Τα δύο μισητά και απεχθή ‘’Φ’’ τα οποία καταδυναστεύουν τις ψυχές των ανθρώπων σε όλη τους την ζωή είναι ο φόβος και ο φθόνος. Οι δύο αυτοί ‘’δαίμονες’’ τριγυρνούν μέσα στον ανθρώπινο ψυχισμό βασανίζοντας τον και μη επιτρέποντας μας να απελευθερωθούμε από τα δεσμά τους, επηρεάζοντας κάθε μας σκέψη και πράξη, λογισμό και επιλογή ώστε να μην μπορέσουμε να αναδείξουμε την αλήθεια που βρίσκεται εντός μας και να την προβάλλουμε προς τα έξω. Αυτά τα δύο ποταπά συναισθήματα επηρεάζουν και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο την προσωπική μας ζωή και εξέλιξη αλλά και σε συλλογικό επίπεδο την πορεία και την ανάπτυξη του έθνους μας, ως κράτος και ως πολιτισμός. Στις εθνικές εκλογές που ακολουθούν, δηλαδή στις εθνικές επιλογές ανάδειξης πολιτικών προσώπων και πολιτικών ομάδων δεν τίθεται ως κριτήριο οι αρετές του Σωκράτη, η ανδρεία, η σωφροσύνη, η φρόνηση και η δικαιοσύνη αλλά το εκλογικό σώμα μέσω του προβληματικού του ψυχισμού, της ιδιοτελής του φύσης και την άτεγκτης πολιτικής προπαγάνδας που επιβάλλεται από το εκάστοτε κομματικό καθεστώς, την θέση της Αρετής καταλαμβάνει ο Φόβος και ο Φθόνος στον ψυχισμό του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου.
Το φοβικό σύνδρομο
Ο μόνιμος φόβος του άλλου. Το να απεχθάνεσαι μια πολιτική παράταξη ή μια κομματική ιδεολογία (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ – αριστερισμός) και από φόβο να μην επανεκλεγεί αυτό το κόμμα να είσαι διατεθειμένος να παραδώσεις την εξουσία στο προηγούμενο κόμμα (π.χ. ΝΔ – νεοφιλελευθερισμός), το οποίο έστρωσε τον δρόμο για να σαρώσει στις τελευταίες εκλογές η αριστερά και να οδηγήσει την χώρα σε 3ο Μνημόνιο και στην μεγαλύτερη εθνική μειοδοσία της ανθρώπινης ιστορίας (το Μακεδονικό) δεν αποτελεί πράξη κοινής λογικής, ούτε κίνηση ΜΑΤ ενάντια στο πολιτικό καθεστώς, απλά αντικατάσταση του ενός εθνομηδενιστή μειοδότη με έναν φιλελέ δοκιμασμένο προδότη από φόβο μήπως ο πρώτος οδηγήσει την χώρα σε χειρότερη κατάσταση.
Ο μόνιμος φόβος που ελλοχεύει εντός κάθε ανθρώπινου όντος δεν του επιτρέπει να ξεφύγει από την ρουτίνα της καθημερινότητας του παίρνοντας δραστικά μέτρα, τολμηρές αποφάσεις και ισοπεδώνοντας την συνήθεια που τον κατατρώει. Έτσι, αδυνατεί από την στιγμή που δεν μπορεί να αλλάξει τον εσωτερικό του κόσμο, να επιδιώξει και την αλλαγή του εξωτερικού του περιβάλλοντος, μιας και η αλλαγή ξεκινάει πάντα από μέσα προς τα έξω κι όχι το αντίστροφο. Από φόβο, επομένως, μιας ριζικής πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής την οποία δεν έχει γνωρίσει ποτέ του και δεν μπορεί να αντιληφθεί, από φόβο προς το άγνωστο και από την σιγουριά της θέση ασφαλείας που κατέχει, καταλήγει να εκλέγει ανθρώπους που γνωρίζει πως δεν είναι καλοί άνθρωποι, ικανοί πολιτικοί, δίκαιοι άνδρες και πατριώτες Έλληνες και να συνεχίζει να στηρίζει τα ίδια πρόσωπα με κυρίαρχο γνώμονα, το συναίσθημα και το χειρότερο αυτών, αυτό του φόβου!
Να μην εκλεγεί ο ίδιος, να μην μας την ”λέει” ο γείτονας ή ο συνάδελφος για το κόμμα μας και τις πολιτικές του εφαρμογές (είναι πάντα πιο εύκολο να είσαι αντιπολίτευση), να μην έρθει κάτι χειρότερο ή διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε, απροσδιορίστου προέλευσης, καταβολής, ουσίας και ενέργειας και να μην αναγκαστούμε να κινηθούμε λίγο πιο δεξιά ή λίγο πιο αριστερά ή και να απομακρυνθούμε τελείως από αυτές τις αγκυλώσεις και τα στεγανά, από την ζώνη ασφαλείας μας, κι ας πρόκειται σύντομα να πέσει κεραυνός σε αυτό το σημείο σύμφωνα με τα προγνωστικά κέντρα.
Όπως συνήθιζε να λέει και ο θυμόσοφος λαός μας:
‘’Kάνε τα πράγματα που σε φοβίζουν και δεν θα σε φοβίζουν πια.’’
Ο φθόνος ως μόνιμη πληγή
Ο φθόνος αποτελεί την μόνιμη πληγή του έθνους μας επί αρχαιοτάτων χρόνων. Από την πάλη για κυριαρχία της πόλης – κράτους (Αθήνα) έναντι μιας άλλης πόλης – κράτους (Σπάρτη), στην μάχη για επιβολή μιας επαρχίας (Ρούμελη) έναντι μιας άλλης επαρχίας (Μάνη) στα χρόνια της τουρκοκρατίας, στη πολιτική αρένα της ηγεμονίας του αριστερού κόμματος (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ) έναντι του δεξιού κόμματος (ΝΔ) στα χρόνια της κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας. Και το έθνος σύσσωμο να περιστρέφεται πάντα γύρω από αυτούς του δύο πόλους την κάθε ιστορική εποχή.
Ο φθόνος ο οποίος αποτελεί την πρωταρχική ζημιογόνα αιτία της αδυναμίας του Ελληνισμού να δημιουργήσει αυτοκρατορία τα αρχαία χρόνια και να προηγηθεί της Ρώμης, να αποκτήσει ελευθερία πολλούς αιώνες νωρίτερα του 1821, να πραγματοποιήσει την Μεγάλη Ιδέα στον Σαγγάριο ποταμό το 1922 και να δημιουργήσει ένα ισχυρό και δίκαιο έθνος – κράτος το 21ο αιώνα.
Ο Έλληνας με το μικρόβιο του φθόνου μέσα του φυτεμένο εκ της γεννήσεως, να παλεύει χιλιετίες με τον προσωπικό του δαίμονα και τις περισσότερες φορές να χάνει την μάχη, δεν επιθυμεί την επιτυχία και την εξέλιξη ενός άλλου Έλληνα, ιδίως όταν αυτός δραστηριοποιείται στο ίδιο κλάδο. Δεν νιώθει περηφάνια όταν ο άλλος κατορθώνει να διαπρέψει σε έναν τομέα από την στιγμή που θεωρούσε πως αυτός θα έπρεπε να ήταν στη θέση του αν ήθελε ή αν του είχαν παρουσιαστεί οι ισότιμες ευκαιρίες στη ζωή ή αν του είχε χαμογελάσει κι αυτουνού η τύχη.
Έτσι, καταλήγει όταν πρόκειται να του δοθεί το δικαίωμα επιλογής ανθρώπου να επιλέξει όχι κάποιον καλύτερο του, ανώτερο του, δυναμικότερο και οξυδερκέστερο από καθαρό σύμπλεγμα κατωτερότητας αλλά έναν πολύ χειρότερο του, σε ηθικό, κοινωνικό και πνευματικό επίπεδο ώστε να μπορεί μετέπειτα να τον κατακρίνει εξωτερικώς, δηλαδή στην κοινωνία και να μπορεί να διατηρεί την αίσθηση μεγαλείου ότι είναι καλύτερος του εσωτερικώς, δηλαδή μέσα στο κεφάλι του όπου παίζεται κι όλο το έργο του μεγαλοιδεατισμού του εαυτού μας.
Ο Αριστοτέλης μας λέει από το απώτατο παρελθόν: ‘’Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον, που τον θαυμάζει, ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο, αν ο άλλος τον ξεπερνάει.‘’
Αν την θέση του φόβου και του φθόνου, των δύο ‘’Φ’’, αυτών των καταστροφικών συναισθημάτων για την ανθρώπινη ψυχή και την πνευματική μας εξέλιξη δεν αντικατασταθούν από τα δύο ‘’Α’’, την Αγάπη και την Ανεξαρτησία, ο άνθρωπος δεν πρόκειται να αγαπήσει αληθινά τον πλησίον του από την στιγμή που δεν έχει αγαπήσει πραγματικά τον εαυτό του και δεν πρόκειται να διαβεί το δύσκολο μονοπάτι της πνευματικής του εξέλιξης και της αφύπνισης της συνειδητότητας του αν δεν ανεξαρτητοποιηθεί από τα εσωτερικά του πάθη που σιγοκαίουν την ψυχή του και από τις εξωτερικές φωνές που τον κρατούν σε λήθαργο.
Στις αυριανές εκλογές ας μην ψηφίσουμε με φόβο και φθόνο αλλά με κίνητρο την Αγάπη και με σκοπό την Ανεξαρτησία.
Ας εκλέξουμε ανθρώπους που έχουν αγάπη μέσα τους για την πατρίδα, την οικογένεια, την παράδοση, τον Ελληνισμό.
Ας ταυτιστούμε με πρόσωπα που είναι ανεξάρτητα από εμφύλια πάθη και εγκληματικά πολιτικά λάθη, από μυστικά κέντρα εξουσίας και από οικογενειακά τζάκια.
Ας θριαμβεύσει η Αγάπη για την Εθνική Ανεξαρτησία και η Ανεξάρτητη Αγάπη για την Πατρίδα!!!
Originally posted 2019-08-06 18:55:23.
