Όταν μια ομάδα ανθρώπων παρακάμψει τις δημοκρατικές διαδικασίες για να επιβάλλει τον έλεγχο της επί μιας ολόκληρης πολιτείας την αποκαλούμε χούντα. Διαφέρει, άραγε, εάν η επιβολή αυτή ασκήθηκε με στρατιωτικά μέσα, όπως τεθωρακισμένα άρματα, ή άλλα, λιγότερο «ωμά» αλλά εξίσου επικίνδυνα; Εξάλλου, σε έναν πόλεμο δεν χρησιμοποιούνται μόνο σφαίρες και πύραυλοι. Οι μέθοδοι της οικονομικής ασφυξίας, της προπαγάνδας και της κατατρομοκράτησης επιστρατεύονται εξίσου και εσχάτως, έχει αποδειχθεί ότι είναι εφάμιλλοι, εάν όχι αποτελεσματικότεροι από κοστοβόρες πολεμικές επιχειρήσεις.
Έπειτα, σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, αυτοί που καταλύουν το σύνταγμα και σφετερίζονται την εξουσία είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι. Όταν ένα πραξικόπημα συντελείται από εξωθεσμικούς παράγοντες, τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, σε ολόκληρο τον πλανήτη, οι άνθρωποι έχουν δει τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους να περιστέλλονται με απίστευτη ευκολία. Σε πολιτεύματα όπου λειτουργούσαν κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι απλά παρακάμφθησαν από την εκτελεστική εξουσία, η οποία, επικαλούμενη την υποτιθέμενη έκτακτη ανάγκη, διοικεί με διατάγματα. Ο κίνδυνος σε τέτοιες περιπτώσεις παραμένει πάντα ότι τα «προσωρινά» μέτρα μπορεί εύκολα και ανεπαίσθητα να καταστούν μόνιμα.
Η Ελλάδα ήδη βίωσε αυτή την επικίνδυνη πολιτειακή μετάλλαξη στα χρόνια των μνημονίων. Τώρα βλέπουμε να εφαρμόζεται σε ευρύτερη, παγκόσμια κλίμακα. Στην Αμερική, οι 50 κυβερνήτες των πολιτειών προσχώρησαν στην λογική του «αποφασίζομεν και διατάζομεν» από την αρχή της πανδημίας, βάζοντας το σύνολο των πολιτών «στον γύψο».
Αναβρασμός στις ΗΠΑ, εμπαιγμός στην Ελλάδα
Σε κάποιες πολιτείες, όπως το Μίσιγκαν, η εκτελεστική εξουσία (κυβερνήτης) διαφώνησε με την απόφαση του κοινοβουλίου για λήξη των προσωρινών μέτρων εγκλεισμού, και τα επέκτεινε μονομερώς. Τον τελικό λόγο θα έχουν τώρα τα δικαστήρια, με κίνδυνο να δημιουργηθούν επικίνδυνα προηγούμενα για τις ελευθερίες των πολιτών.
Αλλού, όπως στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια, οι πολίτες αντιδρούν στις αποφάσεις του κυβερνήτη τους για επέκταση των περιοριστικών μέτρων και συγκεντρώνονται μαζικά σε παραλίες και πάρκα. Παραδοσιακά, η επιστημονική και εμπειρική γνώση συνέκλιναν στην άποψη ότι γριπώδεις λοιμώξεις μεταδίδονται κυρίως σε εσωτερικούς χώρους και δεν ευδοκιμούν στον ήλιο και τον καθαρό αέρα. Πέρα από αναξιόπιστα μοντέλα και αμφίβολες εικασίες, οι κυβερνήτες έχουν να αντιτάξουν αδιάσειστα στοιχεία που να δικαιολογούν τις αποφάσεις τους;
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, με το φιάσκο της κινούμενης συναυλίας Πρωτοψάλτη να αποτελεί αλάτι στις πληγές των πιστών που επιθυμούσαν την περιφορά του επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή και τον υπαίθριο εορτασμό της Ανάστασης στους αυλόγυρους των Εκκλησιών. Η μεν εργατική Πρωτομαγιά τιμήθηκε από τα συνδικαλιστικά όργανα και τους βαρόνους της Βουλής ανεμπόδιστα, αλλά ο απλός, ανυπεράσπιστος πολίτης αποτελούσε κινητό στόχο για της ομάδες κρούσης του υφυπουργού κ. Χαρδαλιά όταν «έπεφτε σύρμα» για αυτονόητη άσκηση των συνταγματικών τους ελευθεριών.
Ποιοί κρύβονται πίσω από τα αναξιόπιστα μοντέλα τρόμου;
Οι μέχρι τώρα αποφάσεις για το κλείσιμο της παγκόσμιας οικονομίας και οι ανυπολόγιστες συνέπειες που θα προέλθουν από τα μέτρα αυτά ελήφθησαν βάσει στοιχείων και μοντέλων που αποδείχθησαν όχι μόνον ανακριβείς, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις τελείως εξωπραγματικοί. Το διαβόητο πλέον μοντέλο του Imperial College, που έκανε λόγο για εκατομμύρια θύματα διαψεύστηκε, ανασκευάστηκε (για να διαψευστεί και πάλι στην συνέχεια), ενώ οι επιστημονικά υπεύθυνοι δεν αναγκάστηκαν καν να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη για την ανυπολόγιστη ζημιά που προκάλεσαν.
Παρόμοιες περιπτώσεις υπήρξαν και με άλλα, αμφιβόλου ποιότητας, μοντέλα, οι χρηματοδότες των οποίων ενίοτε εμπλέκονται άμεσα στην διαμόρφωση της παγκόσμιας ατζέντας υγείας (π.χ. γνωστός διοπτροφόρος εμβολιολάγνος δισεκατομμυριούχος). Και ενώ ακόμη δεν έγινε η εκκίνηση της παγκόσμιας οικονομίας, ακούμε για τα επερχόμενα δεύτερα και τρίτα κύματα του ιού που θα μας απειλούν την ζωή… ώσπου να βρεθεί το πολυπόθητο εμβόλιο.
Ο επικεφαλής όλης αυτής της εκστρατείας τρόμου μοιάζει να είναι ο λαλίστατος κ. Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος προβάλλεται από το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ και ξεκόβει την επιστροφή στην καθημερινότητα εάν δεν… γεννηθεί το θέλημά του.
Η εκχώρηση της εξουσίας σε εξωθεσμικούς παράγοντες είναι επικίνδυνο
Και ενώ απολαμβάνει μια σκανδαλωδώς προνομιακή μεταχείριση από τα ΜΜΕ, προφανώς ελέω δισεκατομμυρίων, αυτό που δεν ερωτούν οι «έγκριτοι» δημοσιογράφοι τον αυτοαποκαλούμενο ειδήμονα είναι με ποιο δικαίωμα και με ποιες γνώσεις προβαίνει σε τέτοιες εξωθεσμικές παρεμβάσεις;
Εκλεγμένος από τον λαό δεν είναι, ούτε διαθέτει κάποια εξειδίκευση στο θέμα της δημόσιας υγείας που να τον καθιστά αυθεντία.
Παρόλα αυτά, με τις χρηματοδοτήσεις του (γράφε επενδύσεις) σε διεθνείς και κρατικούς οργανισμούς δημόσιας υγείας, έχει αποκτήσει μια πρωτοφανής εξουσία στον ευαίσθητο αυτό τομέα, η οποία όχι μόνο δεν του αναλογεί, αλλά και δεν είναι ικανός να ασκήσει ελλείψει ιατρικών γνώσεων και εμπειρίας.
Και εδώ φτάνουμε στις αμείλικτες ερωτήσεις που δεν τίθενται από τους τηλεδικαστές και προαγωγούς της τρομοκρατίας, οι οποίοι προπαγαναδίζουν αντί να δημοσιογραφούν.
Αμείλικτα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν
Υπάρχει οικονομική σχέση μεταξύ του κ. Γκέιτς και των επικεφαλής λοιμωξιολόγων μεγάλων κρατών, όπως των ΗΠΑ; Αν ναι, μήπως δημιουργεί ένα ασυμβίβαστο για τους λοιμωξιολόγους που συμβάλλουν καθοριστικά στην διαμόρφωση της εθνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση της πανδημίας;
Η ίδια ερώτηση πρέπει να τεθεί και για τις φαρμακευτικές εταιρίες και τις σχέσεις τους με τους επικεφαλής λοιμωξιολόγους. Για παράδειγμα, για ποιόν λόγο ο Αμερικανός επικεφαλής κ. Φάουτσι έσπευσε να διαφημίσει το φάρμακο ρεμδσεβίρη τόσο διθυραμβικά, επικαλούμενος κρατική μελέτη των ΗΠΑ, όταν παρόμοια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό «The Lancet» αναφερόταν σε έλλειψη βελτίωσης της κλινικής εικόνας σε ασθενείς που έλαβαν το φάρμακο. Η σκληρή στάση του απέναντι στο φθηνό φάρμακο της υδροξυχλωροκίνης, σε πείσμα όσων αναφέρουν μάχιμοι γιατροί που θεράπευσαν εκατοντάδες ασθενείς με αυτό το φάρμακο, αποφεύγοντας μάλιστα την εισαγωγή τους σε νοσοκομεία, δεν δικαιολογεί την αισιοδοξία του για την ακριβή ρεμδεσεβίρη, που χορηγείται μόνο με ορό σε νοσοκομείο (αφού δηλαδή η κατάσταση των ασθενών έχει ήδη βαρύνει).
Για λόγους διαφάνειας, απαντήσεις δεν οφείλει και ο ημέτερος κ. Τσιόδρας για τον ρόλο που διεδραμάτισε στην παραγγελία των εμβολίων για την πανδημία H1N1, που τόσο επικρίθηκε εκ των υστέρων;
Ποιες έρευνες και ποια δεδομένα επιβάλλουν την χρήση μάσκας (και μάλιστα μη ειδικής) και την κοινωνική αποστασιοποίηση από το σύνολο του πληθυσμού; Έχουν ελεγχθεί αυτές οι πρακτικές επιστημονικά ή εφαρμόζονται «στα κουτουρού»; Για ποιο λόγο άλλαξαν απόψεις για την δημόσια χρήση μάσκας από υγιή άτομα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα οι αρμόδιες αρχές στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ και αλλού;
Η πραγματικά αναγκαία καταγραφή επαφών και ο εισαγγελέας
Μήπως τελικά αντί για την καταγραφή των επαφών των πολιτών που είναι θετικοί στον κορωνοϊό (που τελικά αποδεικνύονται πολύ περισσότεροι απ’ όσο νομίζαμε, με το ποσοστό να ξεπερνά το 1/3 του πληθυσμού σε κάποιες χώρες), θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να γινόταν η καταγραφή των επαφών όλων εκείνων που είναι υπεύθυνοι για την διαμόρφωση των πολιτικών της δημόσιας υγείας και αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς; Έτσι, για να γνωρίζουμε με ποιους συναλλάσσονται και από ποιους εξαρτώνται.
Ο βασικός κανόνας στην δημοσιογραφία, όταν υπηρετεί την κοινωνία και ελέγχει τους θεσμούς, αντί να καθίσταται μεγάφωνο και στρατηγικό όπλο εξωθεσμικών που απειλούν το πολίτευμα, είναι να ακολουθεί που οδηγεί το χρήμα και να ερευνά τους εμπλεκόμενους.
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι φανερό ποιοι διαθέτουν χρήματα για να επιβάλλουν τις πολιτικές που θέλουν και ποιοι πρόκειται να κερδίσουν αμύθητα ποσά από την εφαρμογή των πολιτικών αυτών. Για να αντιμετωπιστούν, πρέπει να εξουδετερωθούν οι θεσμικοί διαμεσολαβητές τους και τα γιουσουφάκια τους στα συστημικά ΜΜΕ.
Ζητείται εισαγγελέας.
Originally posted 2020-05-04 16:26:48.
