Ο φυσικός εν Ελλάδι κύκλος της εξουσίας του εκάστοτε κόμματος βαίνει προς ολοκλήρωση όταν η πάλαι ποτέ αντιπολίτευση υιοθετήσει, κατά την δική της κυβερνητική θητεία, τις πρακτικές και μεθόδους που κάποτε καταδίκαζε. Η σημερινή κυβέρνηση δείχνει να φτάνει στο τέλος του δικού της κύκλου, έχοντας μεταμορφωθεί πλήρως από κόμμα διαμαρτυρίας το οποίο κόμιζε κάποια αντιπρόταση και δήλωνε έτοιμο να δώσει την μάχη κατά του κατεστημένου στην Ελλάδα και την Ευρώπη, σε κόμμα εξουσίας που απλά επιθυμεί να γίνει το κατεστημένο, και συνεργάζεται αγαστά με στοιχεία του βαθέος κράτους για την διαιώνιση της εξουσίας του.
Για τα ελλαδικά κόμματα, ταυτισμένα στο μυαλό πολλών πολιτών με τις πελατειακές σχέσεις και την διαπλοκή, η πορεία αυτή μοιάζει να είναι νομοτελειακή. Πιθανόν να φταίει και το πολιτικό μας σύστημα, το οποίο δεν φρόντισε να δημιουργήσει τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας του πολιτεύματος και ελέγχου της εξουσίας για να συγκρατούν την ορμητικά φορά του εκάστοτε πρωθυπουργού και των υπουργών του προς την πολιτική τους αυτοακύρωση.
Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και τα «ναι μεν, αλλά» από τους άρχοντες του τόπου δεν αποτελούν κάτι το ασυνήθιστο για την ελληνική κοινωνία. Η ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση, που πρόβαλλε συνεχώς το «αριστερό» πρόσημό της, κατέληξε να εφαρμόζει τις πλέον νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πολιτικές που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορούσαν να είχαν καν προταθεί από κεντρώο ή δεξιό κόμμα.
Πράγματι, οι πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όπου εμφανίζονταν κορυφαία στελέχη να περπατούν στους δρόμους χωρίς να φοβούνται προπηλακισμούς και τα φράγματα στο Σύνταγμα είχαν απομακρυνθεί δημιούργησαν μια θετική εικόνα. Δυστυχώς, η εικόνα αυτή δεν άργησε να ξεθωριάσει, όπως άλλωστε και οι αντιμνημονιακές εξαγγελίες της κυβέρνησης.
Η βίαια διάλυση των συλλαλητηρίων στιγματίζει την κυβέρνηση
Το φετινό πέρασμα του πρωθυπουργού από την ΔΕΘ θα μείνει χαραγμένο στο μυαλό πολλών, όχι τόσο για την παροχολογία και τις υποσχέσεις που μοίρασε, αλλά για τον τρόπο που επέλεξε να καταστείλει το καθόλα νόμιμο συλλαλητήριο δεκάδων χιλιάδων πολιτών κατά του προσύμφωνου των Πρεσπών. Η αστυνομία διατάχθηκε να κάνει ευρεία χρήση δακρυγόνων, μη φειδόμενη των πολλών γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων που βρισκόταν στην πορεία. Χαρακτηριστική θα παραμείνει η φράση εισέτι ατιμώρητου σαδιστή ΜΑΤατζή: «καλά κάνει και σας γ***ει ο Τσίπρας κ***βούλγαροι».
Αντιθέτως, την ώρα που απλοί πολίτες υφίσταντο μια άγρια και απροκάλυπτη επίθεση από δυνάμεις της αστυνομίας, με καταγγελίες ακόμη και για χρήση χημικών που προκαλούσαν αίσθηση εγκαύματος στο δέρμα ώστε να διαλυθεί η πορεία, η πρωθυπουργός διερχόταν την Θεσσαλονίκη υπό την προστασία 5.500 αστυνομικών, πρακτόρων του FBI και της CIA, ελικοπτέρων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και 67 διμοιριών «ελαφρών» και «σκληρών» ΜΑΤ, εν μέσω αυτοκινητοπομπής 11 οχημάτων.
Παρόλο που ο ίδιος και το κόμμα του δεν φημίζονταν στο παρελθόν για τις άριστες σχέσεις τους με την αστυνομία, ειδικά τα ΜΑΤ, δεν δείχνουν να έχουν τον παραμικρό ηθικό δισταγμό να χρησιμοποιούν τις δυνάμεις αυτές όταν εξυπηρετούν τα σχέδιά τους για την διατήρηση της πολυπόθητης εξουσίας. Όταν, πάλι, δεν εξυπηρετείται άμεσα ο σκοπός αυτός, όπως π.χ. στο άβατο των Εξαρχείων ή τα άντρα εγκλήματος στα οποία έχουν μεταμορφωθεί ιστορικές περιοχές της Αθήνας, όπως ο λόφος Φιλοπάππου, τον πρώτο λόγο παίρνει πάλι η ιδεοληψία.
Η πολιτική των δύο μέτρων και σταθμών έχει συνέπειες
Η βίαια διάλυση του συλαλλητηρίου της Θεσσαλονίκης, όπως και προηγουμένων διαδηλώσεων σαν αυτή στο Πισοδέρι, θυμίζουν τα λόγια του Μίκη Θεοδωράκη για τον «αριστερόστροφο φασισμό». Μετά την ριζική μετάλλαξη της οικονομικής πλατφόρμας της, για την οποία είχε άλλωστε εκλεγεί, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εμφανίζεται πρόθυμη να διαρρήξει και τις παραδοσιακές θέσεις του χώρου της όσον αφορά στο δικαίωμα της ειρηνικής διαδήλωσης.
Δυστυχώς, η γλύκα της εξουσίας και η παραίσθηση της παντοδυναμίας που δημιουργεί το πρωθυπουργικοκεντρικό σύστημα της Ελλάδας οδηγούν συχνά τους πολιτικούς να καβαλήσουν το καλάμι και να μην κατανοήσουν την ζημιά που κάνουν στην χώρα πρωτίστως, και δευτερευόντως στα ίδια τα πολιτικά τους συμφέροντα, μέχρι που να είναι πολύ αργά. Με περίσσια αυταρέσκεια και περιτριγυρισμένοι από αυλοκόλακες, καμαρώνουν που «επατάχθη η ανημπόρια του παλαιού κρονόληρου» αλλά αδυνατούν να αντιληφθούν ότι «στη θέση της σηκώθηκε μια για πάντα μια κορυβαντιώσα ομίχλη».
Αν παραμείνει ο λαός ενωμένος και εναντιωθεί στην διατεταγμένη αντιδημοκρατική αστυνομική βία, ίσως βρεθούν προ εκπλήξεως οι νέοι πολιτικοί κρονόληροι όταν διαλυθεί η κορυβαντιώσα ομίχλη των χημικών και δακρυγόνων και κληθούν να αντιμετωπίσουν την δίκαια οργή των μυριάδων πολιτών, τις φωνές των οποίων συστηματικά αγνοούν.
Originally posted 2018-09-17 09:15:48.
