Ο κύριος Αλέξης Τσίπρας και τα ούφο της περιθωριακής τους κομματικής κλίκας κατάφεραν να νικήσουν τον πόλεμο της ενοχοποίησης. Επέβαλαν στο δημόσιο διάλογο την έννοια “πρόσφυγας” για τους εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες που περνούν από την Ελλάδα ή μένουν μαζί μας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υποτάχθηκαν στην ηγεμονία της αφήγησης αυτής, από συμφέρον να φαίνονται καλοί. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι και κυρίως το κυβερνητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έγινε μπίλιες: βγήκαν όλα τα κόμπλεξ και η αμηχανία τους στη φόρα.

Ο κύριος Τσίπρας είναι υποκριτής και επενδύει στην ενοχοποίηση των πολιτικών του αντιπάλων καθώς και της ευρείας ελληνικής κοινωνίας: με όπλο την ηθική μομφή περί απονιάς, αφόπλισε τους απροετοίμαστους αντιπάλους του. Όπως ακριβώς έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου ξοδεύοντας όλα τα έσοδα από φόρους και από δανεισμό για να δώσει δουλειά δημοσίου στο ελλαδικό γυφταριό. Κατέστη αδύνατο να πει κανείς πως πρέπει να απολυθούν όλοι οι διορισμένοι από το ΠΑΣΟΚ. Οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ έλεγαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη “γκαντέμη” και “δράκουλα”.

Οι Έλληνες είναι βαθύτατα κομπλεξικοί, για δύο κύριους λόγους: είναι ένοχοι και γι αυτό νιώθουν ενοχικοί. Με την εξαγορά μπορείς να τους υποδουλώσεις. Λίγοι μπορούν να πουν “ναι” στον αυτοπεριορισμό, την υπεύθυνη λιτότητα και την νομιμοφροσύνη. Αγαπούν τους πολιτικούς που τους προστατεύουν από τους νόμους. Όσους τους ενοχλεί αφάνταστα η λέξη “πόρνη”, κατεβάζουν το κεφάλι με ενοχή στο άκουσμα της λέξης “πελάτης”. Πήγαιναν και έριχνα τα μούτρα τους με μπαμπά, μαμά, συν γυναιξί και τέκνοις σε γραφεία πολιτικών μηδενικών για να τους βρουν δουλειά, να τους περάσει τηλέφωνο ο ΟΤΕ, να τους στείλουν σε καλό στρατόπεδο “βυσματικά” και να τους σώσουν από την δικαισύνη. Εκπαίδευσαν την γενιά του κυρίου Τσίπρα.

Όσοι εισέρχονται παράνομα στην χώρα είναι λαθρομετανάστες. Όλοι τους είναι κρίμα και αναξιοπαθούντες, αφ ης στιγμής επέλεξαν να μαζέψουν τα μπόγαλά τους και να φύγουν μακριά από τα σπιτικά τους. Είναι άτοπο και ηλίθιο να εξετάζουμε σαν ιατροδικαστές αν έφυγαν από την Πολωνία του 1983 για να βρουν δουλειά, αν έφυγαν μέσα από τα βουνά της Πίνδου το 1991 για να γλυτώσουν από τον αλβανικής κοπής κομμουνισμό της κολάσεως ή αν έφυγαν τρέχοντας από την Συρία του 2016 επειδή την βομβαρδίζουν οι Αμερικανο-Αγγλο-Γαλλο-Ισραηλινοί και κανείς δεν κοτάει να πει κουβέντα στην Ελλάδα.

Η χώρα υποχρεούται να ελέγχει την είσοδο στην επικράτειά της. Στον ίδιο απόλυτο βαθμό που υποχρεούται να έχει πολιτική ασφαλείας, διαχείρισης του ανθρωπίνου δυναμικού, δημογραφικής βιωσιμότητας, οικονομικής ευστάθειας, κοινωνικής συνοχής και διεθνικής αλληλεγγύης με βάση τον ανθρωπισμό και τον ελληνο-χριστιανικό της πολιτισμό, όπως ορίζει το εν ισχύι Σύνταγμά της. Οι νόμοι της δεν είναι ανήθικοι, ισχύουν χωρίς μετριασμούς και οι κρατικοί υπεύθυνοι οφείλουν να τους εφαρμόζουν με ζήλο.

Ο κύριος Τσίπρας και το δημόσιο κατεστημένο διάλεξαν τον εύκολο δρόμο της υποκρισίας και της ενοχοποίησης. Αλλά κάθε μέρα κλαψουρίζουν για το “πόσο κακός είναι ο Σουλτάνος Ερντογάν που απειλεί να ανοίξει τις κάνουλες”. “Τόσο λεφτά του τάξαμε για να τους μαντρώσει στην Τουρκία – Έχει γούστο να του στρίψει και να μας στείλει ακόμα 100.000”.

Αλήθεια κύριε Τσίπρα, νιώθετε να απειλήστε εμπρός στο ενδεχόμενο να έρθουν περισσότεροι από αυτούς που σαλιάρικα ονομάζετε “πρόσφυγες”;

 

Originally posted 2018-04-14 14:47:28.

Written by

Ιωάννης ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ

Ο Ιωάννης Νασιούλας είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικονομίας. Είναι Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης "Νέα Αρχή για την Θεσσαλονίκη", Δημοτικός Σύμβουλος και Υποψήφιος Δήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης.