Τα πρωτοβρόχια ξεκίνησαν πρόωρα για την κυβέρνηση, αφού το σκάνδαλο των επισυνδέσεων της ΕΥΠ ήλθε να διακόψει την θερινή ραστώνη πριν καλά-καλά βγει ο Αύγουστος. Η εξελίξεις στοίχισαν στον πρωθυπουργό, αφού αναγκάστηκε να δεχθεί την παραίτηση του άμεσου συνεργάτη του Γ. Δημητριάδη από την Γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού και να αποπέμψει τον εκλεκτό του Π. Κοντολέοντα από την αρχηγία της ΕΥΠ, για τον διορισμό του οποίου χρειάστηκε να αλλάξει τους όρους και τις προϋποθέσεις ορισμού. Μαζί με τις απώλειες αυτές, έχασε το κυβερνών κόμμα κάποιες μονάδες στις δημοσκοπήσεις θέτοντας την δυνατότητά του να σχηματίσει κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, εν αμφιβόλω.
Η αξιωματική αντιπολίτευση σπεύδει να εκμεταλλευθεί το ζήτημα, ανάγοντάς το σε κορυφαίο θεσμικό ζήτημα, ενώ ακολουθεί ο άμεσα θιγόμενος, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει εκείνος που θα συνδιαμορφώσει την κατάσταση την επαύριο των εκλογών, οπέψοτε πραγματοποιηθούν. Εξ’ ου και δέχεται έντονο πολιτικό φλερτ από τον τέως πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, ο οποίος κάνει σαν ερωτευμένο έφηβο, που σπεύδει να κοντραριστεί με τους άλλους «μνηστήρες», για να κερδίσει την εύνοια του αντικειμένου του πόθου του…
Θα οδηγήσουν πουθενά οι διαμαρτυρίες Ανδρουλάκη;
Από την άλλη, ο κ. Ανδρουλάκης, ασυνήθιστος στην εκδήλωση τόσων τρυφερών πολιτικών αισθημάτων (εδώ, προφανώς λόγω αβεβαιότητας, δεν θέλησε καν να παραδώσει την έδρα του στην Ευρωβουλή ώστε να αναλάβει τον ρόλο του υποψήφιου κυβερνητικού εταίρου full time) δείχνει κάπως άβολος τώρα που βρίσκεται στο προσκήνιο. Αφ’ ενός, η σχέση του με τον νυν πρωθυπουργό στράβωσε για τα καλά πριν καν ξεκινήσει (στην καλύτερη περίπτωση επειδή ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος «τού έκανε λαδιά» και άφησε να ψάξουν το κινητό του ή στην χειρότερη περίπτωση, επειδή ανακάλυψε λεπτομέρειες γι’ αυτόν που θα τον καταστήσουν πολιτικά υποτελή σε περίπτωση συγκυβέρνησης). Αφ’ ετέρου, μια πολιτική κολεγιά με το Σύριζα ενέχει κινδύνους, διότι κινδυνεύει το πρώην ΠΑΣΟΚ, τέως ΚΙΝΑΛ και νυν ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να χάσει εντελώς το στίγμα του και να γίνει απλά άλλη μια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρεί να ιδιοποιηθεί τον πάλαι ποτέ προνομιακό για το ΠΑΣΟΚ χώρο της κεντροαριστεράς.
Σε κάθε περίπτωση, η αντίδραση του κ. Ανδρουλάκη αρχίζει και γίνεται κουραστική, με κίνδυνο να τον οδηγήσει σε αδιέξοδο. Με λίγο κλάμα ακόμα, θα κλειδώσει τον ρόλο του Βασιλάκη Καΐλα της ελλαδικής πολιτικής σκηνής. Επειδή, όμως, η μουρμούρα είναι πάντα κουραστική, αναπόφευκτα οι διαμαρτυρίες για την καταπάτηση των δικαιωμάτων του θα πάψουν να συγκινούν μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Και τότε, εφόσον δεν καταθέσει θετικές προτάσεις προς την επίλυση του θέματος σε θεσμικό επίπεδο, θα βρεθεί και ο ίδιος ξεπερασμένος, όπως νομοτελειακά και η υπόθεση των υποκλοπών.
Εδώ ο κόσμος καίγεται…καράβια αρμενίζουν
Στα αλήθεια, πιστεύει κανείς λογικός άνθρωπος ότι οι πολίτες, που θα βρεθούν σαν τους ναυαγούς να θαλασσοδέρνονται μέσα στην δίνη της ενεργειακής κρίσης, των ανεξέλεγκτων τιμών που απειλούν άμεσα τον μηνιαίο προϋπολογισμό και, ω μη γένοιτο, της επισιτιστικής κρίσης θα δίνουν δυο δεκάρες (πού να τις βρουν άλλωστε;) για τους κοριούς στο τηλέφωνο του οποιουδήποτε Ανδρουλάκη; Τέτοιου είδους σκοτούρες είναι προνόμιο των πολιτικών – και δη των αρχηγών κομμάτων – που κάνουν κουμάντο στο ταμείο του κόμματος…και ο μήνας έχει εννιά! Ο εργοδότης τους (λέμε τώρα), το κόμμα, επιχορηγείται πλουσιοπάροχα από το κράτος…και όταν σφίξουν τα πράγματα, δανείζεται από τις τράπεζες.
Μην φανταστείτε τα δάνεια που μοιράζονται στους ιδιώτες ή ακόμη και στους μικροεπιχειρηματίες. Μιλάμε για δανεικά κι αγύριστα, αν κρίνουμε από τα συσσωρευμένα χρέη των συστημικών κομμάτων. Άλλωστε, οι μεγαλοτραπεζίτες γνωρίζουν ότι δανείζουν στους (υποψήφιους) κυβερνήτες της χώρας, οι οποίοι έχουν – ή σε λίγο θα έχουν – το γενικό πρόσταγμα για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών και την διαχείριση των κόκκινων δανείων…
Χαζοί είναι να τους κάνουν νερά; Αρκούνται να «πουλάνε μαγκιά» στον Έλληνα καταθέτη, που πρέπει να προσκομίσει ο ίδιος ολόκληρο τον φάκελο του, δηλαδή να αυτοφα(σ)κελωθεί, ακόμη και για να πραγματοποιήσει απλές συναλλαγές, να ανανεώσει την χρεωστική του κάρτα, να αποκτήσει διαδικτυακή πρόσβαση στον λογαριασμό του, να ενημερώσει ένα ψωροβιβλιάριο (α…ξέχασα, δεν το κάνουν πια αυτό, οπότε αν δεν κατέχεις από οθόνες και κουμπιά, πέσε στην θάλασσα και τράβα να ψάξεις για λίρες, γιατί πρόσβαση στον λογιαριασμό σου δεν πρόκειται να βρεις). Και για όλα αυτά, εννοείται ότι θα πληρώσεις ταρίφα, για το προνόμιο να σε ταλαιπωρεί η τράπεζα και να διαχειρίζεται τα λεφτά σου, όπως αυτή κρίνει καλύτερα.
Συμπέρασμα από το σκάνδαλο επισυνδέσεων
Η μόνη διαφορά μεταξύ της περίπτωσης του κ. Ανδρουλάκη και των υπόλοιπων πολιτών είναι ότι η δική του υπόθεση θα συζητηθεί στην Βουλή και θα του ζητήσουν και μια συγγνώμη, ενώ οι υπόλοιποι θα υφιστάμεθα τις άγαρμπες «ενδοσκοπήσεις» από το μακρύ χέρι του κράτους, αλλά αντί για συγγνώμη θα βγούμε και απολογούμενοι!
Και καθώς οι εγχώριοι πολιτικοί θα διαπληκτίζονται για τα δικαιώματά τους (τα δικά μας εκχωρήθηκαν προ πολλού) και θα επιδεικνύουν δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων που προφανώς αρθρογραφούν κατά παραγγελία, ενώ κάνουν γαργάρα πολύ σοβαρότερα προβλήματα, θα παραβλέπουν το εξής. Ότι όποιος έχει κινητό σήμερα (τα κακώς λεγόμενα έξυπνα, με τις πολλαπλές εφαρμογές, τουλάχιστον), γίνεται καθημερινά θύμα ακροάσεων. Ή μήπως πρόκειται για σύμπτωση ότι δεχόμαστε διαφημίσεις και προτάσεις στα κοινωνικά δίκτυα για όποια διαδικτυακή αναζήτηση κάνουμε ή εσχάτως, για όποιο θέμα συζητήσουμε με γραπτά μηνύματα ή τηλεφωνικά, χωρίς καν να προβαίνουμε σε διαδικτυακή αναζήτηση; Άσε που, επειδή στοιχίζουν οι κοριοί, η νέα γενιά εκπαιδεύεται από την κούνια να αναρτά όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής της σε πολλαπλά κοινωνικά δίκτυα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Απλά, ουδείς μπήκε στον κόπο να αναδείξει το θέμα θεσμικά, επειδή δεν είμαστε κομματάρχες. Είχαμε, απλά, την ατυχία να γεννηθούμε απλοί πολίτες.
Το πραγματικό σκάνδαλο δεν είναι η επισύνδεση στο κινητό του κ. Ανδρουλάκη ή του κ. Κουκάκη ή προγενέστερα του κ. Σαγιά, του κ. Λαφαζάνη και άλλων. Το πραγματικό σκάνδαλο θα προκύψει αν αποδειχθεί ότι η ΕΥΠ καταναλώνει πόρους και εργατοώρες για την παρακολούθηση πολιτικών φίλων και αντιπάλων της εκάστοτε κυβέρνησης, ενώ αφήνει τα ΜΚΟ, τους λαθροδιακινητές και την πέμπτη φάλαγγα των Τούρκων πρακτόρων και ακραίων ισλαμιστών που κατά πάσα πιθανότητα εμφιλοχωρούν ανάμεσα στις ορδές των λαθρομεταναστών που διαπερνούν ετσιθελικά τα σύνορα, ξεπερνώντας τις διαχειριστικές ικανότητες της χώρας, να δρουν ελεύθεροι, ως κράτος εν κράτει!
Η χώρα υφίσταται υβριδικό πόλεμο εδώ και χρόνια…και ας μην το έχουν γράψει οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης ή η γερμανική «Σπίγκελ», που έγιναν ξαφνικά ευαισθητούληδες, ενώ έπρατταν τα μύρια όσα κατά των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, τόσο εν καιρώ πανδημίας, όσο εν καιρώ μνημονίων.
Θα δεήσει ο κ. Ανδρουλάκης και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί να ασχοληθούν με το θέμα αυτό ή απλά θα αρκεστούν να μας υπενθυμίζουν κυνικά ότι ως κομματάρχες στην νεοελληνική ισονομία και ισοπολιτεία κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους και έχουν πάντα την δύναμη και το προνόμιο να προβάλλουν τα ελάσσονα και να αποκρύβουν τα μείζονα.
