Κατά παράξενη συγκυρία, την ίδια χρονιά που ποιούμε την μνήμη των εκατοντάδων μυρίων εκείνων μαρτυρικών ψυχών που αναιρέθηκαν, υπέστησαν φρικτές κακουχίες και βασανιστήρια ή εκτοπίστηκαν βιαίως από τις πατρογονικές εστίες τους πριν 100 χρόνια από τους Τούρκους γενοκτόνους, η Ελλάδα έχει απέναντί της μια ιστορική ευκαιρία. Εδώ και μερικά χρόνια, πληθαίνουν οι αναφορές για πολύ μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων εντός της δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ.
Αν και φαινόταν ότι η προοπτική εξόρυξης θα χανόταν εξαιτίας αντικρουομένων διεθνών συμφερόντων και της γνωστής αναβλητικότητας των ελλαδικών κυβερνήσεων, ο νέος Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση που απειλεί να φέρει την Ευρώπη δεκαετίες πίσω έχουν αλλάξει άρδην τα δεδομένα.
Σύγκλιση συμφερόντων Ελλάδας και Δύσης
Για την ώρα, οι ευρύτερες ανάγκες της Ευρώπης και η γεωπολιτική αρχιτεκτονική των ΗΠΑ μοιάζουν να συγκλίνουν επιτέλους με το εθνικό συμφέρον και να παρουσιάζεται ένα μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας για να αξιοποιήσει η Ελλάδα τον υποθαλάσσιο πλούτο της και παράλληλα να εκτοξεύσει την γεωπολιτική της αξία. Το ζητούμενο είναι να μην επαναλάβει τα τραγικά λάθη του παρελθόντος και κλωτσήσει την τύχη της, με συνέπειες που ενδέχεται να την επηρεάσουν για δεκαετίες και να καθορίσουν την μοίρα της για το υπόλοιπο του 21ου αιώνα.
Με την απώλεια των αρχεγόνων κοιτίδων του Ελληνισμού στην Ιωνία, τον Πόντο και την υπόλοιπη Μικρά Ασία, η Ελλάδα ακρωτηριάστηκε όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και πνευματικά. Παραδόθηκε ολοσχερώς στον μικροελλαδισμό, ελλείψει κάποιας άλλης εφαρμόσιμης εναλλακτικής, παρά την τεράστια θετική συμβολή της «Γενιάς του ‘30» και του θαύματος του Έπους του ’40. Οι δεκαετίες που πέρασαν χαρακτηρίστηκαν από την έντονη σφραγίδα της πολιτικής επαρχιωτίλας, που εμπόδισε την λειτουργικά ορθή ανάπτυξη του κράτους και συμπαρέσυρε την κοινωνία, οδηγώντας σε φαινόμενα παρακμής, όπως ο «ωχαδελφισμός» και ο εθνομηδενισμός. Η απουσία ενός μεγάλου τμήματος του Ελληνισμού, μπολιασμένου με την αρχοντιά και δημιουργικότητα του παρελθόντος και απαλλαγμένου από τις στρεβλές και εκφυλιστικές πρακτικές του κομματισμού και του πελατειακού κράτους, στέρησε την ελληνική κοινωνία από ένα αποτελεσματικό αντίβαρο και διαχρονικό πολιτισμικό παράδειγμα που θα μπορούσε να την προφυλάξει από πολλά δεινά.
Έναν αιώνα τώρα, η Τουρκία δεν έχει πάψει να εκμεταλλεύεται τις εγγενείς αδυναμίες που προέκυψαν εξαιτίας της απώλειας του Ελληνισμού της Ανατολής. Συνέχισε ανηλεώς τους διωγμούς εις βάρος του εναπομείναντος Ελληνισμού στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, κτλ. Τουρκοποίησε σχεδόν το ήμισυ της Κύπρου με την εισβολή του «Αττίλα», ενώ αμφισβητεί κυριαρχικά και εδαφικά δικαιώματα της Ελλάδας διαμέσου του γκριζαρίσματος του Αιγαίου. Με την απροκάλυπτη κρατική συμμαχία της με δουλεμπόρους, επιχειρεί να αλλοιώσει την πληθυσμιακή σύνθεση της Ελλάδος και Κύπρου μέσα από το τεράστιο κύμα λαθρομετανάστευσης, ενώ με τις τηλεοπτικές σειρές της και τις τραγικές θέσεις κάποιων ελληνώνυμων πολιτικών και ακαδημαϊκών, επιχειρεί, δια της «ήπιας ισχύος», να δορυφοροποιήσει την Ελλάδα.
Η ενεργειακή κρίση και η προοπτική της ελληνικής γεωπολιτικής αναβάθμισης
Τώρα όμως, με την ενεργειακή κρίση να έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις, που τείνουν να γίνουν ανεξέλεγκτες και ενέχουν τον κίνδυνο να αποσταθεροποιηθεί ολόκληρη η περιοχή, οι προοπτικές για να καταστεί η Ελλάδα ενεργειακά αυτόνομη και εξαγωγέας ενέργειας είναι καλύτερες από ποτέ. Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει αντιληφθεί το μέγεθος της ευκαιρίας που παρουσιάζεται ή να έχει λάβει σχετικές οδηγίες από εξωτερικά κέντρα, διότι δείχνει να έχει εγκαταλείψει, εν μέρει τουλάχιστον, την ιδεοληπτική εμμονή της με τις ανανεώσιμές πηγές ενέργειας. Πραγματοποιεί έρευνες στον θαλάσσιο χώρο της και έχει δηλώσει την πρόθεσή της να καθορίσει ΑΟΖ με την Λιβύη. Παράλληλα, γίνονται ακόμη συνομιλίες για την πραγματοποίηση του αγωγού «EastMed», που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Ισραήλ στην Ευρώπη διαμέσου της Κύπρου και της Ελλάδας.
Οι προοπτικές μοιάζουν ωφέλιμες όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τρίτες χώρες και μεγάλες εταιρείες. Συνήθως, έτσι προχωρούν τα μεγαλεπήβολα σχέδια και μεγάλα έργα, όταν έχουν όλοι να κερδίσουν από την πραγματοποίησή τους. Για την Ελλάδα, το στοίχημα είναι μεγάλο. Το πλεονέκτημα της ενεργειακής αυτονομίας και των τεραστίων εισοδημάτων που θα εξασφάλιζε η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της μπορεί να αλλάξουν την ιστορία της χώρας.
Με την σημαντική αυτή πηγή χρημάτων, η Ελλάδα θα μπορέσει να ξεφύγει από τον κλοιό της λιτότητας, που διαβρώνει επικίνδυνα τις υποδομές της χώρας. Θα δύναται να πραγματοποιεί επενδύσεις σε ζωτικούς τομείς, να δώσει κίνητρο για τον επαναπατρισμό των πολιτών της που οδηγήθηκαν στην ξενιτειά και να αμύνεται αποτελεσματικά έναντι εξωτερικών και εσωτερικών απειλών. Η γεωστρατηγική αξία της χώρας θα αυξηθεί κατακόρυφα, καθώς θα αποτελεί ενεργειακό κόμβο και κρίσιμο κομμάτι της σταθερότητας στην περιοχή.
Η αξιοποίηση της ιστορικής ευκαιρίας και το εμπόδιο της Τουρκίας
Η Τουρκία αντιλαμβάνεται το μέγεθος του διακυβεύματος ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Γι’ αυτό και θα χρησιμοποιήσει κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να εμποδίσει την Ελλάδα από την επίτευξη του στόχου της, ειδικά αν δει ότι δεν μπορεί να υφαρπάξει την μερίδα του λέοντος. Εκτός από την παραδοσιακή τουρκική επιθετικότητα εις βάρος της Ελλάδος, η Άγκυρα βασίζεται στην σύγχρονη ιστορία, η οποία έχει δικαιώσει τις επιλογές της τα τελευταία 100 χρόνια, εν πολλοίς, εξαιτίας της αβελτηρίας των Ελλήνων πολιτικών. Λάθος επιλογές και εσωτερικές διχόνοιες οδήγησαν την Ελλάδα σε οδυνηρές ήττες και ταπεινωτικές αναδιπλώσεις. Παράλληλα, η Ελλάδα εγκαταλείφθηκε από τους συμμάχους της σε αρκετές περιπτώσεις, ακριβώς επειδή από κάποια στιγμή και μετά, τα συμφέροντα της Αθήνας δεν ταυτιζόταν με τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων και οι διεθνείς σχέσεις βασίζονται κυρίως στο ωφελιμισμό και την κυνικότητα.
Η ιστορία μοιάζει να προσφέρει στην Αθήνα μια ευκαιρία να διορθώσει τα ημαρτημένα του παρελθόντος. Να αδράξει την τύχη της, 100 χρόνια μετά από τότε που την κλώτσησε, αυτοκτονικά. Θα μπορέσουν άραγε οι σημερινοί κομματάρχες να δουν την μεγαλύτερη εικόνα και να μην θυσιάσουν το μέλλον του έθνους χάριν βραχυπρόθεσμων κερδών, που ενέχουν, όμως, τον κίνδυνο να οδηγήσουν στην κατάργησή των ίδιων; Θα μπορέσει ο λαός να διακρίνει το συμφέρον του και να μην πέσει θύμα ασυνειδήτων δημαγωγών; Θα πρυτανεύσει η στρατηγική σκέψη ή θα επικρατήσει η ρηχή οπαδική ιδεοληψία;
Μένει να αποδειχθεί αν το σημερινό ελληνικό έθνος διατηρεί την μοναδική ικανότητα των προγόνων του να επιβιώνει και να αξιοποιεί τις ευκαιρίες που του προσφέρονται δημιουργικά, όπως έκανε επί τόσους αιώνες στο μακρόσυρτο διάβα του. Οι γαμψόνυχοι Τούρκοι σίγουρα ποντάρουν ότι θα κλέψουν για άλλη μια φορά την τύχη μέσα από τα χέρια των Ελλήνων, όπως συνηθίζουν. Μένει να τους διαψεύσει ο Ελληνισμός. Το στοίχημα είναι τεράστιο και αφορά στην συσχέτιση δυνάμεων μέσα στον 21ο αιώνα, ίσως στην ίδια την επιβίωση της Ελλάδας.
