Το γνωστό γνωμικό του τίτλου συνοψίζει την γενικότερη στρατηγική που μοιάζουν να έχουν υιοθετήσει διάφοροι αρχηγοί κρατών και τοπικοί άρχοντες ανά τον κόσμο για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. Επικαλούμενοι (μερικώς μόνον) την επιστήμη, προβαίνουν σε πρωτόγνωρα για την σύγχρονη ανθρωπότητα κοινωνικά πειράματα, με απρόβλεπτες συνέπειες. Εξάλλου, για κάθε τουλάχιστον αμφίβολο στατιστικό στοιχείο που προσκομίζουν για να δικαιολογήσουν την κολοσσιαία οικονομική καταστροφή που προξενούν στον τόπο, η οποία μεταφράζεται και αυτή σε σημαντική απώλεια ζωών, υπάρχουν εξίσου τεκμηριωμένα στατιστικά που συνηγορούν υπέρ εναλλακτικών σχεδίων διαχείρισης για την αντιμετώπιση της νεοφανούς λοιμικής νόσου.
Άκαπνοι πολιτικοί, σε ολόκληρο τον κόσμο, έλαβαν στα χέρια τους πρωτοφανείς, για δημοκρατικά πολιτεύματα και καιρό ειρήνης, εξουσίες και ουσιαστικά μαθαίνουν «στου κασίδη το κεφάλι». Έστω ότι οι αρχικές πληροφορίες υπήρξαν τρομακτικές και δικαιολογούσαν την λήψη αυστηρών μέτρων. Αφού, όμως, οι εξελίξεις στην συνέχεια ήρθαν να διαψεύσουν τα πιο εφιαλτικά σενάρια και να εκθέσουν εκείνους που τα προωθούσαν με απόλυτο τρόπο, το λογικό θα ήταν να επιστρέψει η διακυβέρνηση του τόπου σε έναν πιο συλλογικό τρόπο λήψης αποφάσεων και να περιοριστεί η ζημιά από τις τρομακτικές συνέπειες της αστυνόμευσης των πάντων (ιδίως της σκέψης).
Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει μέχρι στιγμής, είτε διότι πρέπει πάση θυσία να δικαιολογηθούν τα καταστροφικά μέτρα που θα ευθύνονται για τους νέους πίνακες θανάτων που θα μελετούν οι ιστορικοί του μέλλοντος, είτε επειδή το συγκεκριμένο αφήγημα περί μη επιστροφής στην κανονικότητα εξυπηρετεί στην πραγματικότητα αλλότριους σκοπούς και στόχους.
Πολιτικό πεδίο μάχης στις ΗΠΑ που θα κρίνει εξελίξεις
Στις ΗΠΑ, ήδη διεξάγεται μια πολύ ενδιαφέρουσα αναμέτρηση που αφορά στα πολιτικά δικαιώματα και τις σχέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης με την εκτελεστική εξουσία των κεντρικών και περιφερειακών αρχών. Λόγω μεγέθους και σημασίας, το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης αναμέτρησης ίσως παίξει καθοριστικό ρόλο και στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Εν όψει των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ που είναι προγραμματισμένες για το φθινόπωρο, παίζονται όλα για όλα. Η οικονομία ήταν το ισχυρό χαρτί του νυν προέδρου. Συνεπώς, ο παρατεταμένος εγκλεισμός και η τεράστια οικονομική συρρίκνωση ενδεχομένως να ευνοήσουν τον αντίπαλό του, ο οποίος σχεδιάζει να δρέψει τους καρπούς των οργισμένων ψηφοφόρων. Οπότε, το δημοκρατικό κόμμα, που τουλάχιστον από τις αρχές του 20ου αιώνα θεωρείτο φιλικότερο προς τους φτωχούς και μικρομεσαίους, παρουσιάζεται σαν να θέλει την παράταση των μέτρων, προφανώς για να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες.
Ο παρατεταμένος εκγλεισμός πληρώνεται στην κάλπη
Η συγκεκριμένη στρατηγική, ενδέχεται όμως να γυρίσει μπούμερανγκ και να πλήξει τους Δημοκρατικούς. Ήδη, την περασμένη εβδομάδα, το κόμμα των Δημοκρατικών έχασε δύο επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές για έδρες στις πολιτείες Καλιφόρνια και Ουισκόνσιν. Στην περίπτωση της Καλιφόρνιας, όπου ή έδρα ανήκε σε δημοκρατικό βουλευτή και η περιφέρεια θεωρείτο παραδοσιακά δημοκρατική, ο Ρεπουμπλικανικός υποψήφιος επικράτησε παρά την επιστράτευση «βαρέων πυροβολικών» όπως οι Μπαράκ Ομπάμα και Χίλαρι Κλίντον, οι οποίοι ανεμείχθησαν προσωπικά με παρεμβάσεις τους.
Με άλλα λόγια, αυτοί που στηρίζουν το άνοιγμα της οικονομίας θεωρούνται ότι πρόσκεινται στον Πρόεδρο Τραμπ, ενώ οι Δημοκρατικοί αντιτίθενται στο άμεσο άνοιγμα, κυρίως για προεκλογικούς λόγους, παρά το γεγονός ότι οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι τους ενδέχεται να έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να επιστρέψουν στις εργασίες τους, ειδικά εάν εργάζονται με μεροκάματο. Άλλωσε, οι εργοστασιάρχες μπορεί πάντα να πάνε αλλού, όπως απείλησε να πράξει ο κ. Έλον Μασκ (αυτοκινητοβιομηχανία Tesla) και τελικά έκαμψε τις αντιρρήσεις των τοπικών αρχών στην Καλιφόρνια, οι οποίες αναγκάστηκαν να επιτρέψουν την επαναλειτουργία του εργοστασίου.
Ήδη άρχισαν κάποιοι Δημοκρατικοί να βλέπουν ότι οι επιπτώσεις από τον εγκλεισμό μπορεί να ξεπεράσουν κατά πολύ αυτές του κορωνοϊού, αλλά επενδύθηκαν τόσες εβδομάδες στο συγκεκριμένο αφήγημα και δεν είναι κάτι που αλλάζει τόσο εύκολα – ειδικά αν κρύβονται πίσω από αυτό συγκεκριμένα συμφέροντα, τύπου Γκέιτς και Σόρος.
Καθώς λιγοστεύουν τα κρούσματα, αυξάνεται η λαϊκή αμφισβήτηση
Όσο προχωρούν οι εβδομάδες, όμως, και η κατά τόπους εκτελεστική εξουσία δείχνει απρόθυμη να επιστρέψει δικαιώματα στους πολίτες τα οποία μονομερώς υφάρπαξε μέσα στην δίνη της κρίσης που μεγαλοποιήθηκε από την υστερία που πουλούσαν τα ΜΜΕ, τόσο διευρύνεται το πεδίο της μάχης. Παρατηρούνται τώρα περιπτώσεις «ανυπακοής» από κομητείες των ΗΠΑ εναντίον των αποφάσεων για την παράταση της καραντίνας από κυβερνήτες πολιτειών.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση του δήμου Peoria στην πολιτεία του Ιλινόϊ (παλιά γερουσιαστική έδρα του τέως Προέδρου Ομπάμα). Παρόμοια περίπτωση παρατηρείται με τοπικούς σερίφηδες (αιρετοί αξιωματούχοι) στην εκλογικά κρίσιμη πολιτεία της Πενσιλβάνια, οι οποίοι δήλωσαν ότι δεν θα υπακούσουν στην διαταγή του κυβερνήτη να κόψουν πρόστιμα σε επιχειρήσεις που παραβιάζουν τα μέτρα εγκλεισμού διότι θεωρούν την συγκεκριμένη διαταγή αντισυνταγματική. Είναι θέμα χρόνου να προσφύγουν όλο και περισσότεροι φορείς και πολίτες στην δικαιοσύνη για να περιοριστούν οι ολοένα και αυξανόμενες εξουσίες του εκτελεστικού σώματος. Ήδη την περασμένη εβδομάδα, το ανώτατο δικαστήριο στην πολιτεία της Ουισκόνσιν ανέτρεψε σχετικό διάταγμα από τον εκεί κυβερνήτη για παράταση της καραντίνας.
Η ελληνική κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με την καθημερινότητα
Στην Ελλάδα, μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση δρέπει τους καρπούς από το σχετικά ανώδυνο πέρασμα του κορωνοϊού, δεχόμενη εύσημα για τα έγκαιρα μέτρα που έλαβε. Αυτό, βέβαια, μένει να αποδειχθεί, διότι χωρίς τεστ αντισωμάτων δεν γνωρίζουμε τον βαθμό διασποράς του ιού στον γενικότερο πληθυσμό, ούτε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες από την έλλειψη σχετικών αντισωμάτων, ειδικά αν ενσκήψει η επιδημία εκ νέου εν μέσω οξείας οικονομικής κρίσης.
Αντί να ψελλίσουν ένα «δόξα τω Θεώ», το έριξαν στις κινούμενες συναυλίες και τα εγκαίνια σιντριβανιών, ακολουθώντας ολοφάνερα μια νοοτροπία των δύο μέτρων και δύο σταθμών, αδικώντας ιστορικούς θεσμούς όπως η Εκκλησία, αλλά και καθημερινούς πολίτες.
Εν τω μεταξύ, όσο κρατάει η μονομανία με τον κορωνοϊό, η Ελλάδα δέχεται όλο και περισσότερες προκλήσεις σε κρίσιμα εθνικά θέματα. Η Τουρκία εξακολουθεί την «πειρατεία» της στο εισέτι ακήρυχτο ελληνικό ΑΟΖ, αλλά και στο νομίμως δεδηλωμένο Κυπριακό. Η πληθυσμιακή αλλοίωση συνεχίζεται με τα ΜΚΟ, που δρουν ως «κράτος εν κράτει», να δημοσιεύουν απροκάλυπτα χάρτες για να διευκολύνουν τον διάπλου των λαθρομεταναστών, να συμβάλλουν στην καταστροφή και υφαρπαγή της περιουσίας των μονίμων κατοίκων και να συγγράφουν το αφήγημα για την σταδιακή αλλαγή καθεστώτος, ίσως και εθνικής κυριαρχίας, στα ακριτικά νησιά.
Χωρίς θεσμικό έλεγχο το πολίτευμα ολισθαίνει προς την δικτατορία
Δυστυχώς, τα drones και οι αστυνομικοί έφοδοι του υφυπουργού κ. Χαραδαλιά δεν πέτυχαν μέχρι στιγμής να συλλάβουν έστω ελάχιστους από αυτούς που διαπράττουν ιεροσυλία στους εξοχικούς ναούς ή κόβουν αιωνόβια ελαιόδεντρα στην Λέσβο και αλλού, καταστρέφοντας, μεταξύ άλλων, την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά. Ενδεχομένως, η αστυνομία ήταν απασχολημένοι εξαρθρώνοντας την επικίνδυνη σπείρα των κουρέων που τόλμησαν να σπάσουν την καραντίνα ή των παπάδων που μετέδιδαν κρυφά την Θεία Κοινωνία. Το παράδειγμα των σερίφηδων περί μη εφαρμογής αντισυνταγματικών νόμων ή η έστω «λευκή απεργία» παραμένει πάντα μια πρόταση-πρόκληση σε όσους ορκίστηκαν να προστατεύουν τους πολίτες.
Όσο το συντομότερ συνειδητοποιήσει ο μέσος πολίτης και οι τοπικοί θεσμοί ότι η εξουσία που εκχωρούν στην κεντρική κυβέρνηση δεν επανακτάται εύκολα, τόσο λιγότερο το μέγεθος της καταστροφής που θα μπορούν να προκαλέσουν οι άκαπνοι πολιτικοί που φιλοδοξούν να κυβερνούν τον τόπο μοναρχικά, με μάντη ένα λοιμοξιωλόγο και ιερόδουλες κάποιους μεγαλόσχημους δημοσιογράφους.
Επειδή όμως οι επιστήμονες ερίζουν, που είναι και η δουλειά τους άλλωστε, και η αλήθεια είναι άθλημα που επιτυγχάνεται μέσα από την κοινωνία των πολιτών, καλό είναι να μην ξεχνούν και οι πολίτες τον θεσμικό ρόλο και τα καθήκοντά τους (όχι μόνο τα φορολογικά).
Μπορεί ο συγκεκριμένος κορωνοϊός να είναι ένα νεοφανές λοιμικό νόσημα, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που κλήθηκε η ανθρωπότητα να χειριστεί λοιμούς και άλλου είδους απειλές. Υπάρχει μια συλλογική εμπειρία και γνώση. Και στον δικό μας τόπο μαρτυρείται τους εξής στίχους: «κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός και δραγμουμάνος του ο λαός».
Originally posted 2020-05-18 20:30:13.
