Όσοι έσπευσαν να προδιαγράψουν την αποτυχία του μεγαλειώδους συλλαλητηρίου στην Θεσσαλονίκη εξετέθησαν μπροστά στο πανελλήνιο. Η θλιβερή κομματική καμαρίλα, κούφιες τηλεπερσόνες που επιπλέουν στα λασπόνερα του σημερινού τηλεοπτικού τοπίου ως φελλοί, οιονεί ειδησεογραφικά προγράμματα…όλοι τους δέχθηκαν ένα ηχηρό χαστούκι από έναν λαό, τσακισμένο και αιμόφυρτο από την τόση μνημονιακή «αρωγή», αλλά εντούτοις, διασώζοντα την αξιοπρέπεια και υπερηφάνειά του. Μένει τώρα να συνεχιστεί ο δυναμικός παλμός στην Αθήνα και να μπορέσει η μαζική προσέλευση του κόσμου να κατακεραυνώσει τις πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο τόσα χρόνια.
Ήδη, η δυναμική του πλήθους αποτέλεσε τροχοπέδη στην κεκτημένη ταχύτητα της τρελής κούρσας στην οποία επιδίδονται κυβέρνηση και αντιπολίτευση για το χάρισμα του μακεδονικού ονόματος και της ταυτότητας στους κούκους του βορρά, οι οποίοι αρέσκονται να σφετερίζονται τα αλλότρια. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έστω και αν έδειξε την αλληλεγγύη του στον λαό από χιονοδρομικό κέντρο, αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμναν και να σκληρύνει την στάση του κόμματός του. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, οι οποίοι ήλπιζαν ότι τα υπόλοιπα κόμματα θα έκαναν την βρώμικη δουλειά της προώθησης μιας λύσης-παρωδίας προς εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών σχεδίων των ισχυρών, θα πρέπει να κάνουν αυτό για το οποίο οι ψηφοφόροι τους υποτίθεται ότι τούς έστειλαν στην Βουλή. Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, ίσως αναγκαστεί να επαναξιολογήσει την στρατηγική του μπροστά στην τόσο ξεκάθαρα εκπεφρασμένη αντίθεση της κοινωνίας.
Να που η Μακεδονία, το ευλογημένο εκείνο κομμάτι γης που υπήρξε φρούριο του ελληνισμού στις δύσκολες εποχές και που δέχθηκε ως στοργική μάνα μυριάδες προσφύγων κατά την Μικρασιατική Καταστροφή και άλλες συμφορές του Γένους, ίσως σταθεί αιτία για να ανυψωθεί και πάλι το γόητρο του καταρρακωμένου από τους κυβερνώντες και τους Ευρωπαίους «εταίρους» Έλληνα. Τα δυνατά συναισθήματα ομοψυχίας και ήρεμης δύναμης που δεν κατάφεραν τα τόσα χρόνια οικονομικής κατοχής και φτωχοποίησης να ξεσηκώσουν, μοιάζει να τα εγείρει το σάλπισμα για την υπεράσπιση της ελληνικής ταυτότητας της Μακεδονίας. Να που ηχούν προφητικά, για άλλη μια φορά, τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη: «Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από τη βρώμα όπου κυλιόμαστε, θα μας σώσει από τη μετριότητα και την ψοφιοσύνη».
Με το δυναμικό μήνυμα που έστειλε ο μέσος Έλληνας, ο οποίος παρέστη στο συλλαλητήριο με σύμπασα την οικογένειά του, τάραξε το κατεστημένο. Η τόσο αθρόα προσέλευση σε μια πρωτοβουλία υπεράνω κομματικών σκοπιμοτήτων θα αναγκάσει πολλούς πολιτικούς να σκεφθούν καλά προτού συναινέσουν στην εκχώρηση της Μακεδονικής ταυτότητας. Παράλληλα, αποδεικνύει ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο ευάλωτος στην χειραγωγία των βοθροκάναλων των Αθηνών, όσο θα ήθελαν κάποιοι να παρουσιάζουν.
Κόσμος vs. κατευθυνόμενα ΜΜΕ: 1-0
Χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ, τα τηλεοπτικά κανάλια των ΜΜΕ – κρατικά και ιδιωτικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – επιχείρησαν να τορπιλίσουν το συλλαλητήριο, είτε δια του χλευασμού, είτε δια της παραπληροφόρησης. Αλλά η επιλογή να μεταδώσουν ψεύτικες ειδήσεις, κάνοντας λόγο για «δεκάδες πολιτών» όταν ήταν πασιφανές ότι ο πραγματικός αριθμός ανερχόταν στο μισό εκατομμύριο, τους γύρισε μπούμερανγκ, πλήττοντας την αξιοπιστία τους. Σαν να μην έφθανε αυτό, αφού δεν μπόρεσαν να «θάψουν» την είδηση, σκέφθηκαν να την λασπολογήσουν. Στις μέρες που ακολούθησαν του συλλαλητηρίου, επιχειρήθηκε η συστηματική αποδόμησή του, με τα κανάλια να παρουσιάζουν τους διαδηλωτές ως ακροδεξιούς ή να κοροϊδεύουν πτυχές του συλλαλητηρίου, όπως τις παραδοσιακές στολές, λες και οι Ευρωπαίοι, τους οποίους τόσο θαυμάζουν, δεν τιμούν την παραδοσιακή τους ενδυμασία.
Η κοινωνία δείχνει να έχει αναπτύξει αντισώματα στην λοιμική που πηγάζει από τα έλη του τηλεοπτικού τοπίου. Τα κανάλια επιδίδονται σε μια διόλου ευγενή άμιλλα προβολής πάσης φύσεως αμερικανιάς, τουρκολαγνείας, ελλιπούς ενημέρωσης και λοιπών τηλεσκουπιδιών. Σιτεμένες κυρίες και φυτευτοί «δημοσιοκάφροι» θρονιάζονται στα στούντιο και με ύφος 40 καρδιναλίων αποφαίνονται επί παντός επιστητού, επιχειρώντας μια ολοκληρωτική χειραγώγηση της κοινωνίας.
Μόνο η έξοδος στις πλατείες και η επιστροφή στην «αρχαία αγορά» μπορεί να αποτελέσει την φυσιολογική άμυνα του μέσου Έλληνα από τον τηλεκατευθυνόμενο έλεγχο σκέψης. Εκεί, ερχόμενος σε επαφή με άλλους ανθρώπους του μόχθου και της καθημερινότητας, ίσως μπορέσει να επαναπροσεγγίσει την μακραίωνη παράδοση του μετέχειν των κοινών. Να δημιουργεί τις ειδήσεις, αντί να του της υπαγορεύουν τα παπαγαλάκια των χρεοκοπημένων ΜΜΕ, που μαζί με το πολιτικό σύστημα, «προκόπτουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι».
Η αντίδραση της κοινωνίας κατάφερε να κινητοποιήσει και την οργανωμένη Ομογένεια, με συγκεντρώσεις στην Ευρώπη και την Αυστραλία και εκπροσώπηση και οικονομική αρωγή της ομογένειας των ΗΠΑ στα συλλαλητήρια στην Ελλάδα.
Η Εκκλησία να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων
Επίσης, έθεσε την Εκκλησία προ των ευθυνών της, ελέγχοντας την συμπεριφορά κάποιων ιεραρχών, συμπεριλαμβανομένου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, οι οποίοι τηρούσαν επαμφοτερίζουσα ή ακόμη και αρνητική στάση για την μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού Χριστοδούλου και καθώς φαίνεται, η απουσία του έχει αφήσει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ευτυχώς, η παρουσία κάποιων ιεραρχών στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης την πρώτη Κυριακή, η ξεκάθαρη θέση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και η ελπίδα ότι θα προσέλθουν ακόμη περισσότεροι ιεράρχες στο συλλαλητήριο στην Αθήνα περιόρισαν τον αρνητικό αντίκτυπο από την αρχική απροθυμία συμπόρευσης με τον λαό.
Ειδικά στο ζήτημα της υπεράσπισης της Μακεδονίας, η στάση της Εκκλησίας υπήρξε καθοριστική για την αίσια έκβαση του εγχειρήματος. Κατά την ένοπλη αποκορύφωση του Μακεδονικού Αγώνα εθναρχούσαν ο Αλέξανδρος Ρηγόπουλος στη Θεσσαλονίκη, ο Γερμανός Καραβαγγέλης στην Καστοριά, ο Ιωακείμ Φορόπουλος στο Μοναστήρι, ο Χρυσόστομος Καλαφάτης (ο εθνομάρτυς Σμύρνης) στη Δράμα, ο Φώτιος Καλπίδης (επίσης εθνομάρτυς) στην Κορυτσά, ο Αιμιλιανός Λαζαρίδης (επίσης εθνομάρτυς) στην επισκοπή Πέτρας, ο Ειρηναίος στη Χαλκιδική, ο Θεοδώρητος στο Νευροκόπι, ο Κωνσταντίνος στις Σέρρες, ο Στέφανος Δανιηλίδης στην Έδεσσα, ο Γρηγόριος (εθνομάρτυς Κυδωνιών) στη Στρώμνιτσα, ο Ειρηναίος στο Μελένικο, ο Παρθένιος στη Δοϊράνη. Χωρίς τους Μακεδονομάχους ιεράρχες και φύλακες αγγέλους του πραγματικού Μακεδονικού λαού, η έκβαση της ιστορίας μπορεί να ήταν πολύ διαφορετική.
Αλλά και σε χρόνους ύστερους, όπως την περίοδο της κατοχής, οι ιεράρχες δίνουν, με την αυτοθυσία τους, το στίγμα του αγώνα. Γνωστά πολύ πέραν των στενών συνόρων της ελληνικής επικράτειας τυγχάνουν τα ηρωικά παραδείγματα ανδρών όπως του Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσοστόμου Δημητρίου και του Δημάρχου Λουκά Καρέρ, όταν καλούμενοι από τον διοικητή της Γκεστάπο να παραδώσουν λίστα με τα ονόματα των Εβραίων κατοίκων του νησιού, ενεχείρισαν στον Γερμανό αξιωματικό μία κόλλα χαρτιού, στην οποία ήταν γραμμένα δύο ονόματα: Μητροπολίτης Χρυσόστομος- Δήμαρχος Λουκάς Καρέρ.
Τρανό, επίσης, παράδειγμα, έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός την ίδια εποχή, όταν με παρρησία διαμαρτυρήθηκε στις κατοχικές δυνάμεις για τους διωγμούς εις βάρος των Εβραίων της Ελλάδας και πρωτοστάτησε στην έκδοση πλαστών ταυτοτήτων, για να παρουσιαστούν οι Εβραίοι ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να γλιτώσουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο μακαριστός Χριστόδουλος, σε ομιλία για τον προκάτοχό του, σημειώνει το εξής χαρακτηριστικό: «Ο εκρηκτικός χριστοκεντρικός και εθνοκεντρικός χαρακτήρας του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού τον ωθούσε πάντοτε σε παράτολμες, πλην συνεπείς προς τις αρχές του, ενέργειες, θέτοντας ο ίδιος τον εαυτόν του κάτω από το καλώς νοούμενο συμφέρον της Εκκλησίας και του Έθνους. Η αυθεντική μάλιστα απάντησή του προς τον Άλτενμπουργκ, ο οποίος τον ηπείλησεν ότι εάν ανέβαινε στο βουνό για να ηγηθή της Αντίστασης του ελληνικού λαού, θα διέτασσε την σύλληψίν του και την παραπομπήν του στο Στρατοδικείο, έδωσε απάντηση γενναία, τιμία, ιστορική και ανταξία των παραδόσεων του Ορθοδόξου Ελληνικού Κλήρου που συγκεφαλαιούται σε έξι λέξεις: “Οι Έλληνες Αρχιερείς δεν τυφεκίζονται· απαγχονίζονται”».
Η δύναμη της αλήθειας ως πολλαπλασιαστής ισχύος
Τέλος, επειδή αυτή την εβδομάδα εορτάζουμε την μνήμη των Τριών Ιεραρχών, αξίζει να σημειωθεί ότι και οι τρεις τους δεν δίστασαν να έλθουν σε σύγκρουση με την κοσμική εξουσία της εποχής τους για να προστατέψουν το ποίμνιό τους, αλλά και την πατρίδα τους. Από τα πολλά παραδείγματα, αναφέρουμε μόνο ένα, χάριν συντομίας.
Το 379, η Σύνοδος της Αντιοχείας και ο τοπικός αρχιεπίσκοπος, Μελέτιος, ζήτησαν τον Γρηγόριο να πάει στην Κωνσταντινούπολη. Παρά τους δισταγμούς του, ο Γρηγόριος δέχθηκε. Η εξαδέλφη του, Θεοδοσία, του πρόσφερε μια έπαυλη για κατοικία – αμέσως ο Γρηγόριος μετέτρεψε την έπαυλη σε Εκκλησία, την οποία ονόμασε «Αναστασία» («σκηνή για την ανάσταση της πίστης»). Εκεί έστησε το στρατηγείο της εναντίον των αιρέσεων και εξεφώνησε της περίφημες πέντε ομιλίες για την Αγία Τριάδα. Η παρουσία του αποτέλεσε τέτοια απειλή για την αίρεση των Αρειανών, οι οποίοι κατείχαν σχεδόν όλες τις εκκλησίες και τα αξιώματα της Πόλης την εποχή εκείνη, που επιχείρησαν πολλές φορές να τον σκοτώσουν, φοβούμενοι την δύναμη των λόγων του. Μετά από σκληρό αγώνα, ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (381 μ.Χ.). Η Β’ Οικουμενική Σύνοδος τον αναγνώρισε ως Πρόεδρό της. Εκεί εσυντάχθηκαν τα πέντε τελευταία άρθρα του Συμβόλου της πίστεως, το όγδοο άρθρο, «Και εις το Πνεύμα το Άγιον…», που είναι η διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Τότε θριάμβευσε η Ορθοδοξία και σώθηκε η Πόλη από την κακοδοξία του Αρείου και των Πνευματομάχων.
Συνεπώς, ακόμη και σε εποχές που επικρατεί το ψέμα και η απάτη ολοσχερώς, υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν την γλώσσα της αλήθειας με παρρησία. Ενίοτε, μπορούν έστω και μόνοι τους να αλλάξουν την φορά των πραγμάτων και να αποκαταστήσουν την αλήθεια. Η παρουσία του λαού στο συλλαλητήριο της ερχόμενης Κυριακής στην Αθήνα θα πρέπει να δώσει αυτή την μαρτυρία τόσο στα έντρομα πολιτικά κόμματα των Αθηνών και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ, όσο και στο εξωτερικό. Δεν πάει να αναγνωρίσει όλος ο κόσμος τα Σκόπια με την κλεμμένη ταυτότητα της Μακεδονίας, σημασία έχει να μην συναινέσει στο ψέμα η Ελλάδα. Άλλωστε, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, όπως αποδεικνύουν οι διαλυτικές τάσεις το μικρού αυτού κρατιδίου, το οποίο στο εγγύς μέλλον δεν αποκλείεται να ζητά να αναγνωρισθεί και ως «Βαρντάσκα» για να γλιτώσει από τις ορέξεις των προς ανατολάς και δυσμών γειτόνων του.
Originally posted 2018-01-29 00:01:39.
