Μετά από δύο απανωτές συντριπτικές νίκες στις εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου, το κυβερνών κόμμα έκανε μια από τις χειρότερες εκκινήσεις στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Παρουσίασε επιδόσεις πολύ κατώτερες από την βάση στον τομέα της διαχείρισης κρίσεων κατά την αντιμετώπιση των ανεξέλεγκτων πυρκαγιών, όπου καταρρίφθηκαν διάφορα αρνητικά ρεκόρ ως προς την αδυναμία καταπολέμησης των πυρκαγιών, αλλά και των καταστροφικών πλημυρών που σημειώθηκαν μετά από το πέρασμα ενός έντονου καιρικού φαινομένου που βύθισε την Θεσσαλία στο χάος και σκόρπισε τον θάνατο σε συμπολίτες μας. Παράλληλα, υποχώρησε ακόμη και σε τομείς όπου στο παρελθόν είχε σημειώσει πρόοδο και θεωρούντο ισχυρά σημεία της. Η λαθρομετανάστευση εκτοξεύθηκε, με τους διακινητές να δείχνουν απύθμενο θράσος, θέτοντας την ζωή των αρχών και των φυλακών σε κίνδυνο. Ομοίως, η Ελλάδα μοιάζει ανοχύρωτη απέναντι στην εγκληματικότητα, με επιδρομές μαφιόζων και χούλιγκαν να έχουν καταρρακώσει την εικόνα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Στην διεθνή σκηνή, η Τουρκία εξακολουθεί να δείχνει την καταφρόνηση και τις εχθρικές της διαθέσεις για τον Ελληνισμό με κάθε ευκαιρία.
Εν τω μεταξύ, το ΝΑΤΟ και ο άκρατα τουρκόφιλος γενικός γραμματέας του δεν μπήκαν καν στον κόπο να ανακαλέσουν τα προσβλητικά συγχαρητήρια που έτειναν προς την Άγκυρα ανήμερα της επετείου της καταστροφής της Σμύρνης, η οποία αποτελεί το επισφράγισμα της γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Την ίδια στιγμή, ο ΟΗΕ αποδέχθηκε, χωρίς κάποια ουσιαστική αντίδραση, την επίθεση που εξαπέλυσαν οι αρχές του ψευδοκράτους απέναντι στις ειρηνευτικές δυνάμεις των κυανοκράνων που εμπόδιζαν την προέλαση τους στην Πύλα, η οποία βρίσκεται εντός της πράσινης γραμμής (αναμφίβολα μια νέα επεκτατική κίνηση των δυνάμεων του Αττίλα). Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μάς προέκυψε κι ο «τσάμπα μάγκας» Αλβανός πρωθυπουργός, ο οποίος κρατάει φυλακισμένο τον εκλεγμένο δήμαρχο της Χειμάρρας κ. Φρέντη Μπελέρη, εμποδίζοντάς τον να αναλάβει τα καθήκοντά του.
Περισσότερες είναι οι πιθανότητες να οφείλονται οι πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού σε κάποιο είδος υβριδικού πολέμου που εφαρμόζεται από ξένες δυνάμεις ή οργανωμένα συμφέροντας παρά στην κλιματική αλλαγή. Μοιάζει αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι στρατηγικά σημαντικές για την εθνική άμυνα περιοχές κάηκαν όλες «συμπτωματικά» εξαιτίας κεραυνών, αυτοαναφλεγομένων πεύκων και καλωδίων της ΔΕΗ. Αμφιβολίες υπάρχουν και για τις συνθήκες που οδήγησαν στον αδόκητο θάνατο πέντε Ελλήνων στρατιωτικών που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στην Λιβύη.
Το υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης ήδη μετράει δύο απώλειες λόγω παραιτήσεων, ενώ αναμένεται και τρίτη. Εν τω μεταξύ, η επιλογή του νέου υπουργού Ναυτιλίας αμφισβητήθηκε εξαρχής, ακόμη και ενδοκυβερνητικά, αφού η προηγούμενη θητεία του στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας θεωρείται αποτυχημένη.
Θα βρει τον βηματισμό της η αξιωματική αντιπολίτευση;
Το γεγονός ότι η χώρα δεν διαθέτει λειτουργική αξιωματική αντιπολίτευση κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αποδεκατισμένη από απανωτές ήττες στις περασμένες εκλογικές αναμετρήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε κατάσταση εσωστρέφειας. Ο κ. Στέφανος Κασσελάκης είναι πολιτικός πρωτάρης, που δεν διαθέτει καμία εμπειρία στους κομματικούς μηχανισμούς. Παρόλο που είναι ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς να αναλαμβάνει ένας – κατά δήλωσή του – αυτοδημιούργητος ομογενής κεντρικό ρόλο στην ελληνική πολιτική σκηνή, παραμένουν ακόμη επιφυλάξεις ως προς τις νεφελώδεις πολιτικές θέσεις του και το πιθανό παρασκήνιο που του εξασφάλισε την στήριξη της ομάδας του πρώην πρωθυπουργού κ. Τσίπρα. Για παράδειγμα, η δήλωση του υπέρ ενός αμιγώς επαγγελματικού στρατού, που δεν θα βασίζεται στην υποχρεωτική θητεία, μοιάζει επικίνδυνα εξωπραγματική – και μάλιστα, καθ’ ην στιγμή η Ελλάδα αποτελεί στόχο ξένων πρακτόρων και η έννοια της παλλαϊκής άμυνας φαντάζει πιο αναγκαία από ποτέ. Από την άλλη, εν μέσω της οικτράς εικόνας διαχείρισης κρίσεων και της γενικότερης αίσθησης της έλλειψης ασφάλειας, το «κόλλημά» του με τον διαχωρισμό «Εκκλησίας και κράτους» φανερώνει μια αμφιλεγόμενη ιεραρχία προτεραιοτήτων.
Σύμφωνα με κριτική που προέρχεται από το ίδιο το κόμμα του, είναι αμφίβολο εάν οι θέσεις του εκφράζουν την Αριστερά, με σοβαρό ενδεχόμενο να δημιουργηθεί κρίση ταυτότητας και εσωκομματική ρήξη. Ήδη υπάρχουν αναλύσεις που βλέπουν την εξέλιξη αυτή να ευνοεί την επιστροφή του κ. Τσίπρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο ως επικεφαλής ενός νέου κεντροαριστερού κόμματος που θα ιδρυθεί στα πρότυπα του σημερινού αμερικανικού Δημοκρατικού κόμματος.
Ανεξαρτήτως των αναπάντητων ερωτημάτων που πλανώνται πάνω από τον κ. Κασσελάκη, το γεγονός ότι ένας μέχρι σήμερα πολιτικά άγνωστος σημείωσε μια τόσο ξαφνική και μετεωρική άνοδο συνηγορεί υπέρ της έλλειψης χρηστής διακυβέρνησης και χαρισματικής πολιτικής ηγεσίας. Μοιάζει να υπάρχει δίψα για κάτι νέο, ασχέτως εάν διαθέτει τα απαραίτητα φόντα ή την εμπειρία να δικαιολογήσει την μεγάλη δημοφιλία που απολαμβάνει. Ο έντονος αυτός προβληματισμός των ψηφοφόρων είναι κάτι που η σημερινή ηγεσία του τόπου δεν μπορεί να παραβλέψει. Οφείλουν, τουλάχιστον, όλα τα κόμματα που βρίσκονται στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο να τον εκλάβουν ως ένα καμπανάκι κινδύνου ώστε να προβούν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Ο κίνδυνος της χειραγώγησης απειλεί την πολιτική σταθερότητα
Φανερώνεται έτσι στην πράξη πόσο ευάλωτο το πολιτικό μας σύστημα είναι στην χειραγώγηση, όταν η άνοδος πολιτικά άγνωστων στοιχείων, όπως το κόμμα των «Σπαρτιατών» που εκτοξεύθηκε στην Βουλή χάρη στην στήριξη που πρόσφερε ο κ. Κασιδιάρης από την φυλακή διαμέσου μιας απλής ανάρτησης στα κοινωνικά μέσα, επιτυγχάνεται με τόση ευκολία και εμφανή έλλειψη κρίσεως.
Η κυβέρνηση πρέπει να αφήσει στην άκρη τις δημοσιοσχεσίτικες φανφάρες και να εστιάσει στην δημιουργία μιας σοβαρής θεσμικής κουλτούρας αποδοτικότητας και ασφάλειας, η οποία θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από διαφάνεια, υπουργική ευθύνη και λογοδοσία και την επικράτηση των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων εις βάρος της ανέξοδης προβολής. Ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να ξεχνάει ότι ο ανατέλλων πολιτικός αστέρας του χθες μπορεί εύκολα να γίνει ο αποτυχημένος δακτυλοδεικτούμενος του αύριο με την θέληση των «νταβατζήδων» και των δημοσιογραφικών οργάνων. Ο μόνος τρόπος να αντισταθεί στην νομοτέλεια αυτή είναι να μετατοπίσει την μάχη στο πεδίο των πολιτικών προτάσεων και πράξεων.
Το επικοινωνιακό χάρισμα είναι πολύτιμο προσόν στην πολιτική, αλλά δεν αντικαθιστά την εμπειρία, την γνώση και την πραγματική στρατηγική σκέψη όταν πρόκειται για την θωράκιση της χώρας απέναντι σε ξένες επιβουλές, φυσικές καταστροφές και συστημικές δυσλειτουργίες που απειλούν την ασφάλεια του τόπου.
