εφάρμοζε ως είχε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιλογή του κ. Μητσοτάκη δημιουργεί πολλά ερωτήματα και βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις θέσεις που εξέφραζε το κόμμα του εδώ και ενάμιση χρόνο θέσεις που εξαργυρώθηκαν ως απανωτές πανηγυρικές εκλογικές νίκες.
Η έπαρση και μέθη της εξουσίας είναι τέτοια που συνεπαίρνει εύκολα όσους την χαίρονται, ακόμη και εάν υπάρχουν τόσα απτά δείγματα της όχι τόσο ευχάριστης εικόνας της κατάληξης των προκατόχων τους, με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι τακτικά. Όλοι νομίζουν ότι αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά ο κύκλος της εξουσίας και της ύβρεως που σχετίζεται μαζί της και οδηγεί στην πτώση των ηγετών, είναι νομοτελειακός και αμείλικτος. Αν ο πρωθυπουργός δεν θέλει να πάρει παράδειγμα από τον αμέσως προκάτοχό του, ας μελετήσει την περίπτωση του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος κάποτε κυβερνούσε με ακόμη μεγαλύτερη πλειοψηφία και περισσότερες έδρες από αυτόν. Κι όμως, πριν καν συμπληρωθεί τετραετία, οι 165 έδρες έγιναν 152 και λίγο αργότερα βρέθηκε να χάνει από τον ανεκδιήγητο ΓΑΠ.
Οι ασυνέπειες ροκανίζουν το πολιτικό κεφάλαιο σαν το σαράκι
Τουλάχιστον, όμως, με την πάροδο του χρόνου, πιστώνεται στον κ. Καραμανλή ότι τήρησε πατριωτική στάση για το Μακεδονικό στο Βουκουρέστι και το Κυπριακό με τους χειρισμούς του σχετικά με το Σχέδιο Ανάν. Ίσως ο κ. Μητσοτάκης να θεωρεί την κίνησή του παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού και ενότητας, όμως πολλοί είναι εκείνοι που την χαρακτηρίζουν εξοργιστική και λανθασμένη. Με την τοποθέτηση του κ. Μαυρωτά, ο κ. Μητσοτάκης κάνει μια πολύ κακή αρχή, διότι με την επιβράβευσή του ακυρώνει τις όποιες, έστω χλιαρές, θέσεις που εξήγγειλε το κόμμα του σχετικά με την Συμφωνία των Πρεσπών. Αφού, λοιπόν, αποδείχθηκε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αναξιόπιστη η ΝΔ σε ένα τόσο σημαντικό για την εκλογή της θέμα, γιατί να γίνει πιστευτή και στους άλλους τομείς;
Πειστική απάντηση σε αυτή την ερώτηση θα πρέπει βρει σύντομα ο κ. Μητσοτάκης ως αρχηγός του κυβερνητικού σκάφους. Διαφορετικά, θα έχει την ίδια μοίρα που είχαν και οι υπόλοιποι καπετάνιοι, όταν βρέθηκαν αναπόφευκτα μπροστά στην γοργόνα (δηλαδή τον λαό) που τους ρωτούσε αν ζει ο βασιλιά Αλέξανδρος. Και η πρόκληση αυτή μπορεί να έρθει πολύ πιο γρήγορα απ᾿όσο υπολογίζει ο νέος πρωθυπουργός.
Originally posted 2019-07-30 11:18:14.
