Αντί η σημερινή όπως και κάθε Κυβέρνηση να καλέσει εκείνους που «δεν είναι πια ενεργοί» να βοηθήσουν την τοπική αλλά κυρίως την αγροτική επιχειρηματικότητα, αναζητεί εθελοντικούς τρόπους, φιλοδωρήματα και πρόστιμα για να σώσει ότι έχει απομείνει. Όσοι «δεν έχουν πλέον δραστηριότητα» λόγω της κρίσης του κοροναϊού θα μπορούσαν «να ενταχθούν στον μεγάλο στρατό της ελληνικής αγροτικής επιχειρηματικότητας», αναζητώντας εργασία ώστε να μην στερεύσει η αγορά από τα τρόφιμα που εισάγει η Ελληνική Πολιτεία, αυτό θα έπρεπε να είναι το σύνθημα και όχι το “μένουμε σπίτι” και τηλεκοροιδεύομαστε (σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε ότι όλοι οι πολίτες έχουν ατομική ευθύνη και φυσικά ξέρουν να προστατεύουν τον συνάνθρωπό τους, δεν χρειάζονται τηλε-υπευνθύμιση). Αυτή την στιγμή υπάρχουν χρήματα για να δημιουργηθεί χθές μία ηλεκτρονική διακυβέρνηση για την ιατρική κατάσταση που επικρατεί. Μήπως θα πρέπει να αφήσουμε τους γιατρούς να κάνουν τη δουλειά τους και να δημιουργήσουμε μία σωστή τροφοδότιση της εφοδιαστική μας αλυσίδας; Εξάλλου χωρίς αυτή δεν θα μπορέσει να εργαστεί και ο τομέας της υγείας και απλώς θα του προσθέσουμε άλλο ένα πρόβλημα. Υπάρχει σήμερα η δυνατότητα να έχουμε 200.000 άμεσες θέσεις εργασίας στις γεωργικές συναλλαγές. Στερημένοι από την εργασία τόσο διάστημα στα χρόνια της κρίσης η εργασία στα χωράφια πρέπει να γίνει πραγματικότητα καθώς έχουμε περισσευούμενη αγροτική τεχνολογία, πρέπει να γυρίσουμε “στους αγρούς” πριν οι ξένες αγορές μας κλείσουν την πόρτα. Μπροστά στην ιδέα του θανάτου, η ιδέα της ατομικότητας αυξάνεται σύμφωνα με μεγάλους ψυχολόγους, ετσι και κάθε κράτος που αποτελειται απο ανθρώπους συμπεριφέρεται ανάλογα. Το κάθε κράτος θα προστατεύσει τους πολίτες του καθώς αναζητεί πλέον αργά την εθνική του ταυτότητα και φυσικά το πολιτικό κόστος απλώς θα επιταχύνει την συγκεκριμένη σκέψη. Χρειαζόμαστε αυτά τα άτομα για τους επόμενους τρεις μήνες. Είτε είναι γυναίκες είτε άνδρες που δεν εργάζονται, οι οποίοι είναι περιορισμένοι στα σπίτια τους, οι οποίοι είναι σερβιτόροι σε εστιατόρια, σε ξενοδοχεία, κομμωτήρια στη γειτονιά που δεν είναι πλέον ενεργά. Η ιδέα του μεγάλου στρατού της Ελληνικής γεωργίας, είναι μία λύση που θα μας επιτρέψει να αντεξουμε. Πρέπει να υπάρξει “μια πολιτική, αστική πράξη”. Οι δε εθελοντές “θα μπορούν να πληρώνονται από τους αγρότες και οι αγρότες μέσω αντιστοιχων κορονοϊό-προγραμμάτων. «Χρειαζόμαστε 200.000 ανθρώπους μέσα στους επόμενους τρεις μήνες». Τα αγροκτήματα μπορούν να αποτελέσουν ένα τρόπο στήριξης της τοπικής κοινωνίας μέσω της ευφυής γεωργίας. Όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε ότι οι τοπικές Ελληνικές αλυσίδες εφοδιασμού αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για την περιφερειακή ανάπτυξη. Ένα αποτελεσματικό δίκτυο υποστήριξης μειώνει το κόστος της παραγωγής του τομέα των εξαγωγών ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητά του. Οι αγροτικές περιοχές εξ ορισμού είναι πολύ μικρές για να έχουν υψηλό ποσοστό αυτοεφοδιασμού, διότι είναι η εγχώρια αγορά πολύ μικρή και πρέπει να ειδικευτούν στην παραγωγή περιορισμένου αριθμού προϊόντων ή υπηρεσιών επίτευξη ελάχιστης αποτελεσματικής κλίμακας. Σε πολλές περιπτώσεις χαρακτηρίζονται οι αγροτικές περιοχές από έλλειψη τοπικού ανταγωνισμού που σηματοδοτεί περιορισμένη πρόσβαση σε πηγές κεφαλαίων και υψηλότερο κόστος από ό,τι στις αστικές περιοχές. Σε μεμονωμένες βιομηχανικές πόλεις, μια επιχείρηση είναι συνήθως ο σημαντικός εργοδότης και η επιχείρηση μπορεί να περιλαμβάνει μία μακρινή απόσταση έως τον πλησιέστερο ανταγωνιστή. Η δε απόσταση αυτή μπορεί να προσθέσει κόστος στην παραδοθείσα η τιμή του προϊόντος της, αλλά η απόσταση από τους ανταγωνιστές έξω από τα σύνορα μιας χώρας μπορεί επίσης να διατηρήσει ένα χωρικό μονοπώλιο που προστατεύει την επιχείρηση από τον ανταγωνισμό ή ακόμα και τον αποκλεισμό.
Η καταστροφή δεν έρχεται ακόμα αλλά γιατί αυτή η αλλαγή που συμβαίνει να μην μας βρεί ένα βήμα μπροστά;
