Άρχισα τυχαία να διαβάζω αναρτήσεις της στο διαδίκτυο. Μήνες συνόδευα τον καφέ μου με τα γράμματα της. Γράμματα προς τον Μπάμπη -συγγραφικός της ήρωας-που ξετύλιγαν το κουβάρι σε πολλά πρόσωπα και καταστάσεις που δρούσαν μέσα μου υπόκωφα,αλλά με μία ιδιαίτερη απόχρωση τρυφερότητας! Αυτό που με συγκλόνισε από την συγγραφική ψυχή της κας Στρίγκου είναι η αξιοπρέπεια απέναντι στις λέξεις και τα συναισθήματα που «αξεδίπλωτα» περιφέρονται πίσω από αυτές. Μαγεύτηκα από τον ασυνήθιστο τρόπο που φέρεται τόσο στον πόνο , όσο και στους ασθενείς. Έτσι με ένα πολύ ευγενικό μήνυμα την προσκάλεσα να βγούμε για ένα καφέ ,να γνωριστούμε και να συζητήσουμε για τη συνέντευξη που αυτή τη στιγμή διαβάζετε. Δύο φλιτζάνια κάπου στο Σύνταγμα,ένα ρολόι υπ’ ατμών, αλλά και μία στιγμή που ενηλικιώθηκε με τη λαχτάρα της προσμονής, να ακούσω τη σιωπή πίσω από τις λέξεις της αποψινής καλεσμένης μας εδώ στο “P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S” .Η Μαρία υπήρξε ένα εσωστρεφές παιδί που μεγάλωσε μέσα σ’ έναν πορτοκαλόκηπο κάπου στη Λέσβο. Ζωγράφιζε πολύ, ήταν άριστη μαθήτρια και μέσα από τα πινέλα της συναντούσε τους φίλους της. Τα πλάσματα εκείνα τα οποια της κρατούσαν συντροφιά και μεγάλωναν παρέα! Οι γονείς της ήταν ανένδοτοι ν’ ακολουθήσει επαγγελματικά τον υπέροχο κόσμο των χρωμάτων. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην «ντοπιολαλιά». Τα βιβλία της μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής, σε ταξιδεύουν στην «ονειροχώρα»!Ως παιδί είχε 3 όνειρα,μα καλύτερα να αφήσω την ίδια να μας τα πει.
Λ.Κ. – Ποια ήταν αυτά κα Στρίγκου;
Μ.Σ.- Να φροντίζω αδύναμους ανθρώπους.
-Να γίνω ψυχολόγος.
-Να γράφω βιβλία.
Λ.Κ.- Οι λέξεις είναι «κλειδιά»;
Μ.Σ. – Οι λέξεις σαφώς και είναι κλειδιά.Ξεκλειδώνουν ανθρώπους, συναισθήματα, έχουν χρώμα, φως και έχει μεγάλη σημασία να τις χρησιμοποιούμε σωστά! Όταν δεν κάνουμε καλή χρήση των λέξεων μένουμε κλειδωμένοι και εμείς και οι άλλοι.
Λ.Κ.- Τι είναι πόνος ,για εσάς;
Μ.Σ.- Ένα κομμάτι της ζωής ικανό να σε μάθει ν’αγαπάς κι ας πρέπει κατά την διαδικασία της εξέλιξής του να νιώσουμε αδύναμοι.Είναι μόνο για να τον καταλάβουμε. Είναι λάθος να τον δούμε ξέχωρα με φόβο που λένε! Αυτός μας μαθαίνει ν’ αγαπάμε τη ζωή! Δεν υπάρχει ισχυρότερο παυσίπονο από τη λεγόμενη ανθρώπινη επαφή.
Σε αυτό το σημείο να εξηγήσουμε ότι η κα Στρίγκου είναι επαγγελματίας υγείας στο αντικαρκινικό Γ.Ν. «Άγιος Σάββας» και έρχεται σε καθημερινή τριβή με ασθενείς. Επίσης είναι συντονίστρια σε ομάδες αυτογνωσίας και εξέλιξης.
Λ.Κ. Πώς αποφασίσατε να ψάξετε την ανθρώπινη ψυχή μέσα από τα «λεκτικά σας υποδήματα»;
Μ.Σ. – Όλα ξεκίνησαν εντελώς αυθόρμητα.Αρχικώς σε κόλλες Α4 και στη συνέχεια σε ένα αρχείο , όπου μόλις το διάβασαν οι Εκδόσεις Γκοβόστη μου πρότειναν αμέσως να βγει «Η Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων».
Λ.Κ. – (εδώ είναι χιλιοειπωμένη η ερώτηση, αλλά είναι τόσο ειλικρινής η απάντηση και αυθόρμητη που πάντα μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω) Γιατί γράφετε κα Στρίγκου;
Μ.Σ.- Γιατί μου αρέσει! Είναι ένας τρόπος να έρχομαι πιο κοντά στον εαυτό μου ,αλλά και στους άλλους.Δείτε γύρω μας οι άνθρωποι δεν νοιάζονται ο ένας για τον άλλον. Δε νιώθουμε πια συμπόνια. Δεν υπάρχει στις μέρες μας ούτε ειλικρινής ευαισθησία ούτε ενσυναίσθηση. Επηρεαστήκαμε πολύ και δυστυχώς όχι με θετικό πρόσημο.Βιαστήκαμε να αναπτύξουμε την εικόνα μας μαζί με το πορτοφόλι μας , όμως στην ψυχή μας είμαστε άφραγκοι!Είμαστε η γενιά του «19 ΤΙΠΟΤΑ»! Αναφέρομαι στη γενιά του 1970-1980. Επενδύσαμε στην ύλη και ξεχάσαμε τις απλές χαρές της ζωής. Να πάμε μια βόλτα ,να βρεθούμε δυο φίλοι και μέσα στο χειμώνα να φάμε σποράκια ατενίζοντας τα φτερά του ορίζοντα.
Σε αυτό το σημείο ας ρίξουμε μία συγγραφική διαδρομή της κας Στρίγκου!
| (1999) | Η Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων, Εκδόσεις Γκοβόστη |
| (2004) | Η κλέφτρα των καλοκαιριών, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2012) | Ν’ ακούσω τη λέξη που λείπει, Άνεμος Εκδοτική |
| (2014) | Παραμύθια σαν αλήθεια, Ζάθεον Πυρ |
| (2016) | Τυρκουάζ, Εκδόσεις Βακχικόν |
| (2018) | Ο άλλος εγώ, Εκδόσεις Βακχικόν |
Λ.Κ.- Άκρως ποιητική λοιπόν! Αλήθεια τι είναι ποίηση για εσάς;
Μ.Σ. – ο Έρωτας, η μουσική , ο ρυθμός, η ροή. Όλα,τα πάντα.Οτιδήποτε συγκινεί!
Λ.Κ.- Τι δεν είναι ποίηση τελικά;
Μ.Σ.- Η ρουτίνα, η ανία, η κακή χρήση της γραφής κακές σκέψεις.Η κακή ζήλια.Η αναξιοπρέπεια.Ό,τι είναι κίβδηλο.
Συνήθως γράφω το “P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S” αργά το βράδυ και μου αρέσει πάντα ν’ ακούω μουσικά σαλπαρίσματα.Εδώ θ’ ανακαλύψετε και τη στιχουργική ψυχή της κας Στρίγκου.
Ακούστε προσεκτικά!Μελωδεί με τις λέξεις, τα χρώματα, το φως και τους ανθρώπους. Απολαύστε την!
«Κοιμήσου Φεγγαρένια μου»
Κοιμήσου φεγγαρένια μου, στης θάλασσας το κύμα
κι αν σ’ αγαπώ, χωρίς σκοπό δε στο `πα, κι είναι κρίμα
Κοιμήσου φεγγαρένια μου, και μες στα όνειρά σου
να `χεις τον ήλιο οδηγό και τ’ άστρα συντροφιά σου
Διαμαντικά, χρυσαφικά στα πόδια σου κυρά μου
του κόσμου όλα τα καλά, τα ρίχνω μέσα στην ποδιά
Διαμαντικά, χρυσαφικά την Πούλια δαχτυλίδι σου τάζω
, για να μ’ αγαπάς, να μ’ έχεις για στολίδι.
Μωρό μου, σ’ αποκοίμισα με χίλια καρδιοχτύπια
το ρόδο θρέφει η Άνοιξη, τον έρωτα η αγρύπνια
κι απά στο μαξιλάρι σου έριξα την καρδιά μου
νανούρισμα οι ανάσες μου, δρόμος τα μυστικά μου
Λ.Κ.- Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία κα Στρίγκου;
Μ.Σ.- Ωωω μεγάλη ιστορία.Γνώρισα το Μιχάλη Νικολούδη και τη γυναίκα του.Διάβασε το πρώτο μου βιβλίο-την «Αλίκη στη χώρα των τραυμάτων»- και με ρώτησε εάν έχω στίχους .Το ένα έφερε το άλλο.Ο Μιχάλης είναι εξαιρετικός άνθρωπος και μουσικός!
Λ.Κ.- Πεθαίνετε .Συναντάτε το Θεό.Τι του λέτε;
Μ.Σ.- Δε μπορεί να βρεθεί το φάρμακο, για τον καρκίνο επιτέλους;
Λ.Κ- Οι κινέζοι χρησιμοποιούν αντίθετη σημασιολογική φορά στη λέξη «κρίση».Λένε «κρίση άρα ευκαιρία»!Εσείς πώς αντιμετωπίζετε τη συγκεκριμένη λέξη ως έννοια;
Μ.Σ.- Σαφέστατα και έχουμε κρίση ,αλλά όχι μόνο οικονομική.Είναι κοινωνική,πολιτική μα πάνω απ’ όλα είναι βαθιά ανθρώπινη.Βιώνουμε κρίση αξιών.Λείπει μία μορφή να εμπνέει εντιμότητα και εμπιστοσύνη.Επίσης η πολιτική κρίση σε μία Ελλάδα όπου καθημερινά πλήττεται η αξιοπρέπειά της και αξιοπιστία της μας έχει κάνει να ξεχάσουμε.Κάποια στιγμή θα βγούμε από τη δίνη του μυαλού, όμως θα ήμαστε ακόμη οι ίδιοι ή θα κοιταχτούμε στον καθρέπτη για να ξανασυστηθούμε;Πιστεύω ότι θα επιτελεστούν μεγάλες αλλοιώσεις στην ανθρωπολογική και κοινωνική διάσταση της ζωής των ανθρώπων.Ας μην επαναπαυόμαστε μόνο στις “Δάφνες” των αρχαίων προγόνων μας,αλλά ας αναπροσδιορίσουμε εκ νέου τη ταυτότητά μας και ας καθορίσουμε επιτέλους το που θέλουμε να πάμε.
Λ.Κ.-Τεχνολογία και ανθρώπινη απομόνωση.Ζούμε την απόλυτη τεχνολογική έπαρση και έχουμε ξεχάσει τον ανθρώπινο παράγοντα, το διάλογο, την επικοινωνία στο μουσείο του μυαλού.Επικοινωνούμε επιδερμικά, σχεδόν μηχανικά.Εσείς οι συγγραφείς πιστεύετε ότι με τα δικά σας όπλα προβάλετε κάποια «ήσυχη» μορφή αντίστασης απέναντι σε μία σχεδόν παγιωμένη πραγματικότητα;
Μ.Σ. Με θλίβει η εικόνα μίας παρέας με σκυμμένα τα κεφάλια στην εικονική ψευδαίσθηση, στην οθόνη των κινητών τους. Η οθόνη δεν είναι πραγματική δεν έχει σχέση με την αληθινή ζωή, δεν έχει τη γεύση της, είναι πρόσκαιρη μορφή εξαρτημένης και ενοχικής ευδαιμονίας.Αναρωτηθήκαμε πού οφείλεται όλο αυτό και άραγε από πού ξεκινάει;Αγαπηθήκαμε άραγε ποτέ σαν παιδιά;Ξέρει ο γονιός να προσφέρει την αγάπη του σωστά;Πόσα κενά υπάρχουν μέσα μας που με την ψηφιακή παρηγοριά κάνουμε πασαλείμματα και μας προσπερνάμε!Δημιουργούμε το οικονομικό μας άλλοθι και μία εύπεπτη εφήμερη λάμψη του «εύκολου εαυτού».
Δεν εμμένουμε καθόλου στη διαδικασία.Πάμε απευθείας στο αποτέλεσμα! «Αγαθά κόποις κτώνται».Δείτε τα όνειρα των περισσοτέρων νεών.Θέλουν να γίνουν γρήγορα διάσημοι και πλούσιοι σεφ,τραγουδιστές, παρουσιαστές, ηθοποιοί.Όταν τα 2/3 της χώρας είναι έτσι η χούφτα των 5 ή 10 διαφορετικών ατόμων δε φτάνουν.
Λ.Κ.-Ποιος-ποια είναι η πιο αγαπημένη σας ήρωας-ηρωίδα και γιατί;
Είναι ο γιατρός Βένης από την «Γαλήνη»του Ηλία Βενέζη. Γιατί είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί πάντα να έχει έναν σκοπό στη ζωή του παρά τις αντιξοότητες, είναι πράος κι έτοιμος να βοηθήσει τους άλλους και γιατί καλλιεργεί τριαντάφυλλα σε μια άγονη γη παλεύοντας να υλοποιήσει το ανέφικτο.
Λ.Κ.-Πιστεύετε ότι το ανθρώπινο δάκρυ τρέχει μέσα σε μάτια που είναι τυφλά; Μιλάω ,για την εποχή μας. Κάνουμε τα πάντα για να γεμίσουμε κουτιά και μέσα μας είμαστε άδειοι.
Μ.Σ.- Τα δάκρυα είναι ένα καθαρό ποτάμι που μπορεί να μας βγάλει στη θάλασσα. Πόσοι όμως το ακολουθούν; Πόσοι παραδίνονται στη ροή του ποταμού;Πόσοι μαθαίνουν κολύμπι ή ρισκάρουν να βουτήξουν όντας άμαθοι; Η αυτογνωσία είναι το σωσίβιο που λείπει στις μέρες μας.
Λ.Κ.-Πού πάει η αγάπη όταν χάνεται;
Μ.Σ.-Είναι δυνατόν να χαθεί η αγάπη; Επιστρέφει στο σύμπαν και γίνεται φως.
Λ.Κ . Στο βιβλίο της«Η λέξη που λείπει» τρεις εξέχουσες προσωπικότητες απήγγειλαν από τα σπλάχνα της ψυχής τους το «παραλήρημα προσευχής» της κας Στρίγκου και ξεδίψασαν τις λέξεις. Αποσπάσματα από την ποιητική της συλλογή απήγγειλαν οι ηθοποιοί,Παναγιώτα Βλαντή, Φάνυ Πολέμη και ο Παναγιώτης Ζαγανιάρης.Ταξιδέψτε ελεύθερα με τις τρεις παρακάτω φράσεις που απομόνωσα στα δικά μου συγκινησιακά κλικ .
«Όταν συγκρούονται δύο άστρα αυτό που παράγεται είναι έρωτας».
«Μπορεί να φταίει που από νωρίς έγινα δέντρο».
«Μία φορά παιδί για πάντα παιδί, ακούς»;
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε απόσπασμα της παρουσίασης :https://www.youtube.com/watch?v=QYIcBQcUqoc
Έχω τη χαρά να γνωρίζω μία από αυτές και θα την έχουμε κοντά μας.Η κα Φάνυ Πολέμη.Ένας υπεργαλαξιακός τυπάκος που περιφέρεται στο Σύμπαν, πότε πότε ως η πιο γοητευτική γυναικεία εκδοχή του Σαρλώ ,πότε πότε σα ραδιοφωνική παραγωγός στο ραδιόφωνο της ζωής μας «la vita radio» και φυσικά ως ιδιαίτερα αγαπημένη προσωπικότητα!
Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι η κα Στρίγκου είναι και ραδιοφωνική παραγωγός και ξεκινάει την εκπομπή της με το παρακάτω σύνθημα:
“Σε λίγη ώρα, στις 20.00 ακριβώς ξεκινάμε στη γνωστή συχνότητα https://radio.vakxikon.gr/
Ιστορίες του Μετρό μια εκπομπή που δεν θέλει να’χει ταυτότητα, θέλει μόνο να ταξιδεύει
Συντονιστείτε”!
Επιστροφή στο τώρα λοιπόν. έχουμε τη χαρά να απολαύσουμε την κα Στρίγκου και το μεγαλείο της συγγραφικής της ψυχής δια χειλέων της μοναδικής κας Αλεξάνδρας Μπακονίκα- μία εκ των ωραιότερων εκπροσώπων της ανθρωπογεωγράφιας και ποιητριών της εποχής μας και της καθηγήτριας ,φιλολόγου Χαράς Στεφανή .Αύριο λοιπόν τη τιμητική της έχει το 6ο παιδί της κας Στρίγκου «ο Άλλος εγώ» στις 18:00 στο ιστορικό καφέ Ζιώγα συστήνεται στο κοινό της Θεσσαλονίκης -με τσάι και συμπάθεια- στην οδό Αλεξάνδρου Σβώλου 54.Η Παρουσίαση έλαβε χώρα στις 10/11/18 σε ένα πολύ ζεστό χώρο με ανθρώπους που διψούσαν,για ν’ ακούσουν λόγια ψυχής!Έτσι οι δύο συμμαθήτριες μας μετέφεραν στη σχολική τους νιότη και την ευγενή άμιλλα που υπήρξε μαζί τους.Η ιδιαίτερη λάμψη στη φωνή της κας Μπακονίκα έδωσε μία ιδιαίτερη συναισθηματική χροιά και οι παρευρισκόμενοι γυρίσαμε λίγο πιο πλούσιοι πίσω στο σπίτι μας.
Λ.Κ.- Μέντορας σας κα Στρίγκου; Ποιος σας γοήτευσε ιδιαιτέρως από τους μεγάλους ποιητές μας;
Μ.Σ.- Δύο χτύπησαν κέντρο καρδιά.Ο Οδυσσέας Ελύτης και ο μοναδικός στο είδος του Ηλίας Βενέζης! Εκείνη τη στιγμή αναστέναξε με θαυμασμό και είπε πολύ σεμνά. «Λίγο να τον πλησιάσω».
Λ.Κ.- Ποια είναι η πιο σημαντική κουβέντα ενθάρρυνσης που σας είπε ένας «ασθενής σας»;
Μ.Σ. «Με πήγες ένα βήμα παρακάτω» Δεν μπορείς να είσαι θεραπευτής των άλλων , εάν δε θεραπεύσεις πρώτα τον εαυτό σου.Οφέιλεις να εργαστείς , διπλά, ειλικρινά,βαθιά ,ώστε να βοηθήσεις συνειδητά και φυσικά να βοηθηθείς.
Λ.Κ- Αγάπη η λέξη που είναι τι;
Μ.Σ.- Είναι η κινητήριος δύναμη ,για όλα!
Λ.Κ. Όνειρα έχουμε;
Μ.Σ. Δεν επιζητώ ούτε δόξα , ούτε διακρίσεις.Θέλω να μπορώ να γράφω, να είμαι καλά και που και που να πίνω κανένα κρασάκι με φίλους.Έχω μικρά όνειρα και τα έχω πραγματοποιήσει όλα!
Σήμερα λέω να κάνω τη διαφορά και να μη ζητήσω τις περιβόητες 5 λέξεις της παρακαταθήκης κινήτρων που έχουμε υιοθετήσει η ομάδα του “P.E.R.S.O.N.A.L.I.T.I.E.S” κι εγώ!Ζητάω από την υπέροχη καλεσμένη μας να κλείσουμε τη συνέντευξη με μία φράση.
Μ.Σ.- Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΠΡΙΝ ΟΥΤΕ ΜΕΤΑ.
Με αγάπη
Λένα
.
Originally posted 2018-11-16 18:48:16.
