Στον Ρωμαίο Κάτωνα αποδίδεται το γνωμικό «Si augur augurem…», δηλαδή, εάν οιωνοσκόπος συναντήσει οιωνοσκόπο, δεν μπορεί να κρατήσει τα γέλια… Αξίζει να αναρωτηθούμε εάν το ίδιο συμβαίνει με τους περισσότερους πολιτικούς και τους σύγχρονους μάντες, τους λοιμωξιολόγους. Ειδικά μετά την τελευταία ντροπιαστική απόφασή των πρώτων να απέχουν από την επίσημη δοξολογία για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, την ηρωικότερη ίσως στιγμή στην ιστορία του Ελληνισμού μετά το 1821.
Δεν εξηγείται αλλιώς. Από την μια τα νέα ανόητα μέτρα περιορισμού της ελεύθερης κυκλοφορίας, που στοχεύουν στην μεταμεσονύκτια καταπολέμηση του νεοφανούς ιού, ωσάν να μεταδίδεται περισσότερο υπό το σεληνόφως, και από την άλλη η απροθυμία διάλυσης μαζικών συγκεντρώσεων (π.χ., πορείες, διαμαρτυρίες, κτλ.) πλην των λατρευτικών και των πατριωτικών. Αν δεν μαζεύονται μεταξύ τους τα στελέχη της κυβέρνησης να γελάσουν με τα γυμνάσια στα οποία έχουν υποβάλλει τους απλούς πολίτες, θα ήταν πήγαινε σχεδόν τζάμπα ο κόπους τους…. Τουλάχιστον έτσι θα αποκτούσε κάποιο νόημα το καψώνι. Αν πάλι όλα αυτά αποτελούν σπασμωδικές κινήσεις, τόσο το χειρότερο, διότι σε τελική ανάλυση, καλύτερα να κυβερνάται κανείς από άτομα που αρέσκονται σε καψώνια προς επίτευξη κάποιου σκοπού, παρά από άπειρους και δειλούς, που «πιάνονται από τα μαλλιά τους» όταν τα θαλασσώνουν.
Η δημόσια υγεία προστατεύεται με επενδύσεις, όχι με μάσκες και εγκλεισμούς
Με την βοήθεια των καλοπληρωμένων ΜΜΕ, διασπείρεται ένας αόριστος πανικός, καθώς ανακοινώνεται καθημερινά η ανοδική τροχιά των κρουσμάτων – ή καλύτερα, των μολύνσεων, διότι το δεύτερο δεν οδηγεί απόλυτα στο πρώτο – με αποτέλεσμα να λαμβάνονται όλο και πιο αυστηρά μέτρα από την κυβέρνηση εν ονόματι της προστασίας της δημόσιας υγείας. Τι κρίμα που δεν ένοιωσε κανείς κυβερνητικός όλα αυτά τα χρόνια την ανάγκη να προστατέψει την ίδια αυτή δημόσια υγεία, για την οποία κόπτονται σήμερα και κουνάν το δάκτυλο στους πολίτες, από τις καταστροφικές συνέπειες των άδικων και αιματηρών μνημονίων, που χτύπησαν τα ελληνικά νοσοκομεία χειρότερα από οποιονδήποτε κορωνοϊό.
Γι’ αυτό άλλωστε δεν μάς λένε ότι επιβάλλονται όλα τα αυταρχικά αυτά μέτρα, έστω και αν είναι αμφιλεγόμενα; Για να μην υπάρξει υπερφόρτωση του νοσοκομειακού συστήματος και ξεμείνει η χώρα από ΜΕΘ και κλίνες… Μόνο που με ευθύνη όλων των κομμάτων (μαζί και των αριστερών), επικρατούν οι γνωστές εικόνες ντροπής σε νοσηλευτικά ιδρύματα ανά την επικράτεια και δεν τολμά κανείς, ακόμη και σήμερα, εν μέσω πανδημίας, να ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευση του επαχθούς χρέους και την αναστολή των προδοτικώς συμφωνηθέντων από διαδοχικές κυβερνήσεις με τους πιστωτές-δυνάστες μας, ώστε να δοθεί προτεραιότητα στην διάσωση των συνανθρώπων μας και όχι στην διάσωση ξένων τραπεζών.
Ξενομανία και αντιγραφή, ακόμη και στην υιοθέτηση προληπτικών μέτρων
Φυσικά, αντί να γίνουν τα αυτονόητα ώστε να προστατευθούν οι ευπαθείς ομάδες, χωρίς να καταστραφεί ολοσχερώς η οικονομία και οι νεώτερες γενιές μαζί της, βαυκαλίζεται η κυβέρνηση με κομπογιαννίτικες λύσεις, όπως η καθολική επιβολή μάσκας (χωρίς καν την ύπαρξη επιστημονικά αποδεδειγμένων μελετών στον γενικό πληθυσμό για την πραγματική αποτελεσματικότητα της πρακτικής ή έστω την διαβεβαίωση ότι δεν εκθέτουν τον πληθυσμό σε άλλους κινδύνους), η ο εγκλεισμός του γενικού πληθυσμού, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε άλλου είδους ψυχοσωματικών παθήσεων.
Καλύτερα να συμβούλευε η κυβέρνηση τους πολίτες να φοράνε φυλακτό ή να αποφεύγουν την κυκλοφορία για να μην… τους ματιάσουν. Τουλάχιστον οι συμβουλές αυτές απαντώνται στην παράδοση και δεν μοιάζουν τόσο οθνείες. Αλλά στο προτεκτοράτο που λέγεται νεώτερη Ελλάδα, επειδή πρέπει πάντα να αντιγράφουμε, λοξοκοιτάμε προς την Δύση, για να μην θεωρηθούμε «ντεμοντέ». Μακάρι, τουλάχιστον, να διαθέταμε την αυτοπεποίθηση και την νηφαλιότητα των Σκανδιναβών, που είτε απέρριψαν τον καθολικό εγκλεισμό ευθύς εξαρχής, όπως στην Σουηδία, ή είχαν το θάρρος να δηλώσουν ουδέτεροι στο θέμα της μάσκας, όπως στην Δανία, διότι δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής επαρκείς επιστημονικές ενδείξεις. Εν τω μεταξύ, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η δημοσίευση της μεγάλης δανικής μελέτης για την αποτελεσματικότητα της χρήσης μάσκας. Το γεγονός ότι δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη σε συστημικό περιοδικό, παρά το γεγονός ότι η έρευνα ολοκληρώθηκε εδώ και εβδομάδες, ίσως προμηνύει ότι τα αποτελέσματα δεν είναι σύμφωνα με τις πρόσφατες προσταγές των λοιμωξιολόγων και πολιτικών.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση, με υπέρμετρο αυτοθαυμασμό, διατυμπάνιζε παντού τους χαμηλούς αριθμούς κρουσμάτων της άνοιξης και του καλοκαιριού, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα μέτρα που κατέστρεψαν την οικονομία, αλλά και να αναπληρώσει κενά που υπάρχουν σε άλλους τομείς, όπως τα εθνικά θέματα. Πλην, όμως, φαίνεται ότι εάν μια επιδημία δεν κάνει τον κύκλο της, όσο «κρυφτούλι» και να παίζει κανείς μαζί της, το μόνο που καταφέρνει είναι να προσθέτει τον κίνδυνο του λιμού στην απειλή του λοιμού. Ουδείς γνωρίζει εάν ήρθε η ώρα να κάνει ο ιός τον κύκλο του και στην Ελλάδα, με αριθμούς ανάλογους της υπόλοιπης ευρωπαϊκής ηπείρου ή εάν ο πλέον σταθερός σύμμαχος της Ελλάδος, ο ήλιος και το καλό κλίμα, βοηθήσουν στο να διατηρηθούν οι αριθμοί των μολύνσεων σχετικά χαμηλοί ή και αποφευχθεί ο πολλαπλασιασμός κρουσμάτων με σοβαρές επιπλοκές.
Η κυβέρνηση αγνοεί την επιστήμη και ακούει το οιωνοσκόπους
Αυτό που γνωρίζουμε σίγουρα, πάντως, είναι ότι η καθολική επιβολή της μάσκας δεν βοήθησε στην μείωση των μολύνσεων, αλλά αντιθέτως, παρατηρήθηκε ότι ο αριθμός εκτινάχθηκε σε πόλεις και χώρες του εξωτερικού που επέβαλλαν την υποχρεωτική μασκοφορία σε σχέση με το «πρώτο κύμα». Βέβαια, αυτό μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι ο αριθμός των εξετάσεων είναι πολύ μεγαλύτερος σήμερα σε σύγκριση με τότε, αλλά αν δεχθούμε την λογική αυτή, κανονικά δεν θα έπρεπε καν συγκρίνουμε τους αριθμούς της άνοιξης με τους φθινοπωρινούς, διότι η διαφορά αυτή τους καθιστά μη συγκρίσιμους. Φυσικά, το ξεκάθαρο και εύληπτο αυτό γεγονός δεν εμπόδισε τα κοράκια των ΜΜΕ, τους μάντες-λοιμωξιολόγους και τους σύγχρονους Κλέωνες από το να προκρίνουν αυταρχικά μέτρα και να παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα.
Γνωρίζουμε επίσης ότι η επικινδυνότητα του ιού είναι πολύ πιο χαμηλή από αυτή που αρχικά νομίζαμε. Ο πανικός που δημιούργησαν οι αρχικές εκτιμήσεις του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας και των προγνωστικών μοντέλων επιστημόνων όπως του κ. Νιλ Φέργκιουσον ή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, που κάνουν τα λεγόμενα «ελληνικά στατιστικά» με τα οποία μπήκε η χώρα στην ευρωζώνη, να μοιάζουν με απλό υπολογιστικό λάθος σχολιαρόπαιδου σε μαθηματική πράξη, μετριάστηκε εν μέρει από τις τεκμηριωμένες απόψεις επιστημόνων όπως του κ. Γιάννη Ιωαννίδη του Πανεπιστημίου Στάμφορντ, που υπολόγισε το ποσοστό θανάτου από τον ιό στο 0,2% για τον γενικό πληθυσμό και 0,05% για άτομα κάτω των 70 ετών. Μάλιστα, αν γίνει διόρθωση λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι οι έως τώρα μελέτες αφορούν περισσότερο σε πληθυσμούς σε χώρες που χτυπήθηκαν χειρότερα από τον ιό, ο κ. Ιωαννίδης υποστηρίζει ότι η πραγματική μέση θνητότητα της Covid-19 στις περισσότερες χώρες πιθανότατα κυμαίνεται στα 0,15% συνολικά και 0,03% έως 0,04% στα άτομα κάτω των 70.
Ενδιαφέρον θα έχει να μετρηθεί η τελική επίπτωση σε θανάτους από Covid-19 σε σύγκριση με θανάτους που προήλθαν εξαιτίας της ανεπάρκειας ιατρικής φροντίδος ή φτώχειας στην Ελλάδα, ώστε να δούμε που πραγματικά όφειλε να υπάρχει πολιτική παρέμβαση και σε ποιους πραγματικά θα έπρεπε να πουλάνε «μαγκιά» οι πολιτικοί μας ταγοί. Ήδη, στατιστικά, στις ΗΠΑ, όπου, παρά τον χλευασμό των Ευρωπαίων, μοιάζει να τα πηγαίνει καλύτερα από πολλές χώρες της ΕΕ, αρχίζουν και υποψιάζονται ότι πάνω από τα τρία τέταρτα των επιπλέον θανάτων φέτος σε άτομα ηλικίας 25-44 δεν οφείλονται στον κορωνοϊό, ενώ το ίδιο ισχύει για το 39% των επιπλέον θανάτων σε άτομα ηλικίας 65 και άνω. Ήδη ακούγεται το επιχείρημα ότι οι θάνατοι από τον εγκλεισμό και άλλων αγνώστων αιτιών πλέον συναγωνίζονται με τον αριθμό των θανάτων από τον κορωνοϊό.
Οι παρουσία των κυβερνητικών ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου δεν θα λείψει σε κανέναν
Το μόνο για το οποίο θα μπορούσε να υπερηφανευτεί η κυβέρνηση είναι ότι πιθανόν να καθυστέρησε την ένσκηψη της επιδημίας, κερδίζοντας έτσι χρόνο για να υπάρξει αποτελεσματικότερη θεραπεία (νέες φαρμακευτικές αγωγές) και να αποφευχθούν λάθη (αλόγιστη χρήση αναπνευστήρων). Πλην όμως, με την σημερινή αυταρχική στάση της, κινδυνεύει να απωλέσει έστω και αυτό το πλεονέκτημα.
Η ζωή και οι προκλήσεις συνεχίζονται και αυτό δείχνει να μην το αντιλαμβάνεται η σημερινή κυβέρνηση ή να χρησιμοποιεί την σημερινή κατάσταση για να στρέφει την προσοχή των πολιτών μακριά από τις άλλες αποτυχίες της. Το μόνο σίγουρο είναι ότι παρά την απαξίωση που επιδεικνύει για την εθνική επέτειο, μάλλον δεν θα λείψουν σε κανέναν. Η επέτειος του ΟΧΙ τιμάει τον ηρωισμό και την αντίσταση στην απολυταρχία του ολοκληρωτισμού. Η «ανεπιστημοσύνη» και μαλθακότητα των σύγχρονων διαδόχων του Κλέωνα δεν ταιριάζει στην περίσταση.
