Αθήνα, 500 πΧ. Χρυσός αιώνας του Περικλή. Θεμέλιο του πολιτισμού η δημοκρατία. Κέντρο της πολιτικής ο άνθρωπος, ως άξιος εκπρόσωπος και στυλοβάτης της ζωής.
Έλληνες σοφιστές και επιστήμονες συρρέουν στο κλεινόν άστυ. Ο Πλάτων ιδρύει την ακαδημία. Ο Αισχύλος βλέπει τον άνθρωπο ως πολιτική οντότητα. Στα θέατρα ανεβαίνουν έργα των τριών τραγικών. Οργανώνονται ακόμη και καλλιστεία. Η Αθήνα γίνεται σχολείο του κόσμου.
Παγκόσμιος πρεσβευτής του πολιτισμού των Ελλήνων και σύμβολο της δημοκρατίας ο Παρθενώνας. Τοποθετείται στην Ακρόπολη το 448 πΧ. και στέκει ως η επιβλητικότερη κατασκευή της. Το πέρας των εργασιών χρονολογείται το 433 πΧ.
Ο αρχαίος ελληνικός ναός ανεγειρόταν με σκοπό να προστατέψει το άγαλμα που φιλοξενούσε από τις καιρικές συνθήκες. Δεν τελούταν κάποιου είδους λειτουργία στο εσωτερικό του.
Παρθενώνας σημαίνει διαμέρισμα ανύπαντρης γυναικός. Είναι αφιερωμένος στην θεά Αθηνά, προστάτιδα της πόλης. Στο εσωτερικό υπήρχε άγαλμα ύψους 12μ. όπου έστεκε όρθια. Τα γυμνά μέρη του σώματός της ήταν από ελεφαντόδοντο και το ένδυμά της από χρυσό.
Οι αρχιτέκτονες Ικτίνος, Καλλικράτης και ο γλύπτης Φειδίας αναλαμβάνουν τη κατασκευή του. Είναι ολομάρμαρος ναός Δωρικού ρυθμού. Έχει 8 κίονες κατά πλάτος και 17 κατά μήκος. Στα μικρά πτερά υπάρχει και δεύτερη σειρά κιόνων δημιουργώντας τη ψευδαίσθηση δίπτερου ναού.
Η ζωφόρος του Παρθενώνα είναι το δεσπόζων διακοσμητικό έργο. Είχε πάνω από 400 μορφές ανθρώπων και 200 μορφές ζώων. Διηγείται τη πομπή των Παναθηναίων. Είναι η στιγμή της παράδοσης του πέπλου από το λαό στη θεά Αθηνά. Η Αθηνά προσέφερε το δέντρο της Ελιάς και ο Ποσειδώνας έκανε τον βράχο να αναβλύσει θαλασσινό νερό. Επικράτησε η προσφορά της Αθηνάς και ανακηρύχτηκε προστάτιδα της πόλης.
Ο Παρθενώνας παρουσιάζει τέλειες αρμονικές αναλογίες μέχρι τη τελευταία λεπτομέρειά του. Μολονότι ήταν μεγαλύτερος από τους άλλους Δωρικούς ναούς της εποχής του, οι αναλογίες του ήταν τόσο αρμονικές ώστε να του προσδίδουν εκπληκτική ομοιογένεια μορφής.
Η συνολική σχεδίασή του ήταν πυραμιδοειδής. Ο στυλοβάτης παρουσίαζε ελαφρά καμπύλωση και οι κίονες απέκλιναν από τη κατακόρυφο προς το κέντρο του ναού. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνονταν μία κίνηση προς τα μέσα και επάνω που μετέτρεπε τον Παρθενώνα σε παλλόμενο οργανικό σύνολο. Το φούσκωμα των κιόνων στο μεσαίο τμήμα τους, απέδιδε οπτικά το γεγονός ότι σηκώνουν μεγάλο βάρος. Οι ασύλληπτες εκλεπτύνσεις, αδιόρατες αποκλίσεις από τη κατακόρυφο και οριζόντια και αρμονικές αναλογίες συμπλήρωναν την τελειότητα του ναού. Ένα ακόμα μυστήριο αποτελεί η ακανόνιστη απόσταση μεταξύ των κιόνων που από άλλους θεωρείται ηθελημένη και από άλλους όχι.
Ωστόσο αυτό που κάνει τον Παρθενώνα μοναδικό είναι η πλαστικότητά του. Ολόκληρος ο ναός συμπεριφέρεται σαν ένα γλυπτό. Η αρχιτεκτονική και η γλυπτική του δημιουργήθηκαν μέσα από την ίδια διαδικασία με τα ίδια εργαλεία και από το ίδιο υλικό, το μάρμαρο. Ο τρόπος που ο Παρθενώνας αλλάζει μορφή κατά την προσέγγιση του είναι μοναδικός επηρεάζοντας έτσι την ψυχολογία του επισκέπτη. Λέγεται πως η προς αυτόν διαδρομή είναι πολύ ιδιαίτερη.
Παρθενώνας. Γράφει ο Αναστάσιος Γεωργιλάς. Εφημερίδα Αριστεία.
Originally posted 2018-07-05 22:54:38.
