Δεν είναι λίγες οι φορές που «πιάνουμε» τον εαυτό μας να ψεύδεται και άλλες φορές που αντιλαμβανόμαστε πως ψεύδεται ο συνομιλητής μας. «Είμαι καλά»,ένα ψέμα που λέμε καθημερινά καθώς δεν ισχύει πάντα.
«Είσαι όμορφος», ψέμα που λέγεται για να μην πληγώσεις τον άλλον. Ακόμα και αυτά τα «αβλαβή»ψέματα ευγένειας πολλές φορές για κάποιους ανθρώπους δεν είναι καλό να λέγονται. Ο Nyberg υποστήριξε πως είναι πολύτιμο εργαλείο για την κοινωνική και ατομική σταθερότητα και πως η ζωή θα ήταν αβάσταχτη σε ένα κόσμο απόλυτης ειλικρίνειας. Αυτό για τα «αβλαβή» ψέματα.
Κάποιες φορές χρησιμοποιούνται ψέματα που δεν είναι τόσο «αβλαβή» που δίνουν ελπίδες και έπειτα καταστρέφουν όνειρα.
Όταν χρησιμοποιείς ψευδείς δηλώσεις στο λόγο σου αυτομάτως σημαίνει πως είσαι ένας άνθρωπος με γερό μνημονικό διαφορετικά είσαι ένας αποτυχημένος, παθολογικός ψεύτης.
Στην ζωή μας έχουμε συναντήσει τουλάχιστον μια φορά έναν τέτοιο άνθρωπο. Το ψέμα είτε «αθώο»είτε όχι έχει γίνει κομμάτι της ζωής μας καθώς όσο θα υπάρχουν δέκτες θα υπάρχουν και πομποί που θα αραδιάζουν ένα σωρό ψέματα για να προκαλέσουν εντυπώσεις. Πού χάθηκε η ηθική αρχή της φιλαληθείας; Η εμπιστοσύνη; Η ειλικρίνεια;
Η πολιτική, έχει κατηγορηθεί ως ναός του ψεύδους και αποτελεί ένα δυνατό παράδειγμα. Οι άνθρωποι που αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν σε αυτό το κλάδο θα πρέπει να είναι ικανοί να λένε ψέματα, ή μήπως όχι; Αν ήταν ικανοί θα ήταν αρεστοί. Με βάση το ήθος και το σεβασμό, ένας πολιτικός θα μπορούσε να ΜΗΝ έχει σαν αρχή του το ψέμα. Τί συμβαίνει όμως και παρόλο που κάποιοι δεν είναι δεξιοτέχνες του είδους παραμένουν ακόμα στην εξουσία; Τί συμβαίνει και οι πολίτες μοιαζουν να βιώνουν συχνά το σύνδρομο της Στοκχόλμης; Είναι ένα ερώτημα που ίσως να μην έχει απάντηση. Κατά τον Nyberg στην πολιτική, η εξαπάτηση είναι διπλωματία, εξυπηρετεί κοινωνικούς σκοπούς και χρησιμοποιείται για την αποφυγή δυσαρέσκειας. Όταν όμως στην πολιτική του σήμερα χρησιμοποιούνται δεκάδες ψέματα και υποσχέσεις οι οποίες υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών, τα ΟΧΙ γίνονται ΝΑΙ και πολλά ακόμη παραδείγματα, δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση η αποφυγή δυσαρέσκειας και δεν συμβαίνει για το καλο του συνόλου.
Ακόμα και στη διαχείρηση του ψεύδους αν και χρησιμοποιείται δεν υπάρχει ικανότητα από την πλευρά των πολιτικών και ο λόγος, η έλλειψη σεβασμού προς το κοινωνικό σύνολο, η υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών μιας χώρας. Οι πολίτες ως άνθρωποι διατηρούν μέσα τους την ελπίδα. Η ελπίδα είναι που τους κρατάει στη ζωή και όχι η εμπιστοσύνη. Αν χαθεί, θα χαθούν και οι ίδιοι. Είναι λοιπόν η ελπίδα που τους κάνει να επιλέγουν να υποστούν ένα πρόσωπο λιγότερο επιβλαβή από κάποιο άλλο, μέχρι να αντικρίσουν ξανα την πραγματικότητα.
Ένας φαύλος κύκλος.
