Σήμερα, η Κοινωνική Οικονομία προωθείται με δύο τρόπους στην κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη τροχιά: μέσω της συμμετοχής περιφερειών προς τις χρηματοπιστωτικές αγορές, αφενός, και μέσω των κοινωνικών συλλόγων που οργανώνουν το νεοφιλελεύθερο κράτος, από την άλλη πλευρά.
Για την οικονομικοποιημένη κοινωνική οικονομία, κάποιος σκέφτεται βεβαίως τις συνεταιριστικές τράπεζες και τις μεγάλες αλληλασφαλίσεις αλλά και τους γεωργικούς συνεταιρισμούς ή τους γεωργικούς συνεταιρισμούς. Τα τελευταία σαράντα χρόνια, αυτή η μορφή των οργανισμών γνώρισαν μια συνεχή παρασυρόμενη κίνηση που έσπρωξε τη ρύθμισή τους μακριά από τα κοινωνικά εδάφη και σε μια πιο παγκοσμιοποιημένη δημοσιονομική ρύθμιση. Η προοπτική όμως των κοινών αποκαλύπτει την πιθανότητα να βρεθεί ο χαμένος κοινωνικός δεσμός τους με τις Ελληνικές Περιφέρειες και κάτ επέκταση στο Ελληνικό Κράτος. Για τις ανύπαρκτες συνεταιριστικές τράπεζες αυτό συνεπάγεται επανασχεδιασμό της διακυβέρνησής τους, που καθιστά την τοπική χρηματοδότηση προτεραιότητα των δραστηριοτήτων τους, καθιστώντας ορατό το πώς οι τοπικές αποταμιεύσεις και η νομισματική δημιουργία που επιτρέπει η πίστωση επιτρέπουν τη χρηματοδότηση των κοινωνικών κοινών ανά επικράτεια και περιφέρεια. Το μεγάλο μέγεθος των μελλοντικών συνεταιριστικών τραπεζών θα σημάνει ένα τρομερό μοχλό για τον σχεδιασμών των κοινών. Εκτός από το ζήτημα της επανατερικοποίησης του νομίσματος της Κοινωνικής Οικονομίας, υπάρχει επίσης το ζήτημα της πρόσβασης σε πιστώσεις για σχέδια ανάπτυξης των κοινών στις Περιφέρεις. Τα αμοιβαία Κοινωνικά κεφάλαια, οι τοπικές βάσεις τους πρέπει να γίνουν και πάλι ενεργές μονάδες κοινωνικής διακυβέρνησης με το ίδιο ζήτημα πρόσβασης όλων σε κοινωνικές δομές . Τέλος, η αναγέννηση των γεωργικών συνεταιρισμών ή ακόμα και περιφερειακών κοινωνικών συνεταιρισμοί μπορούν να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση της κάθε Περιφέρειας με ένα βιώσιμο μοντέλο, οι καρποί των οποίων κατανέμονται σε ολόκληρη το Κράτος. Η επικράτεια ως νέο αποθετήριο των αξιών που θα επιβληθούν δεν αποσυνδέει αυτούς τους κοινωνικούς οργανισμούς από τις αγορές αλλά ανασυνθέτει την αναθεωρημένη και τεχνολογικά άρτια νέα εικόνα του εμπορικού «κοινωνικού» Δικαίου. Για την κοινωνική οικονομία που κακώς εξαρτάται από το σύγχρονο νεοφιλελεύθερο κράτος, είναι ανάγκη και δραπετεύσει από το καθεστώς ελάχιστης συσχέτισης που της επιβάλλεται από μια κρατική λογική που θεωρεί την αλληλεγγύη ως κόστος που πρέπει να ελαχιστοποιηθεί για να αφήσει στην πρωτεύουσα το μεγαλύτερο μερίδιο. Όχι ότι πρέπει να αποσυνδεθούν η Κοινωνική Οικονομία από το Κράτος, αλλά να εγκαθιδρυθεί μια σχέση των περιφερειών με το κράτος, βασιζόμενη σε ένα σύνολο Κοινωνικής συνεργασίας μεταξύ των πολιτών. Ένα πρόσφατο παράδειγμα του προαναφερθείσας κοινωνικού περιφερειακού σχεδίου είναι η και ιατρο-κοινωνικής συνεργασίας της Lorris. Οι κοινοτικοί παράγοντες συνενώθηκαν για να εντάξουν στις τοπικές τους κοινότητες ένα σχέδιό για την οικοδόμηση ενός διεπιστημονικού κέντρου υγείας για την πρόσβαση στην περίθαλψη ανά περιφέρεια, ιδιαίτερα στους κατοίκους των ευάλωτων και ευάλωτων περιφερειών. Αυτές οι ενώσεις δεν έχουν γυρίσει την πλάτη στο κράτος, αλλά έχουν αναμορφώσει τη σχέση κράτους-κοινωνική περιφέρεια, επιβάλλοντας την υγεία ως κοινό κοινωνικό αγαθό. Ένα από τα πακέτα αυτής της κοινωνικής πράξης είναι η επανένταξη του κοινωνικού κράτους υγείας υπερπηδώντας τα γραφειοκρατικά εμπόδια του κλάδου-υγείας ως προς κερδοφορίας του κεφαλαίου-υγείας.
Η πρώιμη ηλικία της Κοινωνικής Οικονομίας αναγεννά συνεχώς νέα προνομιακά πεδία και μετασχηματισμού της Κοινωνίας προς όφελος των πολιτών, άραγε είμαστε ικανοί να νοιαστούμε για τον συνάνθρωπό μας και να ακολουθήσουμε αυτόν τον «Κοινωνικό Μετασχηματισμό» ;
Originally posted 2019-08-25 15:01:17.
