“Θέλετε και μετρό στο χωριό σας; Άντε περπατήστε λίγο, να κάψετε τις μπουγάτσες που τρώτε”.
Αυτή είναι, με μια δόση ειρωνικής υπερβολής, η στάση του ελληνικού κράτους απέναντι στο αίτημα των Θεσσαλονικέων για ένα αξιοπρεπές και σύγχρονο μέσο μαζικής μεταφοράς σταθερής τροχιάς που θα ανακουφίσει το κυκλοφοριακό χάος τής Θεσσαλονίκης και τα νεύρα των κατοίκων της.
Στον χάρτη τής εικόνας βλέπουμε όλες τις πόλεις της Ευρώπης, από τον Ατλαντικό Ωκεανό ως τα Ουράλια και από τη Μεσόγειο Θάλασσα ως τον Αρκτικό Ωκεανό, που διαθέτουν σήμερα ένα ΜΜΜ σταθερής τροχιάς (υπόγειο, υπέργειο, προαστιακό σιδηρόδρομο ή τραμ). Θα παρατηρήσετε πως σε ολόκληρη την ήπειρο, σε κράτη πλούσια και σε κράτη φτωχά, σε κράτη ανέκαθεν καπιταλιστικά αλλά και σε κράτη πρώην κομμουνιστικά, δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ του μεγέθους της Θεσσαλονίκης χωρίς κάποιο ΜΜΜ σταθερής τροχιάς. Στη Θεσσαλονίκη μείναμε με τα επισήμως 600 λεωφορεία τού ΟΑΣΘ που στην πραγματικότητα είναι 200, συνεπικουρούμενα από άλλα 100-150 λεωφορεία που εξασφαλίστηκαν από τα ΚΤΕΛ, ή διασώθηκαν από τις μάντρες σκραπ της Λειψίας.
Ακόμη κι αν το Μετρό της Θεσσαλονίκης λειτουργήσει μέσα στο 2024 (πράγμα όχι απολύτως βέβαιο), ας θυμόμαστε όλοι μας αυτόν τον χάρτη για να ξέρουμε πως κανείς δεν μας έκανε καμία χάρη, και πως δεν χρωστάμε ευγνωμοσύνη σε κανέναν χαρτογιακά για ένα έργο που θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί δεκαετίες πριν.
