Η φράση “περήφανα και τιμημένα γηρατειά” αποτέλεσε στο παρελθόν πολιτικό σύνθημα ψηφοθηρίας, που ουδέποτε αποδείχθηκε με την έμπρακτη και ηθική αναγνώριση του μόχθου τους. Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν και ακολουθούνται αποτελούν σχέδιο εξόντωσης των ηλικιωμένων, που ανέπτυξαν ως νέοι την εθνική οικονομία και σήμερα στηρίζουν τα άνεργα παιδιά και εγγόνια τους με τις πενιχρές τους συντάξεις.
Στην επιχειρηματολογία των συστημικών, μνημονιακών μέσων ακούσαμε ουκ ολίγες φορές πως η διαφθορά οφείλεται στις πολιτικές επιλογές των παλαιότερων εξαπατημένων ψηφοφόρων. Στο πλαίσιο του κοινωνικού αυτοματισμού, προσπαθούν να επιβεβαιώσουν τη γνωστή φράση “Μαζί τα φάγαμε”. Εξάλλου όπως είναι γνωστό στην προπαγάνδα, όσο περισσότερο λέμε κάτι, τόσο περισσότερο μένει.
Ούτε συμφεροντολογικά δεν επιδεικνύουν οι κυβερνήσεις το ενδιαφέρον τους για τους υπερήλικες. Μπορεί να αποτελούν δημογραφικά το μόνο αυξανόμενο ποσοστό ψηφοφόρων, αφού οι νέοι φεύγουν, όμως πραγματικά δεν ενδιαφέρονται για την πρόθεση ψήφου τους. Αυτό συμβαίνει γιατί η Πολιτεία μέσω των κομμάτων δόμησε συστηματικά μία αίσθηση της δημοκρατίας που απέχει παρασάγγας από την πραγματική έννοια του όρου. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια τα παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν είναι ουκ ολίγα. Τί κι αν ψήφισε ο κόσμος ανατροπή του μνημονίου, τί κι αν ψήφισε ο κόσμος αλλαγή, τί κι αν ψήφισε ο κόσμος “ΟΧΙ” σε ένα δημοψήφισμα που θα μείνει με μελανά γράμματα στην ιστορία της χώρας. Ό,τι και να ψηφίσουν οι πολίτες, το σχέδιο των ξένων υλοποιείται με θρησκευτική ευλάβεια.
Αυτή η πραγματικότητα δεν απογοητεύει μόνο τους περιφρονημένους υπερήλικες, αλλά και τους νέους ανθρώπους. Το εργατικό δυναμικό εγκατέλειψε τη χώρα. Κυρίως οι πτυχιούχοι με τα περισσότερα προσόντα φεύγουν στο εξωτερικό χωρίς εισιτήριο επιστροφής. Οι πλούσιες και ισχυρές χώρες του Βορρά και της Δύσης, της κατά τ’άλλα ισότιμης Ευρώπης αρπάζουν σε τιμή ευκαιρίας ό,τι απέμεινε στη χώρα. Γιατροί, μηχανικοί και πάσης φύσεως εξειδικευμένο προσωπικό επιλέγει το εξωτερικό. Εξ άλλου, εκεί βρίσκονται και τα χρήματα των πολιτικών καριέρας, που με το ένα τους πόδι εκτός συνόρων ολοκληρώνουν την αποστολή τους, με άστοχα και γενικόλογα σχόλια περί διατήρησης του εργατικού δυναμικού στη χώρα. Κανείς δεν έχει προβάλει ένα αξιόπιστο σχέδιο και ακόμη και αν κάτι τέτοιο δημοσιευθεί, θα είναι καταδικασμένο, διότι τα αντιαναπτυξιακά μέτρα προωθούν μόνο την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και όχι την μείωση της ανεργίας.
Την ίδια ώρα που οι Έλληνες αναζητούν την τύχη τους εκτός ελληνικών συνόρων, κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας αναζητούν την τύχη τους στην Ευρώπη. Η Ελλάδα και εν γένει ο ευρωπαϊκός νότος αποτελούν δίοδο, που τελικά γίνεται προορισμός και σημείο επιστροφής, κάθε φορά που πολλές ευρωπαϊκές χώρες υψώνουν πραγματικούς και πολιτικούς φράχτες στη μετανάστευση. Σε κάθε άλλη περίπτωση η υποδοχή κυνηγημένων θα είχε μόνο την ανθρώπινη και συγκινητική της διάσταση. Όμως, τόσο οι Σύροι πρόσφυγές του πολέμου, όσο και οι οικονομικοί μετανάστες – που προσπαθούν παράνομα να εισέλθουν στη χώρα και στην ΕΕ – εγκλωβίζονται μόνιμα εδώ. Τα hot spots φιλοξενούν τους ανθρώπους αυτούς, όμως ουσιαστικά τους εγκλωβίζουν για να ανακόψουν την πορεία τους στην Ευρώπη. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι απάνθρωπες και πολλοί δεν αντέχουν. Άλλοι δεν προλαβαίνουν καν να εγκλωβιστούν και πνίγονται στα νερά του Αιγαίου.
Οι πιο σκληροί αναρωτιούνται γιατί έρχονται. Κάποιοι μιλούν για σχέδιο εναντίον της Ελλάδας. Όμως, αν ένα τέτοιο σχέδιο υπάρχει, δεν είναι δικό τους. Εκείνοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να φύγουν από τη χώρα μας, η οποία όμως πληρώνεται για να τους “φιλοξενήσει” και ουσιαστικά να τους εγκλωβίσει, αποθαρρύνοντας παράλληλα να περάσουν στην Ελλάδα όσους το σχεδιάζουν.
Κατά καιρούς εφαρμόζονται πιλοτικά σχέδια ενσωμάτωσης των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία. Η κλίμακα τους είναι μικρή και δεν αντιμετωπίζει τον κύριο όγκο. Ούτε μπορεί κάτι τέτοιο να επιτύχει, τόσο γιατί οι ίδιοι δεν το επιθυμούν, όσο και γιατί η χώρα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες ενός τέτοιου εγχειρήματος. Στα ανθρώπινα αυτά δράματα που δεν τα βλέπουμε στην πραγματική τους διάσταση, πρωταγωνιστούν οι Έλληνες εθελοντές των νησιών μας, που ανοίγουν τα σπίτια και την καρδιά τους, δίνοντας μαθήματα ανθρωπισμού. Ανάμεσά τους βρίσκονται οι ηλικιωμένοι που βίωσαν στα νιάτα τους τον ξεριζωμό και την ξενιτιά. Σήμερα, με το ένα χέρι αποχαιρετούν τα παιδιά τους που μεταναστεύουν και με το άλλο νανουρίζουν προσφυγόπουλα. Είναι τα πραγματικά τιμημένα γηρατειά που το κράτος εμπαίζει και οι πολιτικοί νομίζουν πως κοροϊδεύουν. Σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα είναι πολύ διαφορετική. Εύχομαι προς το καλύτερο, αλλά αμφιβάλλω.
Originally posted 2017-12-10 10:48:57.
