Ο στρατάρχης Έριχ φον Μανστάιν υπήρξε ένας από τους πιο εξέχοντες ηγήτορες του στρατού ξηράς της Γερμανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Φανατικός οπαδός του πολέμου ελιγμών, τον οποίο ανήγαγε σε υψηλή τέχνη, συνδύαζε αρμονικά επιχειρησιακή ιδιοφυία, εξαιρετική τακτική αντίληψη και αξιοθαύμαστη αναλυτική ικανότητα.
Σχεδίασε ή διεξήγαγε μερικές από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις του πολέμου, συμβάλλοντας σημαντικά στην πολεμική προσπάθεια της ναζιστικής Γερμανίας.
Αφού κατάφερε μέσω των υψηλών διασυνδέσεων της οικογένειάς του, να αποσιωπηθεί το θέμα της κατά το ήμισυ εβραϊκής καταγωγής του (η μητέρα του ήταν εβραία) και να περισώσει την καριέρα του στο στράτευμα, διορίζεται το 1935 επικεφαλής κλάδου στο Γενικό Επιτελείο Στρατού και αναδιοργανώνει εκ βάθρων την επιχειρησιακή δομή του ναζιστικού στρατεύματος.
Το 1938 ξεσπά η κρίση – σκάνδαλο στα ανώτατα στρατιωτικά κλιμάκια, δημιουργημένη από τον Χίτλερ, με στόχο να απαλλαγεί από τους αξιωματικούς, που στελέχωναν τα ανώτατα κλιμάκια της Βέρμαχτ.
Ο Μάνσταϊν ελπίζει ότι θα γίνει Αρχηγός του Επιτελείου, ωστόσο ο Χίτλερ τον απογοητεύει, θεωρώντας τον “μη συνεργάσιμο” και στέλνοντάς τον Διοικητή της 18ης Μεραρχίας Πεζικού στη Σιλεσία, προάγοντάς τον ταυτόχρονα σε Αντιστράτηγο.
Στις εναρκτήριες πολεμικές συγκρούσεις (Πολωνία-Γαλλία), του Β’ Παγκοσμίου, ο αντιστράτηγος Μάνσταϊν αποκτά φήμη για τον αρμονικό συντονισμό χερσαίων και εναέριων μέσων.
Ιδιαίτερα στη Γαλλία, οι ελιγμοί του για την πλευροκόπηση των Γραμμών Μαζινό και η επίθεση μέσω Αρδεννών, έδωσαν την εύκολη νίκη στη ναζιστική Γερμανία, προσυπογράφοντας την πτώση της Γαλλίας σε χρόνο-ρεκόρ.
Μετά τη συνθηκολόγηση του Παρισιού, ο Μάνσταϊν προάγεται σε στρατάρχη και στις 19 Ιουνίου 1940 παρασημοφορείται για άλλη μια φορά.
Ο Χίτλερ του αναγνώρισε ότι η Γαλλία έπεσε με το «Σχέδιο Μάνσταϊν», το οποίο σκάρωσε ο δαιμόνιος στρατηγός, στο περιθώριο του επίσημου σχεδιασμού.
Έλαβε μέρος και στην επιχείρηση «Μπαρμαρόσα» εναντίον των Σοβιετικών.
Αργότερα (21/11/42) του δίδεται η εντολή να να οργανώσει επιχείρηση, για να απελευθερώσει την παγιδευμένη μέσα στο Στάλινγκραντ, 6η Στρατιά του Στρατηγού Φρίντριχ Πάουλους.
Οι διαφωνίες Μάνσταϊν – Χίτλερ όμως συνεχίζονται.
Ο Μάνσταϊν δεν αντέχει και συνιστά δημόσια στον Χίτλερ να ασχοληθεί με τις πολιτικές διαστάσεις του πολέμου και να αφήσει τη στρατηγική στους επαγγελματίες. Ο Χίτλερ, φυσικά, αρνείται πεισματωδώς, τον ανακαλεί και τον αντικαθιστά με τον Βάλτερ Μόντελ.
Ο Μάνσταϊν επιστρέφει στο Βερολίνο όπου αποσύρεται επίσημα.
Στις 23 Αυγούστου 1945 παραδόθηκε επισήμως στο Βρετανό Στρατάρχη Μοντγκόμερυ.
Στη Δίκη της Νυρεμβέργης ο Μάνσταϊν κλήθηκε για να καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης. Στη συνέχεια κρατήθηκε ως αιχμάλωτος πολέμου από τους Βρετανούς.
Οι Σοβιετικοί πίεζαν τους Βρετανούς να τον εκδώσουν για να δικαστεί στην ΕΣΣΔ.
Αντ’ αυτού, υποκύπτοντας μερικά στις σοβιετικές πιέσεις, οι Βρετανοί αποφάσισαν να τον δικάσουν οι ίδιοι, σε ειδικό Στρατοδικείο, που συγκροτήθηκε στο Αμβούργο, τον Αύγουστο του 1949.
Ορισμένοι Βρετανοί, τόσο επειδή εκτιμούσαν τις στρατιωτικές ικανότητες του Γερμανού Στρατάρχη, όσο και λόγω του αναπτυσσόμενου ψυχροπολεμικού κλίματος, εκφράστηκαν με έντονη συμπάθεια προς το πρόσωπό του.
Ο Στρατάρχης Μοντγκόμερυ και ο Σερ Μπέιζιλ Χαρτ, μεταξύ άλλων, έφθασαν στο σημείο να συμβάλουν οικονομικά προκειμένου να εξασφαλίσουν στον Μάνσταϊν ένα καλό συνήγορο υπεράσπισης.
Ο Τσώρτσιλ, επίσης, εκφράστηκε υπέρ του Μάνσταϊν.
Στο δικαστήριο ο Μάνσταϊν εκπροσωπήθηκε από το διακεκριμένο δικηγόρο Πέιτζετ.
Η υπερασπιστική γραμμή του Πέιτζετ, τον απάλλαξε από τις περισσότερες από τις δεκαεπτά συνολικά κατηγορίες για τις οποίες διωκόταν.
Ωστόσο, το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για δύο αδικήματα και υπόλογο για επτά άλλα, κυρίως επειδή υιοθέτησε την τακτική της “καμένης γης” και επειδή απέτυχε να προστατεύσει τον άμαχο πληθυσμό.
Η αρχική καταδικαστική απόφαση, προέβλεπε 18 ετών φυλάκιση.
Οι υποστηρικτές του Μάνσταϊν, όμως, ξεσήκωσαν τόσο μεγάλο θόρυβο, που η ποινή μειώθηκε στα 12 έτη.
Ο Μάνσταϊν αποφυλακίστηκε 4 χρόνια μετά (1953) για λόγους υγείας.
Νέα όμως μεγαλεία περίμεναν τον στρατάρχη του Χίτλερ, παρόλο που είχε τόσο μεγάλα προβλήματα υγείας, ώστε να αποφυλακιστεί.
Ο Μάνσταϊν, μετά την αποφυλάκισή του, κλήθηκε από τον τότε Δυτικογερμανό Καγκελάριο Αντενάουερ και τοποθετήθηκε ως Σύμβουλος Εθνικής Άμυνας και πρόεδρος μιας υποεπιτροπής συμβουλευτικής προς το Κοινοβούλιο σχετικά με την οργάνωση της Μπούντεσβερ (ο γερμανικός Στρατός ύστερα από τον Πόλεμο) και της ένταξής της στο ΝΑΤΟ.
Έγραψε τα απομνημονεύματά του, όπου μας μετέφερε την από μακρού παγιωμένη θέση του ότι, αν οι στρατηγοί και όχι ο Χίτλερ, είχαν την απόλυτη ευθύνη διεξαγωγής των επιχειρήσεων και της στρατηγικής τους, ο πόλεμος στο ανατολικό μέτωπο θα είχε κερδηθεί.
Οι ναζιστικές απόψεις δεν αλλάζουν. Ευτυχώς δηλαδή δεν σας άκουσε ο Φύρερ σας, οπότε χάσατε και γλύτωσε η ανθρωπότητα, από τον ναζισμό και την βαρβαρότητα. Μετά από αυτό ο αναγνώστης τι πρέπει να κάνει; Να αγαλλιάζει;
Ο Μάνσταϊν απεβίωσε στις 10 Ιουνίου 1973 στο Μόναχο και ετάφη με πλήρεις στρατιωτικές τιμές. Άψογοι πάντα οι Γερμανοί, τίμησαν το ναζιστικό παρελθόν.
Στον επικήδειό του οι Times έγραψαν: «Η επιρροή του προερχόταν από τη νοητική του ισχύ και το βάθος των γνώσεών του».
Συγχαρητήρια στους «συμμάχους», ξέχασαν τις εκατόμβες των θυμάτων του Β.ΠΠ.
Originally posted 2021-02-01 19:07:41.
