Το φαντασιακό ιπποτικό μυθιστόρημα του Ίταλο Καλβίνο “Ο ανύπαρκτος ιππότης”, που εγκαινιάζει την αποκαλούμενη “φαντασιακή” τριλογία του συγγραφέα, παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά η ομάδα ΝΤΟΥΘ στο θέατρο Skrow.
Το έργο διαδραματίζεται στον μεσαίωνα. Πρωταγωνιστής της ιστορίας, όπως άλλωστε δηλώνει κι ο τίτλος, είναι ένας ανύπαρκτος ιππότης που ζει στην αυλή του βασιλιά Καρλομάγνου. Γύρω από αυτόν ζούνε, πολεμούν, διασκεδάζουν κι ερωτεύονται ο βασιλιάς, ιππότες, σαρακηνοί και πειρατές. Και ποιος δεν παρελαύνει στην ορθογώνια ξύλινη κατασκευή που ορίζει – αλλά δεν περιορίζει – τον σκηνικό χώρο της παράστασης.
Η Βάσια Ατταριάν και η Ιωάννα Ραμπαούνη διασκεύασαν το ομώνυμο μυθιστόρημα με επιτυχία δίνοντας του θεατρική ζωντάνια και αμεσότητα. Μία από τις επιλογές τους ήταν μάλιστα η χρήση διαφορετικών γλωσσών και διαλέκτων που βοήθησε στο να μένουν εν εγρηγόρσει οι θεατές, ενώ ταυτόχρονα αποτελούσε έναν τρόπο διάκρισης των διαφορετικών ρόλων από τους οποίους πέρασαν οι τέσσερις από τους πέντε ηθοποιούς, ο Ιππότης παρέμενε πάντα ιππότης.
Από τη μεριά του σκηνοθέτη η Βάσια Ατταριάν εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις δυνατότητες που τις έδωσε ο χώρος, τα πολλαπλά επίπεδα, αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό. Ισορρόπησε ανάμεσα στη χρήση της μουσικής και στην πρόζα, ενώ παράλληλα ανέδειξε τόσο τα κωμικά στοιχεία του έργου όσο και τα περισσότερο συναισθηματικά, ωστόσο όχι σε βάρος της πλοκής. Εν τέλει παρακολουθήσαμε μια καλορυθμισμένη παράσταση, με εξαίρεση ένα σημείο περίπου στα δύο τρίτα του έργου όπου η δομή “χαλάρωσε” οδεύοντας προς το φινάλε.
Η υποκριτική ακολούθησε έναν κοινό δρόμο. Όλοι οι ηθοποιοί ( Ρωμανός Καλοκύρης, Προμηθέας Nerattini Δοκιμάκης, Μυρτώ Μακρίδη, Ιωάννα Ραμπαούνη και Μαρία Φιλίνη ) είχαν υψηλό επίπεδο ενέργειας κι είχαν δυναμική. Ήταν συγκεντρώμενοι σε ό,τι έκαναν, με μοναδική εξαίρεση ίσως το σημείο που για λίγο χάθηκε το ενδιαφέρον για τους θεατές, ίσως επειδή χάθηκε το ενδιαφέρον κι από τους ηθοποιούς.
Ο Δημήτρης Τάσαινας έγραψε την πρωτότυπη μουσική για την παράσταση κι ήταν κι ο επί σκηνής μουσικός. Μια μουσική ξεσηκωτική και σύγχρονη που ωστόσο πάτησε σε παλιότερα μουσικά μοτίβα. Η Έλενα Γεροδήμου επιμελήθηκε την κίνηση και τις χορογραφίες, που ακόμη κι αυτές έτειναν σ’ ένα κωμικό αποτέλεσμα, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούσαν και τον σχολιασμό επί των τεκταινόμενων που όριζε η σκηνοθετική γραμμή. Λειτουργικοί οι φωτισμοί του Τάσου Παλαιορούτα, έπαιξαν σχεδόν με όλες τις εντάσεις και είδη φωτός (ζεστά, ψυχρά,blacklight), χωρίς όμως αυτό να αποτελέσει πρόβλημα για την εικαστική – φωτιστική συνοχή της παράστασης. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Αλεξίας Χρυσοχοίδου, ήταν λιτά και δηλωτικά του εκάστοτε ρόλου. Είχαν χρώματα ζωηρά που έδεναν με το ουδέτερο, επίσης λιτό, σκηνικό. Με τη χρήση διαφόρων αξεσουάρ επιτυγχάνονταν με σαφήνεια οι μεταμορφώσεις των ηθοποιών.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια παράσταση με πολύ χιούμορ και αληθινό κέφι και μεράκι εκ μέρους των συντελεστών της. Θεωρούμε, ωστόσο, πως οι ηλικίες που απευθύνεται είναι μεγαλύτερες από αυτές που η ομάδα προτείνει στο δελτίο τύπου. Παιδιά από 12 ετών και πάνω, και σίγουρα οι ενήλικες, δεν πρόκειται να απογοητευτούν από την παράσταση. Προς τιμήν της ομάδας ΝΤΟΥΘ που κράτησε για πάντα ανύπαρκτο στη μνήμη μας τον ανύπαρκτο ιππότη, κρατώντας κρυφό το πρόσωπο του ηθοποιού – ιππότη κατά την υπόκλιση.
