Πιο οξύμωρο σχήμα από κυβερνητικούς να επικαλούνται την επιστήμη – ειδικά στις μέρες μας – δεν ξέρω αν υπάρχει. Για τους σημερινούς απόγονους του Κλέωνα, ισχύει σε απόλυτο βαθμό η σύγκριση του Θουκυδίδη, ο οποίος έβλεπε να αναμετρείται η εμπειρία και τόλμη πραγματικών αρχηγών «μετά οίας ανεπιστημοσύνης και μαλακίας», δηλαδή με την ασχετοσύνη και δειλία των δικών μας κυβερνώντων. Και ο Κλέων, τουλάχιστον, κατάφερε και ανέλαβε την στρατηγία με δικές του ενέργειες, έστω διαμέσου της καταστροφικής δημαγωγίας που ασκούσε. Οι περισσότεροι σημερινοί φυτεύτηκαν στις θέσεις τους κληρονομικώ δικαίω, ως παιδιά του μπαμπά τους.
Για ποια επιστήμη δικαιούνται να μιλούν και να υπερασπίζονται οι πολιτικοί αυτοί, όταν με τις ενδοτικές καταστροφικές αποφάσεις και πολιτικές τους, έδιωξαν τόσους και τόσους φερέλπιδες επιστήμονες από την πατρίδα τους; Άλλοι πάλι, καταξιωμένοι στον χώρο τους, με διεθνή αναγνώριση και κύρος, αδυνατούν ακόμη και σήμερα να εξασφαλίσουν μιαν αξιοπρεπή θέση στην γενέτειρά τους επειδή στερούνται τις απαραίτητες κομματικές συνδέσεις ή απλά διότι η σύγκριση που θα προκαλούσε η παρουσία και δράση τους στην Ελλάδα θα «χαλούσε την πιάτσα» για πολλούς εγχώριους κύκλους.
Τα επιστημονικά «επιτεύγματα» των κυβερνώντων
Σε ποιόν ακριβώς τομέα έχει δείξει η σημερινή πολιτική κάστα να προκρίνει και να ακολουθεί τις προσταγές της επιστήμης; Εδώ και δεκαετίες, προχωρούν μεθοδικά στην διάλυση κάθε παραγωγικού κλάδου της χώρας, καθιστώντας την Ελλάδα απολύτως εξαρτημένη από τον τουρισμό, ο οποίος δεν εξασφαλίζει καν μόνιμη και σταθερή εργασία. Στην εκπαίδευση η ελληνική γλώσσα και η ιστορία δέχονται ανελέητες επιθέσεις από ιδεολογικά στρατευμένους και προφανώς αργυρώνητους κύκλους, στους οποίους έχουν παραδοθεί υπερεξουσίες, χωρίς καν να συνοδεύονται από τις απαραίτητες ακαδημαϊκές και επαγγελματικές προϋποθέσεις.
Στην άμυνα, παρά τον καταφανή κίνδυνο εξ ανατολών, κάθε προσπάθεια ανάπτυξης εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και σύνδεσής της με την γενικότερη οικονομική ανάπτυξη του τόπου τορπιλίστηκε, την ίδια στιγμή που τα ελληνικά σύνορα δέχονται ασταμάτητο μπαράζ επιθέσεων, τόσο από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, όσο και από τους λαθρομετανάστες, ένιοι εκ των οποίων είναι φανατικοί ισλαμιστές και βρίσκονται σε διατεταγμένοι υπηρεσία.
Στην δημόσια τάξη, πάλι, υπουργοί-μπαμπούλες τα βάζουν με οικογενειάρχες και σχολιαρόπαιδα για τα αν η (αμφιβόλου αποτελεσματικότητος) μάσκα τους καλύπτει την μύτη τους δημοσίως, ενώ οι πλατείες παραδίδονται σε άσχετες διαμαρτυρίες νεηλύδων, την στιγμή που απαγορεύθηκαν δια ροπάλου παραλάσεις, λιτανείες και άλλες συγκεντρώσεις οικείες στον τόπο. Εισαγγελείς μηνύουν ιερείς και αρχιερείς για την πραγματοποίηση λατρευτικών συνάξεων(!), ενώ κατηγορούμενοι βιαστές αφήνονται ελεύθεροι, πλιατσικολόγοι επιβραβεύονται και πρυτάνεις προπηλακίζονται δημοσίως από βίαιες ομάδες μειοψηφούσας τσογλαναρίας.
Εθνικές προκλήσεις και πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων
Από την «επιστημοσύνη» των πολιτικών και των γνωστών εξαπτερύγων τους στα ΜΜΕ έχει χορτάσει ο λαός. Οπότε, μένει να απαντηθεί το εξής απλό ερώτημα. Για ποιόν λόγο να πιστέψει ο μέσος πολίτης την κυβέρνηση Μητσοτάκη (ή την αξιωματική αντιπολίτευση) για την διαχείριση της επιδημίας του κορωνοϊού; Πώς μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στα μέτρα που προκρίνονται όταν γνωρίζει εμπειρικά ότι τα όσα μέτρα έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια για την αντιμετώπιση άλλων εθνικών προκλήσεων υπηρέτησαν αδιστάκτως τα συμφέροντα των κέντρων (και παρακέντρων) εξουσίας και ζημίωσαν αποκλειστικά τον ελληνικό λαό; Με τέτοιο αρνητικό ιστορικό, δεν εμπιστεύεσαι κάποιον να σου κάνει τον θυρωρό, πόσο μάλλον να διαχειρισθεί υψίστης σημασίας εθνικά θέματα.
Το δε τελευταίο ρεσιτάλ της κυβέρνησης, με την απαράδεκτη υποβάθμιση της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου, είναι το πλέον ανησυχητικό, διότι ο οδοστρωτήρας του υγειονομικού ολοκληρωτισμού μοιάζει να στοχεύει κατευθείαν στην εθνική συνείδηση του λαού, φιλοδοξώντας να τον καταστήσει απλά μια απροσδιόριστη μάζα ανθρώπων συγκεντρωμένων τυχαία σε έναν γεωγραφικό χώρο – δηλαδή ένα άβουλο πλήθος χωρίς ιερά και όσια, με τίποτα να υπερασπιστεί, που θα είναι, σε τελική ανάλυση, πολύ πιο διαχειρίσιμο.
Αναρωτιέται κανείς τι δικαιολογία θα επικαλούντο οι σημερινοί κυβερνώντες αν βρισκόταν αντιμέτωποι με το τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Μήπως ο κ. Μητσοτάκης θα δήλωνε αδυναμία παράταξης του στρατού στα σύνορα της χώρας, επειδή ο κίνδυνος συνωστισμού θα έθετε τους στρατιώτες και τους ακρίτες σε κίνδυνο, διότι αρχίζει και η εποχή της γρίπης; Μήπως ο κ. Τσίπρας θα αναρωτιόταν αν υπάρχουν σύνορα στις οροσειρές και θα διακήρυττέ ότι ο Πίνδος ανήκει στους αετούς και τα αγριοκάτσικά του; Μπορεί, πάλι, να έλεγε «Όχι» και μετά από 17-18 ώρες να έκανε την «κωλοτούμπα», ισχυριζόμενος ότι το νέο τελεσίγραφο είναι πολύ πιο ευνοϊκό – ξέρει αυτός από τέτοια κόλπα.
Τουλάχιστον ας λείπει η κοροϊδία…
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση θα έσπευδε να αναπληρώσει το κενό της κυβέρνησης και την απαράδεκτη σιωπή της σε μια τέτοια επίσημη ημέρα, η οποία απέδειξε ότι η μικρή και φτωχή Ελλάδα διαθέτει ακόμη αυτή την μαγιά που την διέσωζε ιστορικά και την αναδείκνυε σε παγκόσμιο βεληνεκές. Αλλά ο νεοφιλελευθερισμός από την μια και ο εθνομηδενισμός από την άλλη δείχνουν να ενώνουν «τα πριν διεστώτα» εις σάρκα μίαν και οι σημερινές πολιτικές «δυνάμεις» (άλλο οξύμωρο σχήμα) πορεύονται χέρι-χέρι. Είναι οσημέραι πασίδηλο ότι αποτελεσματική λύση στις εθνικές προκλήσεις και τα προβλήματα από τα υπάρχοντα κόμματα που λυμαίνονται την χώρα σαν αδίστακτες συμμορίες δεν θα προκύψει.
Οι πολίτες είναι στρυμωγμένοι μεταξύ σφύρας και άκμονος. Αλλά τουλάχιστον, ας υπερασπιστεί η αξιοπρέπεια και ας επικρατήσει ανοικτά η διάχυτη βεβαιότητα ότι οι πολιτικοί και τα καλοταϊσμένα συστημικά ΜΜΕ δεν ξεγελούν κανένα πια.
Αυτή η άθλια κομπανία γνωρίζει από ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, στροφές 180 μοιρών, δουλικότητα στους ξένους και πολλά άλλα… Μόνο μην μάς λένε ότι σχετίζονται με την επιστήμη! Φτάνει η ζημιά που κάνουν. Ας μην κοροϊδεύουν κι από πάνω…
