«Κύριοι συνάδελφοι, Από των εκλογών της παρούσας Βουλής αλλεπάλληλα πλήγματα υπέστη ο πολιτικός κόσμος της χώρας εν τω προσώπω των αειμνήστων Γεωργίου Κονδύλη, Σπυρίδωνος Ταλιαδούρου, Ελευθερίου Βενιζέλου και Κωνσταντίνου Δεμερτζή, την απώλεια των οποίων μετά θλίψεως και οδύνης υπομνίσκω εις την Βουλήν.
[…]Το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου ήρχισεν να χαράσσεται εις τα δέλτους της Εθνικής μας Ιστορίας από της τελευταίας δεκαετίας του παρελθόντος αιώνος.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε εις την γεννέτειράν του η σπίθα που εδημιούργησε την μεγάλην φλόγαν της απελευθερώσεως, ο νους και η χειρ της αποτινάξεως του βαρυτάτου ζυγού υπό τον οποίον έκυπτε η ηρωική μεγαλόνησος της Ελλάδος.
Ήρχισεν την Εθνικήν του ζωήν με τον σκληρότερο αγώνα υπέρ αποκαταστάσεως της γενέτειράς του, πραγματώσας δε τα ιδεώδη του εκλήθη υπό της Επαναστάσεως του 1909 ν’ αποκαταστήση το Έθνος.
Ήλθεν έμπλεος του ιερού εκείνου πατριωτισμού ο οποίος μεγαλουργεί και εμψυχώνει, ο οποίος ενδυναμώνει τα έθνη και εξυψώνει τους ελευθέρους ανθρώπους. Επί εν τέταρτον του αιώνος ο Ελευθέριος Βενιζέλος πληροί την ιστορίαν μας με το όνομά του.
Τα ιδεώδη του Έθνους μας εξικνούνται εις το ανώτερον όριον της πραγματώσεώς των και η δόξα επί της Γης απασχολείται εις το στεφάνωμα των Ελληνικών ηρωισμών, των αφτάστων αυταπαρνήσεων και των εθνικών θυσιών, εσωτερικώς και εξωτερικώς, εις νους διευθύνει τας τύχας μας, νους προεξάρχων και υπέροχος, μια σπάνια διάνοια καταυγάσασα το ελληνικόν στερέωμα με την λάμψιν της δημιουργικότητας και τους ορίζοντας του κόσμου με την εκπαγλον εξαιρετικότητά της.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος διήλθεν τον πολιτικόν του βίον όπως οι μεγάλοι εκείνοι ποντοπόροι των αρχαϊκών χρόνων, τους οποίους κατέβαλε το γήρας αλλά δεν εκλόνισαν ποτέ αι τρικυμίαι και οι θύελλαι. Συνεπλήρωσε το έργον του υπέρ του Έθνους δια της εντατικής του προσπαθείας δια την επούλωσιν των δεινών του εσωτερικού διχασμού και απήλθε δια μιας ύστατης και θερμής επικλήσεως προς όλους μας υπέρ της συμφιλιώσεως.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξεν άξιος της Πατρίδος.
[…]
Ελευθέριος Βενιζέλος. Σπανίως, από καιρού εις καιρόν, εμφανίζονται εν τη ιστορία ισχυροί άνδρες, ως ισχυρά μετέωρα εις άλλους εμπνέοντα τον σεβασμόν και εις άλλους το δέος. Ενώπιον τοιούτων ανδρών διαιρούνται αυτομάτως οι άνθρωποι εις φίλους και εχθρούς. Ουδείς μένει αδιάφορος, ουδείς μένει ουδέτερος. Πας τις, αν δεν είναι ενθουσιώδης φίλος των θα είναι άσπονδος εχθρός των. Ο περί αυτούς αγών δεν σταματά ούτε προ του θανάτου. Συνεχίζεται περί νεκρόν των, περί την σκιάν των, περί την μνήμην των. Τοιαύτη μεγάλη και ισχυρά φυσιογνωμία υπήρξεν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έδωσε το όνομά του και έθεσε την σφραγίδα του εις ολόκληρον περίοδον της νεωτέρας ιστορίας της Ελλάδος. Από αυτόν προέρχεται η ονομασία των οπαδών του. Από αυτόν προέρχεται η ονομασία των αντιπάλων του. Με το όνομά του συνδέεται αναποσπάστως η ωραιοτέρα και τραγικωτέρα εποχή της νεωτέρας Ελλάδος. Πως είναι δυνατόν να κρίνη αμερολήπτως η σύγχρονος γενεά τοιαύτας μεγάλας φυσιογνωμίας; Aλλά υπάρχει μία μεγάλη σελίς της ιστορίας προ της οποίας κύπτουσιν ευλαβώς και φίλοι και εχθροί. Η εποχή δηλαδή κατά την οποίαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, σημαιοφόρος της αναγεννωμένης Ελλάδος, ηγούμενος της πολιτικής της, ενέπνευσεν εις το έθνος την αυτοπεποίθησιν και το ώθησε προς την νίκην και την δόξαν. Το τέλος του υπήρξεν όντως τραγικόν. Αλλ’ η τελευταία του κραυγή απευθυνομένη προς πάντας, φίλους και εχθρούς, υπήρξεν αληθώς ελληνική κραυγή. Η κυβέρνησις πλήρης συγκινήσεως εκφράζει προς τους εν τη Βουλή οπαδούς και φίλους του τα βαθύτατα αυτής συλλυπητήρια».
Συνεδρίαση 22ας Απριλίου 1936,
Διαβάστε τα Επίσημα Πρακτικά των Συνεδριάσεων της Βουλής, Γ’ Αναθεωρητική, 2 Μαρτίου-30 Απριλίου 1936, υπό την Προεδρία του Θεμιστοκλή Σοφούλη, Συνεδριάσεις Α’-Θ’, ΕΔΩ
Originally posted 2018-05-08 11:45:46.
