Η διεκδίκηση του ελληνικού ονόματος “Μακεδονία” δεν εκφράζει παρά μικρό μόνον μέρος του πληθυσμού των Σκοπίων, ίσως και λιγότερους από το μισούς πολίτες του κράτους στα βόρεια σύνορά μας. Οι περισσότεροι Σκοπιανοί έχουν κατά σειρά πλειοψηφίας: (α) αλβανική εθνική συνείδηση, (β) βουλγαρική, (γ) σλαβική.
Ο Μακεδονισμός και η κατάχρηση του ελληνικού όρου “Μακεδονία” τους επιβάλλεται τις τελευταίες δεκαετίες από μεγαλοπαράγοντες και πολιτικές δυνάμεις του εξωτερικού.
Η επιμονή να τους εκμακεδονίσουν είναι ξένη προς ένα μεγάλο μέρος των πολιτών των Σκοπίων. Επιβάλλεται αυταρχικά από την κυβέρνηση και τους ξένους πάτρωνές της. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να συμμετέχει στον βιασμό των εθνικών συνειδήσεων των Σκοπιανών γειτόνων της. Είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατικής νομιμοποίησης και ευρωπαϊκού δικαίου.
Η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών στα Σκόπια θα ξεγυμνώσει την λαϊκή υποστήριξη στον βιαίως επιβαλλόμενο Μακεδονισμό. Η Ελλάδα, στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας και υλοποιώντας τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, οφείλει να υποστηρίξει ενεργά τον εκδημοκρατισμό των Σκοπίων, την ελευθερία του τύπου και το δικαίωμα των πολιτών στον συλλογικό αυτοπροσδιορισμό, όπως επίμονα ζητά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά την διαδικασία των προενταξιακών συνομιλιών.
Οι αλβανικής, βουλγαρικής, σλαβικής, ρομά ή ελληνικής εθνικής συνείδησης πολίτες των Σκοπίων πρέπει να έχουν αμετρίαστα δικαιώματα έκφρασης και αυτοπραγμάτωσης στην δημόσια σφαίρα, περιλαμβανομένης της διεκδίκησης αυτονομίας στο πλαίσιο μιας ομοσπονδιακής δομής του κράτους τους.
Η μή χρήση του όρου “Μακεδονία” ή παραγώγων του από τα Σκόπια είναι η υπεύθυνη θέση ανθρωπιστικής, δημοκρατικής και ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που υιοθετεί η πλειοψηφία των Ελλήνων, οφείλει να υλοποιήσει η Ελλάς και στην οποία υπακούει η κοινή μας δέσμευση προς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.
Η de facto και de jure ακύρωση της Συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ και η μη εφαρμογή της είναι ο πυρήνας της δέσμευσής μας αυτής.
*Το κοινό άρθρο συνυπογράφουν ο Ιωάννης Νασιούλας και ο Γεώργιος Τάτσιος
