Συνέρχονται οι ανά τον κόσμο ηγέτες στην Νέα Υόρκη αυτήν την εβδομάδα για να μετάσχουν στην 73η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Φέτος, η Ελλάδα θα εκπροσωπείται από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πρόκειται να συναντηθεί και με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν στο πλαίσιο της Συνέλευσης.
Έχοντας ο ελληνικός λαός πικρή πείρα από τα διαπραγματευτικά κατορθώματα του κ. Τσίπρα, ακούει πλέον αυτές τις ειδήσεις με κομμένη την ανάσα. Άλλωστε, πληρώνει ακόμη – και θα πληρώνει για δεκαετίες ακόμη – τα συμφωνηθέντα της 17ωρης διαπραγμάτευσής του με τους εκπροσώπους της διεθνούς τοκογλυφίας τον Ιούλιο του 2015. Μαζί με τους εκατομμύρια φορολογουμένους, μοιάζουν να μην γλυτώνουν από τα γαμψά νύχια των πιστωτών μας και οι αρχαιολογικοί χώροι της πατρίδας. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και καταγγελία στελέχους της Λαϊκής Ενότητας, η διαχείριση ιστορικών μνημείων όπως ο Λευκός Πύργος, η Ροτόντα, η Αγία Σοφία στην Θεσσαλονίκη, οι αρχαιολογικοί χώροι της Βεργίνας και της Κνωσού και πλείστα όσα μουσεία μεταβιβάζονται στο Υπερταμείο των ξένων, το οποίο έχει διάρκεια ζωής 99 ετών.
Παράλληλα, τις μέρες αυτές παρακολουθούμε την δεύτερη πράξη της τραγωδίας του Προσυμφώνου των Πρεσπών, που συνέθεσαν οι κ.κ. Κοτζιάς και Τσίπρας, με την ανοχή του κυβερνητικού εταίρου τους, ο οποίος παριστάνει τον όψιμο Μακεδονομάχο αλλά μοιράζεται το ίδιο πολιτικό κρεβάτι με αυτούς που την επιβουλεύονται.
Ο χρόνος για το δημοψήφισμα στα Σκόπια μετράει αντίστροφα, με υψηλόβαθμους ξένους πολιτικούς να καταφθάνουν ο ένας μετά τον άλλον στο Βαλκανικό κρατίδιο προπαγανδίζοντας υπέρ του Ναι. Παραδόξως πως, σε ένα πρωτοφανές ρεσιτάλ θράσους, ενώ οι ίδιοι επεμβαίνουν φανερά και ανερυθρίαστα σε μια εσωτερική υπόθεση ξένου κράτους, εξακολουθούν να κατηγορούν τους Ρώσους για ανάμειξη στα κοινά τρίτων χωρών, μη τηρώντας καν τα προσχήματα.
Ο Σκοπιανός πρωθυπουργός δεν άφησε την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, διατρανώνοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι τα Σκόπια κέρδισαν την μάχη για την «μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα, ενώ αφήνει να εννοηθεί ότι η χώρα του θα ιδιοποιηθεί και την αποκλειστική χρήση του ονόματος Μακεδονία. Στην ουσία, έχει απόλυτο δίκιο, αφού οι τραγικές εκπτώσεις εκ μέρους της ελληνικής πλευράς στο θέμα της γλώσσας και εθνότητας άφησαν τις όποιες διαχρονικές κόκκινες γραμμές της ανοχύρωτες και ευάλωτες, άρα καταπατητέες. Μόλις μπει στο ΝΑΤΟ, τι θα εμποδίσει την εκάστοτε Σκοπιανή κυβέρνηση από το να διεκδικεί την αποκλειστικότητα του Μακεδονικού ονόματος; Ποια αποτρεπτική ισχύ θα έχει απομείνει στην Ελλάδα;
Το όνειρο της «Μεγάλης Αλβανίας» θα απειλήσει το δημοψήφισμα;
Ωστόσο, η πρεμούρα των ξένων ηγετών ίσως κρύβει κάποια ανησυχία σχετικά με την εγκυρότητα του δημοψηφίσματος. Σύμφωνα με το σύνταγμα των Σκοπίων, απαιτείται η συμμετοχή του 50% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους για να θεωρηθεί η ετυμηγορία έγκυρη. Λόγω μετανάστευσης και αποχής, ίσως υπάρχουν μύχιοι φόβοι ότι το ποσοστό αυτό δεν πρόκειται να συμπληρωθεί – τουλάχιστον νόμιμα.
Επίσης, η στάση της σημαντικής αλβανικής μειονότητας της χώρας (περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού) προκαλεί ερωτήματα. Δεδομένου ότι ένα διόλου ευκαταφρόνητο μέρος αυτής δεν ταυτίζεται με καμία σλαβική ή «μακεδονική» καταβολή, αλλά μάλλον εμφορείται από αισθήματα αλβανικού εθνικισμού, ονειρευόμενο καθεστώς αυτονομίας ή ακόμη και συνένωση με την Αλβανία, κατά το παράδειγμα του Κοσσυφοπεδίου, δεν είναι προς το συμφέρον του να στηρίξει την συμφωνία αυτή. Με τα Σκόπια ενταγμένα στο ΝΑΤΟ, οι εδαφικές ανακατατάξεις γίνονται πιο δύσκολες (πλην όχι ακατόρθωτες, όπως αποδεικνύει η υποκριτική στάση του ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά και νωρίτερα στην εισβολή της Κύπρου).
Ασχέτως του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, γεγονός είναι ότι οι Σκοπιανοί αποδεικνύονται πιο δημοκράτες από τους σημερινούς ελλαδίτες πολιτικούς, οι οποίοι αφαιρούν από τον λαό τους το δικαίωμα να αποφανθούν για ένα εθνικό θέμα που απασχολεί την κοινή γνώμη για τουλάχιστον την τελευταία 25ετία. Επίσης, φαίνεται ότι οι υπέρμαχοι του Όχι στα Σκόπια ετοιμάζουν γραμμές άμυνας και αναζητούν τρόπους ακύρωσης της ισχύος ενός δημοψηφίσματος που φέρνει ανεξίτηλα την μουτζούρα του ξένου δακτύλου.
Ανάγκη λαϊκής αρνησικυρίας στα κυβερνητικά σχέδια
Στην τρίτη πράξη της τραγωδίας, που θα παιχθεί μετά το δημοψήφισμα, θα κληθεί ο ελληνικός λαός να πράξει το ίδιο, δεδομένου ότι παράλληλα με τους Λεωνίδες, η Ελλάς γεννάει και Εφιάλτες, οι τσέπες του κ. Σόρος είναι μονίμως γεμάτες και οι ορέξεις των βο(υ)λευτών διαρκώς αχόρταγες.
Επειδή, όμως, παρά τις όποιες μηχανορραφίες των ξένων δυνάμεων, τεχνητά κρατίδια με ανομοιογενή πληθυσμό παρουσιάζουν υψηλή εντροπία και βαίνουν προς την πλήρη αποδιοργάνωση, θα πρέπει οι Έλληνες να βρούμε τρόπο ακύρωσης της επικίνδυνης αυτής συμφωνίας ώστε όταν νομοτελειακά αποσυντεθούν τα Σκόπια συν τω χρόνω, να προστατευθεί η ελληνική Μακεδονία από τους αυριανούς παραχαράκτες της ιστορίες.
