Στην Ελλάδα, είχαμε τεσσάρων ειδών τράπεζες: (α) αυτές στις οποίες κάνανε κουμάντο τα κόμματα και η κυβέρνηση, (β) μερικές εμπορικές/επενδυτικές, (γ) καμιά εικοσαριά συνεταιριστικές με μεγάλη ιστορία και με κατά τόπους καλά εκπαιδευμένα ζιζάνια να τις διοικούν και ενίοτε να τις βουλιάζουν, (δ) τράπεζες για ίδια χρήση, που τις έφτιαχναν οι «εθνικοί πρωταθλητές» επιχειρηματίες για να χρηματοδοτούν τις βρωμοδουλειές τους.
Φαίνεται πως υπάρχει μια λανθάνουσα σύνδεση μεταξύ του τραπεζικού και του σωφρονιστικού συστήματος: κάποιοι από τους ανθρώπους των τραπεζών είναι σήμερα πίσω από τα κάγκελα και οι πολιτικοί λένε πως θα φτιάξουν και μια νέα φυλακή ειδική για τις περιπτώσεις αυτές. Ο κλάδος του σωφρονισμού πρώην τραπεζιτικών στελεχών αναπτύσσεται ραγδαία.
Αυτό που έμεινε πίσω για τον τραπεζικό κλάδο, είναι πως η ζήτηση για χρήμα ανέβηκε ενώ βέβαια η προσφορά είναι μηδαμινή.
Βούλιαξαν σχεδόν όλες οι συνεταιριστικές, πράγμα πολύ λυπηρό για τις τοπικές κοινωνίες. Μεγάλο, πλήγμα επίσης, για την αξιοπρέπεια και την πίστη στο συνεταιριστικό χρηματοπιστωτικό κλάδο και στην Κοινωνική Οικονομία. Ίσον: μεγάλη ζημιά. Δεν τους νοιάζει και τόσο πολύ μερικούς-μερικούς: το μερίδιο των συνεταιριστικών τραπεζών στην αγορά των χορηγήσεων δεν ήταν τόσο υπολογίσιμο. Όμως, έκατσαν ποτέ να δουν ποια είναι η κοινωνική αξία της συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας; Την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος έπρεπε να την κόβει λίγο παραπάνω, να είναι πιο γρήγορη και πιο αποφασιστική. Πόσο σωστά και έγκαιρα έκανε την δουλειά της;
Οι τράπεζες-παραμάγαζα των «εθνικών πρωταθλητών» διαλύθηκαν. Δόξα το Θεώ, γιατί χαλούσαν την πιάτσα.
Ο εμπορικός κλάδος πέρασε σε ξένα χέρια, συρρικνώνεται, εξορθολογίζεται και οδεύει ολοταχώς για ανακεφαλαιοποίηση με δήμευση των καταθέσεων των Ελλήνων αποταμιευτών και επαγγελματιών. Επίσης, οι μόνον κατ όνομα ελληνικές τράπεζες, έπαψαν να αναχρηματοδοτούν εγχώριες σημαντικές επιχείρησεις. Τα κίνητρά τους αμφισβητούμενα: οι καχύποπτοι πιστεύουν πως θέλουν να αντικαταστήσουν τις ελληνικές με ξένες επιχειρηματικές δυνάμεις τις αρεσκείας τους, πως ωθούν τα πράσινα δάνεια να κοκκινήσουν και κόβουν ελληνικά επιχειρηματικά κεφάλια για να φυτρώσουν γερμανικά, γαλλικά, αυστριακά και ολλανδικά ξανθά κεφαλάκια.
Βρήκαν και κάνουν. Οι τράπεζες έδωσαν δάνεια στους ντόπιους μικρο-επιχειρηματίες της καθ ημάς ελληνικούρας: κουφοματάδες, γυψάδες, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, σιδεράδες και πολιτικούς μηχανικούς για να κάνουμε παντού μπαράκια και καφετέριες και να κτίσουμε όλοι πολυκατοικίες για μας και τα παιδιά μας. Τώρα, πολλοί έχουν πρώτη κατοικία, ιδιόκτητη, με ανέσεις και τις πανταχού παρούσες αυθαιρεσίες. Όμως, οι τράπεζες είναι πτωχευμένες. Και δε μπορούν να δώσουν δραχμή για τις επιχειρήσεις που στενάζουν.
Απλά μιλώντας, οι μεγάλοι καταθέτες πήραν τα χρήματά τους και τα πήγαν έξω. Οι συνεταιριστές καταθέτες εξαπατήθηκαν από κάποιες διοικήσεις πιστωτικών συνεταιρισμών και συνεταιριστικών τραπεζών με το κράτος να κάνει πως κοιμάται, αλλά στην ουσία να είναι συνένοχο. Τα επισφαλή και μη-εξυπηρετούμενα δάνεια εκτοξεύτηκαν γιατί ο κόσμος καταστράφηκε και υπερφορολογείται. Και εν τέλει οι τράπεζες ίσα που επιβιώνουν. Ήρθε και ο κύριος Αλέξης Τσίπρας και έκλεισε τις τράπεζες με τους περιορισμούς στις αναλήψεις κι έδωσε στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα την χαριστική βολή υπογράφοντας την μεταβίβασή του στους ξένους.
Οι πράσινοι, κόκκινοι και ροζ πολιτικοί και οι μαύροι κι άραχνοι συνδικαλιστές εκπαίδευσαν τον κόσμο να μισεί και να φθονεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Επίσης, είναι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στην διεφθαρμένη κακοδιοίκηση κομματιών του κλάδου. Τώρα που έχουμε όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη το χρηματοδοτικό σύστημα, ο κόσμος οφείλει να κάτσει με περισσότερη περίσκεψη στο θέμα.
Originally posted 2017-12-27 09:40:10.
