“Ο Βασιλεύς δεν είχεν άλλον τρόπον να αποκαταστήση την τάξιν παρά δια μέσου των υπευθύνων υπουργών του, όταν όμως απετάθη προς αυτούς, ουδείς είχε την δύναμιν του χαρακτήρος δια να αντιμετωπίση την κατάστασιν. Εκείνην την στιγμήν, που ο καθένας εζήτει ένα κυβερνήτην άφθαρτον από τας ολεθρίας επιρροάς της φατρίας, ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος προσεπάθησε να έλθη εις συννενόησιν προς ένα πολιτικόν, του οποίου το όνομα ήτο προωρισμένον να παίξη τόσον σημαντικόν μέρος εις την μέλλουσαν ιστορίαν της Ελλάδος.
Ο κ. Βενιζέλος, αν ήτο άγνωστος εις το πολύ εν Ελλάδι κοινόν, ήτο λίαν γνωστός εις εκείνους, οι οποίοι είχον έλθει εις επαφήν μετ’ αυτού εις την γενέτειράν του νήσον. Ήρχισε την σταδιοδρομίαν του ως δικηγόρος εν Κρήτη και πολύ ενωρίς αφιερώθη εις την πολιτικήν.
Ο αδελφός μου Γεώργιος είχε διορισθή εις την θέσιν του Υπάτου Αρμοστού τω 1898 και μετά εν έτος ο κ. Βενιζέλος εξελέγετο υπ΄αυτού ως μέλος της πρώτης Κρητικής διοικήσεως.
Ο αδελφός μου αφιερώθη ολοψύχως εις το έργον. Η σταθερά νομιμοφροσύνη και ευθύτης του, συνδυαζομένη προς κοινόν νουν και αυτοπεποίθησιν, καθίστως αυτόν ιδιαιτέρως ικανόν δια την εκπλήρωσιν των υποχρεώσεων του δυσκόλου αξιώματός του. Και είναι περιττόν να είπωμεν, ότι ουδέποτε άλλοτε, προ ή μετά την αρμοστείαν του, υπήρξαν οι Κρήτες περισσότερον ευχαριστημένοι από την διοίκησιν. Ο κύριος σκοπός του ήτο να ενσταλάξη εις τον νουν των Κρητών σεβασμόν προς την Αρχήν και μεταβάλλων αυτούς εις νομιμόφρονας πολίτας, να επηρεάση υπέρ αυτών τας Προστάτιδας Δυνάμεις, ικανοποίων τοιουτοτρόπως τον εθνικόν πόθον των νησιωτών δια την ένωσιν μετά της Ελλάδος. Φυσικά, ένα τόσον λεπτόν ζήτημα εχρειάζετο προσεκτικόν χειρισμόν και ουδείς εφαίνετο καταλληλότερος δια το έργον τούτο από τον Ύπατον Αρμοστήν.
Τοιαύτη ήτο η κατάστασις, όταν τω 1901 ο κ. Βενιζέλος έξαφνα συνέλαβε την ιδέαν της μετατροπής της Κρήτης εις αυτόνομον πριγκηπάτων. Ο αδελφός μου, του οποίου η αφοσίωσις εις την υπόθεσιν των Κρητών ίστατο πολύ υπεράνω πάσης προσωπικής βλέψεως, αντετάχθη εις το σχέδιον τούτο και δικαίως το κατεπολέμησεν ως αντιτιθέμενον προς το εθνικόν αίσθημα. Το σχέδιον του κ. Βενιζέλου επεκρίνετο επίσης σφοδρώς υφ όλων των πολιτικών κύκλων ανεξαρτήτως κομματικών αισθημάτων. Παρ’ όλα ταύτα εκείνος επέμεινε, βεβαιών δε, ότι το σχέδιόν του ήτο η καλυτέρα μέθοδος προς εξομάλυνσιν του δρόμου προς την εθνικήν ένωσιν, κατώρθωσε να σχηματίση μικρόν κόμμα δια την υποστήριξιν των απόψεών του.
Η διάστασις γνωμών μεταξύ του Υπάτου Αρμοστού και του υπουργού του απέβη οξεία, εχειροτέρευσε δε τα πράγματα το γεγονός, ότι ο δεύτερος εθεώρησε χρήσιμον δια την υποστήριξιν των σχεδίων του να προσεταιρισθή την βοήθειαν των ξένων Προξένων, μερικοί εκ των οποίων ενεφανίσθησαν πρόθυμοι να παράσχουν εις αυτόν την επίσημον υποστήριξίν των”.
Διαβάστε την συνέχεια στο: Τα πενήντα χρόνια της ζωής μου. Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδος. Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοπορία, 2018. Πρώτη Έκδοση: 1926. Διαστάσεις: 17Χ24. Σελ. 685. Αποκλειστικά διαθέσιμο στο: www.grecobooks.com
Originally posted 2019-07-07 15:09:56.
