Φτιαγμένοι από τη «στόφα» των προφητών και ως εκ τούτου εν δυνάμει επικίνδυνοι. Ο λόγος τους παθιασμένος, είτε ανακουφίζει, είτε ερεθίζει, ανάλογα με την διάθεση που θα τον προσεγγίσει κανείς. «Έφηβοι» στην ψυχή, με βλέμμα που πετάει σπίθες, οι κινήσεις του γεμάτες ζωντάνια τονίζουν την αποφασιστικότητά τους και τις βαθιές τους πεποιθήσεις.
Αρχηγοί που ελέγχουν, εμπνέουν, καθοδηγούν και εξασφαλίζουν την ευημερία όλων, δεν γίνονται πια αποδεχτοί από άτομα που, με αυταπάτη συνήθως, πιστεύουν ότι κατέχουν την όλη αλήθεια. Η έννοια του έθνους – κράτους που δημιουργούσε μια ομογενή οντότητα με κοινά χαρακτηριστικά [γλώσσα, θρησκεία, καταγωγή κοκ] φαίνεται να αντικαθίσταται με μια μορφή κράτους με κοινές νομικές και πολιτικές αξίες, ήτοι ένα είδος συνύπαρξης με έναν «συνταγματικό πατριωτισμό».
“Η μεγαλύτερη ζημιά που μπορεί κανείς να πάθει είναι να του γκρεμίσουνε την πίστη και γίνεται αυτό συστηματικά“
Η μικρή μάχη άρχισε από απλούς ιερείς που αφύπνισαν το ποίμνιο τους ο π. Βασιλείος Βολουδάκης, π. Αντώνιος Στυλιανάκης, π. Ευαγγέλος Παπανικολάου, και στην συνέχεια ακολούθησαν και οι Δεσποτάδες μας, γνωστοί και άγνωστοι για να ανοίξει η Εκκλησία μας
Ο Μόρφου Νεόφυτος
Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου
Μητροπολίτης Ξάνθης, Παντελεήμων
Μητρ. πρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος
Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς
Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος
Μητροπολίτου Κυθήρων & Αντικυθήρων κ.Σεραφείμ
Όλοι αυτοί το μόνο που χρειάζονται είναι η επιπλέον στήριξη μας, μία μάχη είτε πολεμική είτε πνευματική δεν σταματά όταν χαδεύουμε ον εχθρό ούτε όταν το απειλούμε αλλά όταν όταν τον πολεμάμε σκληρά και με ανδρεία
«Η Εκκλησία σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα σύγχρονα προβλήματα χρειάζεται ποιμένες που θα έχουν νέες αντιλήψεις στον τρόπο, τη σκέψη και τη δράση»!
