Η γενικευμένη και ανακυκλούμενη άγνοια για την ζωή, το έργο και την παρακαταθήκη των Αγίων Τριών Ιεραρχών είναι εξηγητική της κακοδαιμονίας των σύγχρονων Ελλήνων και της θέσης τους στον κόσμο. Στο άρθρο αυτό, θα θίξω τρία μόνον ζητήματα, που όχι απλώς δεν εξαντλούν την συζήτηση, αλλά αντίθετα θέτουν το προγραμματικό πλαίσιο των εκκρεμοτήτων που έχουμε με την ταυτότητά μας.

Η αντιδιαστολή του κλασσικού ελληνικού πνεύματος με τον χριστιανικό λόγο είναι μια ψευδο-επιστημονική ανοησία, που καλλιεργείται επισταμένα από αμαθείς επιστημολογούντες της ημεδαπής και επιδοτείται από Βρετανούς και Γάλλους, μεταξύ άλλων. Κίνητρό της είναι η απαξίωση του χριστιανικού ανθρωπισμού και της χριστιανικής θεολογίας. Μέσον της είναι η αποσιώπηση της ελληνικής ιστορίας, όπως ξεδιπλώνεται με την διαμόρφωση της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Αυτοκρατορία των Ρωμιών, στο Βυζάντιο των Ελλήνων. Μέθοδός της είναι η συστηματική παραγνώριση των πηγών: ούτε είδαν, ούτε άκουσαν για τις κοντά 200,000 σελίδες της Ελληνικής Πατρολογίας, που περιλαμβάνει τα έργα των σοφών και αγίων μετά τους Αποστόλους και ως το Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Ούτε είδαν, ούτε ξέρουν να διαβάσουν την ιστορία των σλαβικών και βαλκανικών λαών, που είναι υπο-κεφάλαιο της ελληνικής: των Σέρβων, των Ρουμάνων, των Ρώσσων, των Βουλγάρων. Αν αντικρύζαν τον μέγα Georg Ostrogorsky δεν θα ήξεραν ποιός είναι.

Στόχος της αποσιώπησης της ιστορίας είναι η επιβολή της αφήγησης πως η βόρειο-δυτική Ευρώπη εκπροσωπεί το απόγειο του πολιτισμού. Πως η βυζαντινή εποχή της λαμπρότητας του πνεύματος, της διανόησης, των τεχνών, της κυβερνητικότητας και της τεχνολογίας δεν υπήρξε ποτέ. Πώς τότε είχαμε “dark ages”, σκοτεινά χρόνια, μεσαίωνα και μαυρίλα.

Ποιά είναι η ταυτότητά μας; Την πνευματική της εκδοχή άρθρωσαν οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες με γλώσσα ελληνική και εντόπια υλικά. Η οικουμένη χρωστά πολλά στον Μέγα Βασίλειο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον Γρηγόριο των Θεολόγο. Σχημάτισαν μια ωραία θρησκεία με την ενορατικότητα, τις διανοητικές αντιστοιχίσεις, την συνταγματική δομή και την λεκτική σκευή του Σωκράτους, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και του Πλωτίνου. Κοινώνησαν την Εκκλησία του Χριστού, με τον τρόπο που άφησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αγάπησαν τους ανθρώπους, προσφέροντας ένα παράδειγμα ζωής σε μια κοινωνία καλών ανθρώπων.

Τούς Τρεῖς Μεγίστους Φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος,.
τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας,
τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας,
τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας,
Βασίλειον τόν Μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον,
σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν Χρυσοῤῥήμονι,
πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν·
αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.

 

Originally posted 2018-01-30 00:00:54.

Written by

Ιωάννης ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ

Ο Ιωάννης Νασιούλας είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικονομίας. Είναι Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης "Νέα Αρχή για την Θεσσαλονίκη", Δημοτικός Σύμβουλος και Υποψήφιος Δήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης.