Κάθε φορά που κάνει δήλωση ή κήρυγμα ο Μητροπολίτης της Θεσσαλονίκης κύριος Άνθιμος, πλήθος δημοσιεύσεων στον ηλεκτρονικό τύπο κατακλύζουν το διαδίκτυο. Κατά κανόνα αρνητικά και χαρακτηριστικώς χυδαία. Μια πολύχρωμη συμμαχία περιθωριακών παραγόντων έχει στοχοποιήσει τον δημοφιλή και αγαπητό ιεράρχη, διαστρεβλώνοντας τις απόψεις του και εμφανίζοντάς τον ως άγγελο του απόλυτου κακού.
Ελάχιστοι από αυτούς εδρεύουν στην Θεσσαλονίκη ή έχουν πραγματική εικόνα των θεμάτων ή περιστατικών περί ων ο λόγος, αλλά η κοπτοραπτική με βίντεο και χαρακτηρισμούς είναι μια εύκολη υπόθεση στην εποχή του internet και του facebook.
O συντονισμός και η μονότροπη προσήλωσή τους σε μια ατζέντα που δεν υφίσταται τους προδίδει: ιστότοποι με κομματική προέλευση από την περιθωριακή Αριστερά, το δίχτυ των sites που διαχειρίζονται ισχυρές, επίμονες και επιθετικές αιρέσεις του χριστιανισμού ή επιχειρηματικές οργανώσεις με θρησκευτικό επίχρισμα, καθώς και ζηλωτές που επικαλούνται πως εκπροσωπούν ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά των λεσβιών, των ομοφυλοφίλων, των αμφιφυλοφίλων και των τρανσέξουαλ.
Αυτοί και ορισμένοι άλλοι που απλώς εκπροσωπούν συμφέροντα εκτός Ελλάδος διαδηλώνουν την πίστη τους στον ανθρωπισμό και κατακεραυνώνουν ως ακραίες, σωβινιστικές, απάνθρωπες, εξουσιαστικές και οπισθοδρομικές τις δηλώσεις του Μητροπολίτη της Θεσσαλονίκης.
Η απαξιωτική τύχη του πάλαι ποτέ δημοφιλέστατου Δημάρχου της Θεσσαλονίκης κυρίου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου πλήγωσε βαθιά πολύ κόσμο και πάγωσε από αμηχανία πλήθος πολιτών. Δεν μπόρεσαν να συμβιβαστούν με την ιδέα και ακόμα δεν έχουν πεισθεί πως ο άνθρωπος που πραγματικά αναδημιούργησε την ωραία μεγαλούπολη, διεκδικώντας από την απόλυτα εχθρική κυβέρνηση του αιώνιου τότε ΠΑΣΟΚ τα δίκαιά της, ήταν καταχραστής με την βούλα της Δικαιοσύνης.
Αν έχουμε πόλη με σύγχρονο πρόσωπο, το οφείλουμε στον κύριο Παπαγεωργόπουλο και στον εξαιρετικά ενεργητικό του διοικητικό βίο. Και όλοι γνωρίζουν πως αν η Θεσσαλονίκη έμεινε πίσω από εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκεται, είναι επειδή το ΠΑΣΟΚ σύσσωμο και αγριεμένο την εξόρισε από την φρενίτιδα των δημοσίων επενδύσεων που έκανε στην Αθήνα, σε εκείνο το αξέχαστο πάρτι την δεκαετία του 1990 και του 2000 που θα το πληρώσουμε με τόκο.
Η ντροπή, η θλίψη και η αμηχανία του κόσμου είναι μάλλον καλά σημάδια, γιατί προδίδουν μια χαρακτηριστικά καλόπιστη και αγαθή αντίληψη για τα δημόσια πράγματα, που δεν θυμίζει την παγιωμένα δηλητηριώδη δημόσια αισθητική των κατοίκων της μεγαλούπολης Αθήνας. Όμως εξαιτίας της, αφήνονται να αλωνίζουν διεκδικητές της Θεσσαλονίκης και κομπογιανίτες με αλλότρια συμφέροντα. Ο παραδοσιακός πυρήνας της δημόσιας κοινωνίας της Θεσσαλονίκης είναι ευρύς και βαθύς, όμως είναι δυσκίνητος και δεν μετέρχεται των σύγχρονων εργαλείων επικοινωνίας στα οποία επένδυσαν όσοι φιλοδοξούν να ηγεμονεύσουν στην πόλη.
Συστημικές εφημερίδες της Αθήνας, πρεσβείες ξένων κρατών, μη κυβερνητικές οργανώσεις με περιθωριακές και εξαιρετικά επιθετικές ατζέντες, που χρηματοδοτούνται από αμφισβητούμενους μεγιστάνες ή παράκεντρα εξουσίας και περιθωρικά πληρωμένα πιστόλια του κομματικού τύπου συνασπίστηκαν για να κερδίσουν την σημαντική πόλη.
Απέναντί τους βρίσκεται μια παραδοσιοκρατική, ήσυχη κοινωνία, χωρίς δηλητηριώδεις διαιρέσεις, απέχθεια για τον δημόσιο χώρο ή εχθρότητα για τους νέους και τους ανήμπορους: η τωρινή μας Θεσσαλονίκη, που γλύτωσε από την ελλαδική αστική φόρμα της πόλης-βόθρου και την οποία αγαπούν οι πολίτες και οι επισκέπτες της.
Στη Θεσσαλονίκη, οι παππούδες δεν πεθαίνουν σα σκυλιά και οι νέοι δεν φτύνουν εκεί που κάθονται: περπατούν στην παραλία χέρι-χέρι, κάνουν τις βόλτες τους με το ποδήλατο, φιλιούνται, ζωγραφίζουν, διαβάζουν, αθλούνται, βοηθιούνται, γεμίζουν τις εκκλησίες και ακόμα περιμένουν πότε θα εκδιωχθούν οι εγκληματικές οργανώσεις των κομμάτων για να μπουν και στον μαύρο χώρο του Πανεπιστημίου που στέκει περιφραγμένος για να μην ενοχλούνται τα φρικιά.
Η Θεσσαλονίκη, μαζί με την Ρώμη και πριν από αυτήν, είναι η αρχαιότερη μεγαλούπολη της Ευρώπης με συνεχή κατοίκηση και σταθερά επιφανή αστικό βίο. Σήμερα είναι η ελλαδική πόλη που θυμίζει στην λασπωμένη Ελλάδα τον ευρωπαϊκό της συντελεστή. Είναι η πόλη των νέων και της καλής ζωής. Η πόλη του πνεύματος και της ωραίας καθημερινότητας. Μια πόλη ανέκαθεν ανοικτή στον κόσμο και μάνα για κάθε κατατρεγμένο. Εδώ έχει παρέες και φτιάχνονται επιχειρηματικά θαύματα που ανοίγουν τα φτερά τους για τον κόσμο. Αν η Θεσσαλονίκη είναι έμβλημα, αυτό το οφείλει στο ότι λειτουργούν τα αλεξανδρινά της θεμέλια: η “αγορά” και το “θέατρο” – ο δημόσιος τρόπος ζωής και η πνευματική εσώτητα.
Τελευταία, μαζί με την πτοημένη Ελλάδα, ζάρωσε και η Θεσσαλονίκη των ανθρώπων. Σκοτεινοί τύποι και φάμπρικες με τα δικά τους συμφέροντα θέλουν να την παρουσιάζουν οπισθοδρομική και παρακατιανή. Οι στοχεύσεις τους δεν εστιάζουν στο πανελλήνιο, αλλά στο να εξανδραποδίσουν τις φωνές αντίστασης απέναντι στην άλωση της ωραίας πόλης από ένα σύστημα εξουσίας που προάγει την διαίρεση και τον φρικώδη δημόσιο συντελεστή. Πίσω τους βρίσκονται μεγάλα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Αλλά χωρίς τις ψήφους του κόσμου και την εκλογική του απάθεια, δύσκολα θα επιβληθούν – γιατί οραματίζονται την Θεσσαλονίκη-φρικιό.
Originally posted 2017-12-15 09:57:09.
