Η κρίση της υγείας που προκλήθηκε από την πανδημία του κοροναϊού πυροδότησε αυτόματα μια οικονομική κρίση, δεδομένων των πρωτοφανών μέτρων περιορισμού που εφαρμόστηκαν σε όλο τον κόσμο.
Σε σύγκριση με την τελευταία μεγάλη οικονομική κρίση, εκείνη του 2008, οι τράπεζες διαδραματίζουν θεμελιωδώς διαφορετικό ρόλο. Πριν από δέκα χρόνια, ο χρηματοπιστωτικός τομέας θεωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό ως το πρόβλημα. Οι πράξεις ορισμένων τραπεζών προκάλεσαν οικονομική κρίση.
Σήμερα, αντί να επωφελούμαστε τους ισολογιστικούς καρπούς των προσπαθειών μας, οι τράπεζες καλούνται να βοηθήσουν πραγματικά, για παράδειγμα, τις πολλές εταιρείες που δεν θα μπορούν να εξοφλήσουν τις πιστώσεις τους μετά την ύφεση της οικονομίας.
Αρνητικά επιτόκια
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες επωφελούνται από πιο ευέλικτους κανόνες για να τους επιτρέψουν να χρηματοδοτήσουν δάνεια σε νοικοκυριά ή επιχειρήσεις. Στην πραγματικότητα, οι τράπεζες πληρώνονται τώρα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να διαδραματίσουν το ρόλο τους ως δανειστής, καθώς τα επιτόκια είναι αρνητικά για αυτές. Αυτή η δημόσια ενίσχυση σε αντάλλαγμα περιμένει κάποια μορφή εταρικής ή ακόμα και πολιτικής ευθύνης. Σε αυτό το στάδιο και όσον αφορά τις δεσμεύσεις, οι Ελληνικές τράπεζες παίζουν το παιχνίδι; Εκτός από τις αναβολές χωρίς κόστος πληρωμής για τους προβληματικούς δανειολήπτες που έχουν ήδη σχολιαστεί ευρέως, για νέες ανάγκες χρηματοδότησης, για όλα τα νέα δάνεια και γραμμές βραχυπρόθεσμη πίστωση, οι τράπεζες πρέπει θα απορροφήσουν ζημίες έως και 3%. Από εκεί και πέρα, οι μισές απώλειες θα βαρύνουν το κράτος και ακόμη τον τραπεζικό τομέα. Είναι άραγε έτοιμος ο τραπεζικός κλάδος για μια πραγματική δέσμευση; Αυτό που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι, σε γενικές γραμμές, οι τράπεζες θα έχουν μια ακόμη πιο σεβαστή στάση απέναντι στους πελάτες τους και θα σέβονται τα συμφέροντα της Ελληνικής οικονομίας στο μέλλον, συνεχίζοντας να υιοθετούν εύλογες υποχωρήσεις για όλους, ακόμη και για το προσωπικό τους.
Όταν υπάρχουν κίνητρα, πρέπει να βασίζονται στην υπηρεσία που παρέχεται στους πελάτες και όχι στα άμεσα κέρδη που δημιουργούνται για τις Τράπεζες. Υπήρχαν πολύ κακές συνήθειες στην Ελλάδα όσον αφορά τα κίνητρα για ένα μεγάλο τμήμα του προσωπικού, το οποίο, σε πολλές τράπεζες, είχε στόχους όγκου και στόχους πωλήσεων για τα λεγόμενα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Οι στόχοι σήμαινε ότι το εμπορικό προσωπικό ενθαρρύνθηκε συχνά να πουλάει προϊόντα, να έχει κέρδος για την τράπεζα και όχι να συμβουλεύει τον πελάτη. Σήμερα σε πολλές τράπεζες, αυτό διορθώθηκε και τα μεγάλα μπόνους για τη λεγόμενη απόδοση έχουν μειωθεί. Η σημερινή μέρα επιβάλλει την δημιουργία νέων κινήτρων για αποφυγή της επερχόμενης βαθιάς ύφεσης.
Με τον περιορισμό των πληθυσμών, “τα δάνεια subprime των τραπεζών θα αυξηθούν, σε μια στιγμή που η αύξηση των προβλέψεων για τον πιστωτικό κίνδυνο θα μειώσει την κερδοφορία των ευρωπαϊκών τραπεζών. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα θα μπορούσαν να δουν έως και 30 δισεκατομμύρια ευρώ στα καθαρά κέρδη στα ύψη τα επόμενα τρία χρόνια. Αλλά αυτή η κρίση έρχεται σε μια στιγμή που οι ευρωπαίοι χρηματοδότες ολοκλήρωσαν ως επί το πλείστον την επίλυση των συνεπειών της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Παρ ‘όλα αυτά, αντιμετωπίζουν ένα περιβάλλον γεμάτο παγίδες: χαμηλά επιτόκια που μειώνουν τα περιθώρια, αυστηρότερη ρύθμιση ή την ψηφιακή επανάσταση. Από την πλευρά η πρόσφατη κατάρρευση των παγκόσμιων χρηματιστηριακών αγορών επηρέασε τον «ισολογισμό των ασφαλειών και συνεπώς τις θέσεις φερεγγυότητάς τους, αλλά με ακόμη ισχυρότερο τρόπο σε ένα ήδη πολύ υποβαθμισμένο πλαίσιο.
Φάσμα παρατεταμένης ύφεσης
Οι ευρωπαϊκές εποπτικές αρχές δεν έχουν ακόμα εξουσιοδοτήσει τις τράπεζες να εφαρμόζουν συνετούς πιστωτικούς κανόνες με «ευελιξία και ρεαλισμό», επιτρέποντας έτσι τη μη διευθέτηση των προσωρινών ατυχημάτων αποπληρωμής και των διαρκών συμβιβαστικών καταστάσεων. Μια διαρκής επιβράδυνση θα μπορούσε ιδίως να αναγκάσει τις πιο αδύναμες τράπεζες να αφαιρέσουν τα μερίσματα και, τελικά, να αντλήσουν κεφάλαια.
Η επόμενη μέρα απαιτεί την εύρεση χρηματοδοτών κυρίως από το εσωτερικό κάθε κράτους ώστε να αντιμετωπίσουν την οικονομική πίεση καλύτερα από πολιτικούς, καθώς οι κεντρικές τράπεζες και τα κράτη δεν ξεκινούν σχέδια τιτανικής βοήθειας για τη στήριξη των επιχειρηματικών πιστώσεων ειδικά στον κορμό της μεσαίας επιχειρηματικότητας .
