Οι πρόσφατες δηλώσεις του Αμερικανού Ναυάρχου (ε.α.) Τζέιμς Σταυρίδη σε συζήτηση που διοργανώθηκε από τον Οργανισμό Τουρκικής Κληρονομιάς, με έδρα την Ουάσιγκτον, άφησε εμβρόντητους πολλούς στην Ελλάδα και την Ομογένεια, οι οποίοι κάποτε θεωρούσαν ότι θα μπορούσε ο ειρηθείς να αποτελέσει μια ηχηρή φωνή υπέρ της Ελλάδος και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο. Με δηλώσεις του, ο κ. Σταυρίδης αντάλλαξε το καπέλο του καπετάνιου για τουρκικό φέσι, χαρακτηρίζοντας την παραβίαση του αμερικανικού νόμου CAATSA (νόμος περί καταπολέμησης των εχθρών της Αμερικής μέσω κυρώσεων) από την Τουρκία με την αγορά του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 ως μια απλή «διαφωνία μεταξύ φίλων».
Ο κ. Σταυρίδης συνέχισε, υπογραμμίζοντας την σημασία της θέσης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι «παραμένω ο ισχυρότερος υποστηρικτής της Τουρκίας και του ρόλου της στην συμμαχία που θα μπορούσατε να φανταστείτε… Είναι ανοησία να αναφερόμαστε σε αυτό [σ.σ. αγορά των S-400] ως πιθανό λόγο αποχώρησης της Τουρκίας από την συμμαχία».
Μάλιστα, ο πρώην ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερη η Τουρκία να χρησιμοποιεί το ρωσικό πυραυλικό σύστημα χάριν της εξασφάλισης ομόνοιας στο ΝΑΤΟ. «Ας βρούμε έναν τρόπο να χρησιμοποιηθούν τα S-400, που αγοράστηκαν, πληρώθηκαν και έχουν τοποθετηθεί, αλλά με τρόπο που δεν θα ενσωματώνονται στο ΝΑΤΟ» δήλωσε, προτείνοντας την πώληση ενός δευτέρου αμερικανικού ή ευρωπαϊκού πυραυλικού συστήματος στην Τουρκία, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Οι απαράδεκτες δηλώσεις του κ. Σταυρίδη εκθέτουν τον οργανωμένο Ελληνσιμό, αφού στο παρελθόν ο τουρκόφιλος απόστρατος ναύαρχος έχει τιμηθεί από διάφορα ελληνοαμερικανικά σωματεία, ενώ μέχρι και σήμερα αποτελεί μέλος του διοικητικού συμβουλίου μεγάλου ελληνικού Κοινωφελούς Ιδρύματος.
Από υποψήφιος κυβερνητικός αξιωματούχος σε συνεργάτης του Ομίλου «Carlyle»
Φυσικά, εκ πρώτης όψεως, οι προσωπικές επιτυχίες του κ. Σταυρίδη θα τραβούσαν την προσοχή διαφόρων ελληνικών οργανισμών και Ελλήνων παραγόντων, διότι έμοιαζε με ανερχόμενο αστέρι στο αμερικανικό πολιτικό στερέωμα. Το 2016, υπήρξε στην λίστα των υποψηφίων αντιπροέδρων της τότε υποψηφίας για την προεδρία των ΗΠΑ κας Χίλαρι Κλίντον, ενώ αργότερα κλήθηκε από την κυβέρνηση Τραμπ σε συνέντευξη για να συζητήσει ενδεχόμενη υπουργοποίηση.
Στο τέλος, όμως, τον κέρδισε ο περιβόητος Όμιλος «Carlyle», ο οποίος κάνει σημαντικές επενδύσεις σε αγορές άμυνας και εθνικής ασφάλειας ανά τον κόσμο. Συνεπώς, η αδήριτη ανάγκη πώλησης όπλων και τα δισεκατομμύρια που διακυβεύονται μοιάζουν τώρα να ορίζουν την κρίση του πρώην ναυάρχου και να υπαγορεύουν την στρατηγική που ακολουθεί.
Η απροθυμία της αμερικανικής κυβέρνησης να τιμωρήσει παραδειγματικά την Τουρκία για παραβίαση ομοσπονδιακού νόμου του κράτους των ΗΠΑ αποτελεί μέχρι σήμερα απαράδεκτη ενέργεια που οφείλει να καταδικαστεί από πολιτικούς και πολίτες κάθε κομματικής προτίμησης. Η στάση του κ. Σταυρίδη πρέπει να τύχει της ίδιας καταδίκης, διότι αντιστρατεύεται στην αρχή περί «κυριαρχίας του νόμου».
Η αρχή περί «κυριαρχίας του νόμου» και η κληρονομιά Ρωσσίδη
Η πιστή τήρηση της αρχής αυτής εκφράστηκε αριστοτεχνικά από τον αείμνηστο ιδρυτή του Αμερικανικού Ελληνικού Ινστιτούτου Ευγένιο Ρωσσίδη. Ως πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος των ΗΠΑ και μετέπειτα δυναμικός παράγοντας του ελληνικού λόμπι στην Αμερική, ο κ. Ρωσσίδης έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην επιβολή απαγόρευσης πώλησης όπλων στην Τουρκία το 1974, η οποία αποτελεί μέχρι σήμερα μια από τις σημαντικότερες νίκες που κατήγαγε η οργανωμένη Ομογένεια εις βάρος της Τουρκίας. Για την επιτυχία αυτής της σημαντικής κύρωσης, ο κ. Ρωσσίδης, ο οποίος αποφοίτησε από την νομική σχολή του Πανεπιστημίου Κολούμπια και εργάστηκε ως επιτυχημένος δικηγόρος, βασίστηκε στην αρχή της κυριαρχίας του νόμου, υποχρεώνοντας την αμερικανική κυβέρνηση να συμμορφωθεί με τους νόμους του κράτους.
Είναι ντροπή που έρχεται σήμερα ο προβεβλημένος και πολλάκις τιμώμενος από τους συμπατριώτες του κ. Σταυρίδης να αντιστρατεύεται στις θέσεις του αείμνηστου κ. Ρωσσίδη. Επειδή, όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού, τουλάχιστον η περίπτωσή του έρχεται να θυμίσει σε βουληφόρους στην Ελλάδα και την Ομογένεια την γνωστή παροιμία πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Θα πρέπει να γίνεται πολύ πιο εξονυχιστικός έλεγχος από τους συντονιστές της προάσπισης των ελληνικών συμφερόντων για τους αξιωματούχους που επιλέγουν να προβάλλουν και «επιστρατεύσουν» στον κοινό αγώνα.
Δεν φταίει ο γιαλός που στραβά αρμενίζουμε
Ο κ. Σταυρίδης ήδη είχε δώσει δείγματα της επαμφοτερίζουσας στάσης του προ δεκαετίας, όταν διασκεύασε τα όσα έγραψε στην αυτοβιογραφία του, για τους παππούδες του που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Σμύρνη ως πρόσφυγες λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής. Η σταδιακή μεταμόρφωσή του από ελληνοαμερικανό σε Αμερικανό πολίτη «τουρκικής προέλευσης», οι πρόγονοι του οποίου έκαναν «μια σύντομη στάση από την Ελλάδα», είχε ήδη ξεκινήσει όσο ανέβαινε τις σκάλες της εξουσίας.
Αυτό να βλέπουν κάποιοι καθηγητές και δημοσιολόγοι που σπεύδουν να κατηγορήσουν τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος, παρόλο που υπήρξε ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, συνέβαλλε καθοριστικά στην Ελληνική Παλιγγενεσία.
Από την άλλη, επειδή ο ιός του εθνομηδενισμού μεταδίδεται με αστραπιαία ταχύτητα ακριβώς επειδή επιτρέπεται ο άμετρος συγχρωτισμός των «υπερμεταδοτών» με τα κέντρα λήψης αποφάσεων, δεν θα αποτελούσε έκπληξη αν τελικά συμπεριλαμβανόταν ο κ. Σταυρίδης και στην Επιτροπή «Ελλάδα 2021». Ίσως να μας διαφώτιζε περί των «αρετών» του Δημητρίου Νενέκου και του Πηλίου Γούση…
