Δεν ήταν λίγες οι εκλογικές αναμετρήσεις, στις οποίες αρκετά μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού βρέθηκε να “ψηφίζει” από τον καναπέ του σπιτιού του ή από τις παραλίες.
Το παραπάνω αποτελεί, σαφώς, εικόνα της παρακμάζουσας πολιτικής ζωής του τόπου. Το γεγονός πως η εκλογή του κοινοβουλίου προήλθε από τη συμμετοχή χαμηλού ποσοστού ψηφοφόρων, σημαίνει ότι ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στο πολιτικό σύστημα της χώρας, πράγμα που οδήγησε στο φαινόμενο της αδιαφορίας τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Ποιο είναι το σωστό; Ψήφος ή αποχή;
Το ερώτημα, απαντάται με σχετική ευκολία μέσα στο δικό μου μυαλό.
Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που απαιτεί τη συμμετοχή της πλειοψήφιας. Φοβάμαι, λοιπόν, πως σε εκλογικά αποτελέσματα που η συμμετοχή του κόσμου είναι χαμηλή, πρέπει να μιλάμε για μια μορφή ολιγαρχίας.
Δε διαφωνώ ότι η απογοήτευση στο πρόσωπο των πολιτικών της χώρας, είναι τεράστια, αλλά επιμένω με σθένος πως όσο περισσότερα κόμματα εισέρχονται στη Βουλή, τόσο και θα δυσχεραίνονται οι πρακτικές των μεγάλων κομμάτων.
Το πολιτικό κεφάλαιο φθίνει ολοένα και περισσότερο και εδώ που φτάσαμε, αξίζει να δοκιμάσουμε νέους ανθρώπους και νέες ιδέες – τι άλλο έχουμε να χάσουμε;
Όπως και να το δούμε, η αδιαφορία εξ ορισμού είναι λέξη καταδικαστική σε κάθε της μορφή.
Είναι καιρός, πιστεύω, για έναν λιγάκι πιο ουσιαστικό εσωτερικό προβληματισμό ως προς την ευθύνη του καθενός απέναντι στον εαυτό του και έπειτα απέναντι στην κοινωνία.
Τα σημεία των καιρών, απαιτούν ορθή σκέψη κι εγώ προσπαθώ να τα “ερμηνεύω” σωστά…
Εσείς;
Originally posted 2019-02-08 11:19:10.
