Η προκλητικότητα της Τουρκίας κλιμακώνεται επικίνδυνα και οι διεθνείς οργανισμοί-συμμαχίες στους οποίους ανήκει η Ελλάδα (ΕΕ και ΝΑΤΟ) παριστάνουν τον Πόντιο Πιλάτο, ουσιαστικά κλείνοντας το μάτι στην Τουρκία. Όλα προμηνύουν ότι θα υπάρξει ένα θερμό επεισόδιο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας κάποια στιγμή. Αυτό που μένει αδιευκρίνιστο είναι κατά πόσον ο σημερινός Τούρκος πρόεδρος κ. Ταγίπ Ερντογάν θα βρίσκεται στα ηνία όταν συμβεί το μοιραίο.
Με την πεισματική εμμονή που δείχνει υπέρ της πραγματοποίησης του «νεοοθωμανικού οράματός» του, ο «σουλτάνος» έχει καταφέρει να απομακρύνει την Τουρκία από τις παραδοσιακές συμμαχίες που εγγυήθηκαν την εδαφική ακεραιότητά της κατά τον 20ο αιώνα και τις πρώτες δύο δεκαετίες του 21ου αιώνα. Λόγω της γεωγραφικής θέσης της, η Τουρκία έχει ευνοηθεί σκανδαλωδώς από τις παγκόσμιες δυνάμεις τα περασμένα 100 χρόνια.
Το διαχρονικό φλέρτ των μεγάλων δυνάμεων με την Τουρκία
Αρχικά η Γερμανία, και στην συνέχεια οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση (σημερινή Ρωσία) έχουν γοητευθεί από την γεωπολιτική αξία της Τουρκίας. Μάλιστα, στις προσπάθειές τους να «κατακτήσουν» το γεωπολιτικό αυτό τρόπαιο, έχουν συχνά παραβλέψει την τουρκική δολιότητα και τον αποσταθεροποιητικό ρόλο που παίζει στην περιοχή, για χάρη των δήθεν στρατηγικών πλεονεκτημάτων που αντιλαμβάνονται ότι αποκομίζουν από την διατήρηση συμμαχίας μαζί της. Δεν είναι λίγες οι φορές που η πάγια τακτική της Άγκυρας να το παίζει «δίπορτο» και να εκβιάζει τους συμμάχους της για διαρκώς μεγαλύτερες παραχωρήσεις και κέρδη έχει οδηγήσει τις μεγάλες δυνάμεις στον ξεφτιλισμό.
Κατά καιρούς, τόσο οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όσο και η ΕΕ ενεπαίχθησαν από την Άγκυρα, όταν η τελευταία αρνήθηκε να επιτρέψει τα συμμαχικά στρατεύματά τους να χρησιμοποιήσουν το έδαφός της κατά την διάρκεια παλιότερων στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Μέση Ανατολή ή εξακολουθούσε να προωθεί αμείωτες ροές παράνομων μεταναστών παρά την απόσπαση τεραστίων κονδυλίων για την υποτιθέμενη φύλαξη των συνόρων της με την Ευρώπη. Όλα αυτά τα ανατολίτικα παζάρια της Τουρκίας μπορεί μεν να αποφέρουν βραχυπρόθεσμα κέρδη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά σταδιακά οδηγούν στην ακύρωση της γεωστρατηγικής αξίας της χώρας.
Ο νεοθωμανισμός του Ερντογάν ασύμβατος με την Δύση
Η φύση της γραφειοκρατίας και πιθανά συμφέροντα της άρχουσας τάξης ίσως επιβράδυναν την στροφή της Δύσης προς άλλες, εναλλακτικές συμμαχίες, ειδικά όσο το επικρατούν κρατικό δόγμα του κεμαλισμού προεξοφλούσε ότι η Τουρκία θα παρέμενε μέσα στο δυτικό μαντρί. Με την ολική επικράτηση του κ. Ερντογάν και τον έλεγχό του επί του κρατικού μηχανισμού, όμως, η σιγουριά αυτή αρχίζει και ξεθωριάζει, υποχρεώνοντας την Δύση να εξετάσει, ίσως για πρώτη φορά, το ενδεχόμενο της αυτονόμησης της Τουρκίας και της αποσκίρτησής της από τις τάξεις της βορειοατλαντικής συμμαχίας.
Ο νυν πρόεδρος της Τουρκίας δεν μοιάζει σε τίποτα με τους προκατόχους του. Φιλοδοξεί να ηγηθεί ολόκληρο τον ισλαμικό κόσμο, ερχόμενος σε ρήξη με την Δύση και αναζητώντας νέες συμμαχίες που θα του επιτρέψουν να δορυφοροποιήσει τα κράτη πέριξ της Τουρκίας και να ασκήσει ηγεμονικό έλεγχο στην ευρύτερη περιοχή. Παρά την σκανδαλώδη εύνοια της Δύσης προς τους Τούρκους, κάτι τέτοιο δεν μοιάζει να είναι συμβατό με τα σχέδια των μεγάλων δυνάμεων, τα οποία δεν θα δεχθούν να παραχωρήσουν τα προνόμιά τους στην Άγκυρα.
Ελλάδα και Κύπρος εναλλακτικές για το Ιντσιρλίκ;
Οπότε, δεν είναι διόλου απίθανο να καλλιεργήσουν οι μεγάλες δυνάμεις τις κατάλληλες συνθήκες για την ανατροπή του φιλέριδος προέδρου Ερντογάν, ο οποίος ορέγεται χαλιφάτο. Ήδη, δια στόματος του Αμερικανού Γερουσιαστή κ. Ρον Τζόνσον, διακινήθηκε η ιδέα της αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων από την βάση στο Ινστιρλίκ και της εγκατάστασής τους στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ έχουν κάνει παρόμοιες κινήσεις για να αναβαθμιστεί η στρατιωτική συνεργασία τους με την Κύπρο.
Όμως, μια πτώση του καθεστώτος Ερντογάν δεν θα πρέπει να οδηγήσει την Ελλάδα σε εφησυχασμό. Η αντικατάσταση ενός ηγέτη που κατόρθωσε, εν μέρει τουλάχιστον, να εκτοπίσει την δεσπόζουσα μορφή του Κεμάλ, δεν θα είναι εύκολο εγχείρημα. Οι κεμαλιστές θα χρειαστούν κάτι θεαματικό για να κερδίσουν και πάλι την κοινή γνώμη και να εγγυηθούν την επιτυχία της προσπάθειάς τους. Μια ελεγχόμενη κρίση με την Ελλάδα προσφέρεται για τον σκοπό αυτό.
Μονόδρομος για την Ελλάδα η ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος
Για τον λόγο αυτό, είτε παραμείνει ο κ. Ερντογάν στην εξουσία είτε όχι, η Ελλάδα θα πρέπει να λειτουργεί με στόχο την ενίσχυση της αποτρεπτικής της ισχύος, μέσω διευρυμένων συμμαχιών με δυνάμεις όπως η Γαλλία, την αναβάθμιση των οπλικών συστημάτων της χώρας και την χάραξη υψηλής στρατηγικής που θα ξεπερνά τις εκάστοτε αγκυλώσεις ή τους σκοπέλους της κομματικής καμαρίλας.
Οι βλέψεις της Τουρκίας εναντίον του Ελληνισμού παραμένουν ίδιες εδώ και δεκαετίες, παρά τις διαφορές ισλαμιστών και κεμαλιστών. Η Ελλάδα μπορεί να άργησε επικίνδυνα να αντιδράσει, όμως η σημερινή κινητικότητα γύρω από τα αμυντικά θέματα πρέπει να αξιοποιηθεί ώστε να διασφαλιστεί η άμυνα της χώρας, έστω και την εσχάτη ώρα.
