Ο οικονομικός πλούτος εξαργυρώνει ψευδώς και αυθαίρετα την αξία που αντιστοιχίζεται σε υλικά και σε κατοχές. Δεν μπορεί να σχετιστεί με πρόσωπα που απαρτίζονται από σώμα, πνεύμα και νοητική λειτουργία. Το κόστος δεν είναι αξία. Είναι το ακριβές λογιστικό αντίτιμο για την κτήση ενός προϊόντος ή υπηρεσίας. Η αξία μπορεί να καθορίσει το κόστος κατά κανόνα με βάση τα προσωπικά ήθη του υποκειμένου.
Η πολιτισμική μας επιμονή για μονοσήμαντη απόδοση και ερμηνεία της καθημερινής πραγματικότητας με μαθηματικούς και αριθμητικούς προσδιορισμούς οδηγεί στην έκπτωση των ποιοτικών αξιών σε ποσότητες. Η κοινωνία της κατανάλωσης σε όρους χρήματος αναπτύσσει ένα αέανο κυνήγι επίκτητων αναγκών, σαν να πρόκειται για συλλογή γραμματοσήμων.
Χρήμα λογίζεται το υλικό μέσο που αποτυπώνει την σχετική αξία προϊόντων και υπηρεσιών μεταξύ τους και μ’ αυτό. Ρυθμιστικό παράγοντας της αποτίμησης, οι ηθικές αξίες που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία. Μιλώντας για κοινωνίες που έχουν το περιθώριο να είναι ευαίσθητες προς την τέχνη, την αισθητική και την επιστήμη, αξία έχει ένα βιβλίο ή ένα έργο τέχνης. Σε αντίθετη περίπτωση, σε κοινωνίες ή σύνολα που στερούνται βασικών βιοποριστικών αγαθών, οτιδήποτε πάγιο για την επιβίωση μπορεί να αποκτήσει τεράστια αξία και συνάμα ένα βιβλίο ή ένα έργο τέχνης να είναι παντελώς άχρηστo. Οποιαδήποτε συνάφεια των άλλων αντικειμένων με την ζωή αποτελεί αντικείμενο χλευασμού και δείκτη δύστροπης πολυτέλειας.
Originally posted 2018-01-06 17:35:12.
